ابن تیمیه یکی از نظریه پردازان وهابیت است که بسیاری از اعتقادات ایشان از افکار و عقاید فاسد وی سرچشمه گرفته است
وی کینه و عداوت عجیبی نسبت به امیر المومنین و اهل بیت رسول الله (ص) داشت تا جایی که هر جا به خبری در مورد مناقب یا فضائل ایشان برخورد می کرد آن را از دم تکذیب می نمود حتی اگر از شخص پیامبر صادر شده و مورد تایید علمای اهل سنت بود .نمونه روشن آن تکذیب حدیث غدیر است که با اینکه علمای شیعه و سنی قائل به تواتر آن هستند و در اصل صحت و سند آن شکی ندارند آن را انکار نموده است. وی بی حیایی و بی شرمی خود را به حدی رسانده که حتی از جسارت و توهین به ساحت اهل بیت رسول الله و خصوصا حضرت زهرا (س) نیز خودداری ننموده است .
از آنجا که وی تعصب بی جایی نسبت به افکار و عقائد خویش دارد و از طرفی کینه شدیدی هم نسبت به اهل بیت داشته در بسیاری از موارد روی این مبنا از در انکار حقایق و زور گویی برآمده و دست به توجیهات بی مورد زده تا بر اعتقادات خویش پایبند باشد لذا دچار تناقض گویی های بسیاری شده است . به هرحال می توان گفت وی هر چه را مطابق هوای نفسش باشد می پذیرد و هر چه را خلاف آن باشد انکار یا رد می کند.

حال برای روشن تر شدن ادعای فوق به نمونه هایی در این مورد توجه کنید :

1- ابن تیمیه در موارد بسیارى به صحیح بخارى استناد مى‏ كند.اما هنگامى كه به روایتى مخالف افكارش در آن كتاب بر مى ‏خورد، آن روایت را باطل دانسته و مى‏ گوید: «در بخارى اغلاطى وجود دارد». (1)

2- وی در باب فضایل عمر به كتاب ترمذى استناد مى ‏كند. ولى هنگامى كه به روایات فضایل على علیه السلام مى ‏رسد ، مى‏ گوید: ترمذى احادیثى در فضایل على ذكر كرده كه بسیارى از آنها ضعیف است. (2)

3- وی به احادیث احمد بن حنبل در كتاب «المسند» زیاد احتجاج مى‏ كند. ولى وقتى مشاهده مى‏ كند شیعه امامیه به برخى احادیث آن احتجاج مى‏ كنند ،مى ‏گوید: «گاهى امام احمد و اسحاق و دیگران، احادیثى نقل مى‏ كنند كه نزد خودشان ضعیف است».(3)
و در جایى دیگر مى‏ گوید: «هر چه را احمد در مسند و غیر مسند نقل كرده، نزدش حجت نیست». (4)

4- در مواردى كه رأى و نظرش موافق شهرستانى است به كلامش اعتماد مى‏ كند. ولى هر جا مطلبى از او مشاهده مى‏ كند كه موافق نظرش نیست یا مایه تقویت شیعه است مى‏ گوید: «شهرستانى خبرویت ندارد». (5)
5- از تفسیر طبرى، ابن ابى حاتم و بغوى به جهت نقل روایاتى كه موافق نظریات اوست تمجید مى‏ كند. اما وقتى شیعه به روایات آنان استدلال مى‏ كند، مى ‏گوید: «مجرد نقل یكى از این افراد دلیل بر صحت روایت نمى‏ شود. بلكه این ‏كتب جمع كننده چاق و لاغر و جعلى و دروغى است». (6)

با توجه به نمونه های فوق و موارد بسیار دیگری که به وفور در لابه لای کلمات و کتب ابن تیمیه مشاهده می شود ، می توان به این نتیجه رسید که وی هر چه را مطابق هوای نفسش هست می پذیرد و هر چه را خلاف آن باشد رد یا انکار می نماید و در حقیقت او بنده هوای نفسش است .

حال بنا بر مطالب فوق آیا می توان به افکار و سخنان مردی که چنین از هوای نفسش اطاعت می نماید اعتماد کرده و او را امام و پیشوای خود قرار داد ؟

منابع :

1- ابن تیمیه ، منهاج السنه، ج 5، ص 101 و 102- ج 7، ص 215.
2- منهاج السنه، ج 7، ص 178.
3- همان ص 53
4-منهاج السنه، ج 7، ص 96
5 -همان، ج 6، ص 300 و 305 و 319 و 326 و 362
6- منهاج السنه ج7 ص299