پایگاه جامع فرق، ادیان ومذاهب_ با توجه به کارکردها و آثار خاص مهدویت یکی از فرضیه‌های تقویت سلامت روان، تقویت نگرش امیدوارانه از طریق عنصر مهدویت و عقیده به آن است.

به عنوان مثال، در ميدان‌هاى نبرد، تمام كوشش سربازان زبده و فداكار، معطوف اين امر است كه پرچم سپاه، در برابر حملات دشمن، هم‌چنان در اهتزاز باشد و متقابلاً سربازان دشمن دائماً مى‌كوشند، پرچم آن‌ها را سرنگون سازند؛ زیرا برقرار بودن پرچم، مايه دلگرمى سربازان و تلاش و كوشش مستمر آن‌ها است.

شيعیان نیز بر طبق عقيده‌اى كه به وجود امام زنده دارند، هرچند او را در ميان خود نمى‌بينند، اما خود را تنها نمى‌دانند و اثر روانى اين عقيده، در روشن نگه داشتن چراغ اميد در دل‌ها و وادار ساختن افراد به خودسازى و آمادگى براى آن قيام بزرگ جهانى، كاملاً قابل درك است.
پروفسور «هانرى كربن» استاد فلسفه دانشگاه سوربن (فرانسه) و مستشرق نامدار فرانسوى مى‌گويد: «به عقيده من، مذهب تشيّع تنها مذهبى است كه رابطه هدايت الهى را ميان خدا و خلق، براى هميشه نگه داشته است و به طور مستمر و پيوسته، ولايت را زنده و پا برجا مى‌دارد.»[1]

در نتیجه باید گفت اعتقاد به مهدی موعود و امید به ظهور و فرج امام زمان (عجل‌الله‌فرجه) در میان شیعیان خود، یکی از اسباب امیدواری برای سعی و تلاش بیشتر، برای رسیدن به آینده‌ای روشن است.

پی‌نوشت:
[1]. مهدی پیشوایی، سیره پیشوایان، ص735.

محسن زمانی