ابن‌تیمیه حرّانی گستاخانه جنگ‌های امیرالمؤمنین را برای قدرت و حکومت، نه برای دین می‌داند. در حالی‌که مناوی می‌نویسد: تمامی فقهای حجاز و عراق بر این باورند که حضرت علی در جنگهایش درست عمل کرده است و تمامی کسانی‌که با آن حضرت جنگیدند، ظالم و متجاوزند. حذیفه نیز گروهی که به سوی حضرت علی دعوت می‌کند را سوار بر کشتی هدایت می‌داند.