امام کاظم
شخصی مسیحی وقتی نزد امام کاظم (ع) آمد بعد از شنیدن جزئیات ولادت حضرت عیسی(ع) و اطلاعات خانواده‌اش از طرف امام کاظم (ع) مسلمان شد.
هفتمین امام شیعیان جهان، حضرت موسی بن جعفر (علیه‌السلام) است که مسلمانان، به ویژه شیعیان، او را به دلیل حلم و بردباری‌اش در برابر معاندان و فرو نشاندن غیظ و خشم خویش در مقابل دشمنان، لقب کاظم داده‌اند. از سجایای اخلاقی امام کاظم (علیه‌السلام) که بیش از همه قابل توجه بوده است، کرم و سخاوت آن حضرت است که ضرب‌المثل بوده است...
ابن صباغ مالکی می‌گوید: «برخی اهل علم گفته‌اند کاظم، آن امام بزرگ منزلت است، که یگانه حجت و بزرگ بود. شب را به قیام و روز را به روزه سپری می‌کرد. به او کاظم گفتند، چون بسیار بردبار و برخطاکاران اهل گذشت بود. در نزد اهل عراق معروف به باب حوائج الی الله است. زیرا نیاز و درخواست نیازمندان را برآورده می‌سازد.»
جایگاه و مقام علمی امام کاظم (ع) در سنین کودکی، حکایت از عظمت و برتری این خاندان دارد و لازمه آن تبعیت و اطاعت کردن است. اقیانوس بیكران علم و دانش پیشوایان معصوم برای غواصان در آن، ناشناخته نیست.
وجود مقدس امام کاظم (ع) شخصیتی آسمانی است که علاوه بر شیعیان، بزرگان اهل سنت نیز به مقام شامخ آن حضرت اذعان کرده‌اند. ابن حجر هیتمی به نقل از مسعودی، به جریان آزاد شدن حضرت از زندان هارون الرشید، خلیفه عباسی اشاره می‌کند؛ او علت این آزادی را تهدید امیرالمؤمنین (ع) در عالم خواب معرفی می‌کند.
متصوفه تلاش دارند برای رسوخ آموزه‌های خویش در جامعه شیعی، این باور را القا کنند که بزرگان متصوفه، شاگردان و از مرتبطین با حضرات معصومین (ع) بوده‌اند؛ به این خاطر، در کتاب‌های خویش، به داستان‌هایی همچون دیدار شقیق بلخی با امام کاظم (ع) استناد کرده، در صورتی که اعتبار چنین داستان‌هایی، در نهایت ضعف است.
پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ در بحث و گفتگو با مدعیان آریایی، بسیار شنیدم که می‌گویند: امامان شیعه، عرب بودند. ما آریایی هستیم و ما را چه به عرب‌ها!
حضرت موسی بن جعفر (علیه‌السلام) چنان بزرگوار و سخاوتمند بود که وقتی به وی اطلاع می‌دادند فردی در صدد اذیت شماست، کیسه زری که حاوی هزار دینار بود برایش می‌فرستاد. او همیشه زرها را در کیسه‌های سیصد و چهارصد و دویست دیناری می‌گذاشت و میان اهل مدینه تقسیم می‌کرد و کیسه‌های زر وی معروف بود.
جوانان اهل سنت با برپا کردن موکب، از زائرین امام موسی کاظم (علیه‌السلام) پذیرایی کردند.
وجود مقدس امام کاظم (ع) شخصیتی آسمانی است که علاوه بر شیعیان، بزرگان اهل سنت نیز به مقام شامخ آن حضرت اذعان کرده اند و کرامات فراوانی از حضرت در منابع معتبر خود ذکر کرده اند. توسل به این امام همام و زیارت قبر مطهر ایشان، یکی از اعتقاداتی است که سایر پیروان مذاهب اسلامی به این وسیله از خدای رحمان استمداد و یاری می طلبند.
امام موسی بن جعفر (ع) به عنوان باب الحوائج در میان امت اسلام شناخته شده است. علاوه بر شیعیان، حتی اهل سنت نیز به زیارت قبر مطهر حضرت مشرف می‌شوند و حوائج خود را به واسطه‌ی ایشان از خدای متعال مسئلت می‌کنند. با آنکه امام سالهای طولانی در زندان هارون الرشید ملعون به سر برده‌اند، اما همواره پناهگاه بندگان درمانده خداوند متعال بوده و هستند.
شیعیان مانند سایر مسلمانان، در هنگام بروز بیماری، علاوه بر مراجعه به پزشکان، از اموری همچون توسل نیز غافل نمی‌شوند و با توسل به ذات اولیاء الهی، درصدد شفای بیماری خود هستند. این مسأله (یعنی توسل به اولیاء الهی برای شفای بیماری) مورد تأکید روایات اسلامی بوده، لذا مشروع و جایز شمرده می‌شود.
یکی از شبهات مخالفین به کتاب اصول کافی این است که می‌گویند، در این کتاب، تاريخ شهادت امام کاظم توسط کسیکه 33 سال قبل از ايشان فوت کرده، نوشته شده است. شبهه کننده ادامه می‌دهد که: يکی از راوی‌هايی که در کتاب اصول کافی بالغ بر 700 روايت نقل کرده است أبوبصير است که تاريخ وفاتش سال 150 بوده است...
سیره زندگانی و سفارشاتی که امام کاظم (علیه‌السلام) انجام داده‌اند، گواه روشنی بر مشروعیت توسل به ذات اولیاء الهی است؛ چنان‌که آن حضرت به نقل از پدر بزرگوارشان، دعایی را برای ورود به مسجد، توصیه می‌فرمایند که در بخشی از آن، توسل به ذات رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) و امیرالمومنین (علیه‌السلام) صورت گرفته است که نشان از مشروعیت توسل به ذات اولیاء الهی دارد.