علامه سید محمدحسین حسینی طهرانی (رحمة الله علیه)، حکیم ابوالقاسم فردوسی را به خاطر زنده کردن افسانه‌های باستانی سرزنش می‌کند و از سویی دیگر، او را به سبب مسلمان و شیعه بودنش می‌ستاید. علامه در ادامه، داستانی روایت می‌کند که یک شخصی از بزرگان دین، فردوسی را پس از مرگ در خواب دید که در بهشت، در جوار صالحین است. پس از او پرسید چگونه به این مرتبه دست یافتی؟ فردوسی پاسخ داد که به خاطر آن یک بیتی که در توحید گفتم: «جهان را بلندی و پستی تویی، ندانم چه‌ای هر چه هستی تویی».

علامه حسینی طهرانی، نور ملکوت قــرآن، مشـهد، نشـــر علامه طباطبایـی، 1410 هـ ق، ج3، ص23.