یکی از احادیثی که بهائی‌ها تلاش دارن تا به واسطه اون، علی‌محمد باب رو امام زمان شیعه‌ها جا بزنن، حدیثیه که در اون امام صادق می‌فرماید: «لابُدَّ لَنَا مِن آذَربَایجَانَ لا یَقُومُ لَهَا شَیءٌ و إذَا کَانَ ذلِکَ فَکُونُوا أحلَاسَ بُیُوتِکُم و البِدوا مَا البَدنَا فَإذَا تَحَرَّکَ مُتَحَرِکُنَا فَاسعَوا إلَیهِ وَ لَو حَبوَاً و اللهِ لَکَأنّی اُنظُرُ إلَیهِ بِینَ رُکنِ وَ المَقَامِ یُبایِعُ النَاسَ؛ ما ناچار از آذربایجان هستیم که برای آن چیزی قیام نمی‌کند و چون این‌چنین باشد، در خانه‌های خود بمانید و هنگامی که متحرک ما به حرکت در آید، به سوی او شتاب کنید و لو با سینه‌خیز رفتن باشد. به خدا قسم گویی او را با چشم خود می‌بینم که بین رکن و مقام ایستاده و از مردم بیعت می‌گیرد».

اما اگه این حدیثو مربوط به اعدام باب در آذربایجان و شورش‌های اون زمان بدونیم، کاملاً برعلیه بهائیت هست؛ چرا که:

اول: حدیث، امر به در خونه ماندن و نه حرکت و دفاع از مدعی مهدویتِ در آذربایجان می‌کنه.

دوم که این حدیث، با عبارت «لَنا» میگه حادثه‌ای (اعدام باب) به نفع ما در آذربایجان رُخ می‌ده.