پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ در کانالی با نام دروغ‌ها و خرافات اسلام که به دنبال خرافی نشان دادن دین اسلام هستند، متنی منتشر شده که با چند دلیل ساده، قصد دارد ثابت کند که حضرت محمّد صلی‌الله‌علیه‌وآله پیامبر خدا نیست. در این متن 10 دلیل، با بیانی ایراد شده که مخاطب را به تأیید مطلب وادارد و اسلام و پیامبر آن را دروغین پندارند؛ اما هر 10 دلیل، یا دروغ است و یا اینکه اگر واقعیتش بیان شود، مشخص می‌گردد منافاتی با عملکرد دین و پیامبر الهی ندارد. یکی از این استدلالات اینکه غیرممكن است مردی بتواند 800 نفر از مردان یهودی را گردن بزند فقط برای اینكه آنها قبول نكردند كه رهبر آنها شود و او پیامبر خدا باشد!

درباره این شبهه و استدلال پاسخ‌های متفاوت می‌توان ارائه کرد؛ ابتدا باید در مورد صحت و سقم این واقعه مطالبی را بیان کرد. پس از جنگ احزاب، خداوند پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله را مأمور کرد که حساب خود را با بنی‌قریظه که خیانت کرده بودند، صاف کند. بعد از محاصره‌ای شديد، وقتی بنی‌قریظه قدرت مسلمانان را ديدند، همگی تسليم شدند و از پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله درخواست حَکم کردند. پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله پذیرفتند که هر کدام از صحابه را انتخاب کنند بپذیرند و آنان سعد بن معاذ که هم‌پیمان قدیمی آنان بود را پیشنهاد دادند. سعد نيز حكم كرد كه همه جنگجویان اين قبيله اعدام شده، باقی افراد به اسارت گرفته شوند و اموالشان به‌عنوان غنیمت تقسیم شود و ملک و باغاتشان تنها بین مهاجرین تقسیم شود.

طبق آیه «وَ أَنْزَلَ الَّذینَ ظاهَرُوهُمْ مِنْ أَهْلِ الْکِتابِ مِنْ صَیاصیهِمْ وَ قَذَفَ فی‏ قُلُوبِهِمُ الرُّعْبَ فَریقاً تَقْتُلُونَ وَ تَأْسِرُونَ فَریقاً»؛ [1] «گروهى از اهل کتاب را که از آنها حمایت کردند از قلعه‌‏هاى محکمشان پایین کشید و در دلشان وحشت انداخت و شما گروهى از آنها را به قتل رساندید و گروهى را اسیر کردید»، که درباره همین قضیه نازل شده، کشتن قبل از اسیر شدن آمده؛ به این معنی که جنگی صورت گرفت، عده‌ای در جنگ کشته شدند و عده‌ای اسیر شدند، نه اینکه از بین اُسرا، عده‌ای کشته شده باشند.

برخی نیز گفته‌اند از آنجا که قرآن بلیغ و ادبی است، طبق نحو عربی باید که فعل قبل از فاعل و مفعول باشد و تقدیم مفعول بر فاعل، نشان از اهمیت و معروفیت دارد؛ یعنی در اصل باید «تقتلون» را قبل از «فریقا» می‌آورد. اما تقدیم «فریقا» بر «تقتلون» خلاف معمول است و علمای ادب، این تقدیم را به این خاطر می‌دانند که فریق (گروه) مقتولان، معروف و جزئی از اسیرشدگان بوده‌اند و از آنجا که در همین قرآن اسیر شدگان را از جنگجویان «الذین ظاهروهم» شمرده، به این معنی است که کسانی که کشته شدند، جزئی از جنگجویان (که چهل نفر بودند)، یعنی شانزده تا هفده نفر از سران جنگجویان خیانتکار هستند.

برخی از مورخین تعداد کشته شدگان را 400، 600، 650، 700، 800 و 900 نفر ذکر کرده‌اند که این تعداد به دلایل مختلف قابل پذیرش نیست؛ ازجمله اینکه در این نقل‌ها آمده، آنان را در خانه اسامه یا دیگری، زندانی کردند تا تکلیفشان مشخص گردد و گنجایش یک خانه در آن زمان، در این حد نبود، یا گفته‌اند که آنان را در بازار مدینه کشته و دفن کردند؛ اگر قصد دفن تعداد زیادی را داشتند، خندق هنوز جای داشت و بازار مکان مناسبی برای این کار نبود. اولین ناقل این داستان، ابن اسحاق است که به خاطر نقل این داستان‌ها از یهود، مالک بن انس او را دجال خوانده[2] و برخی گفته‌اند این تعداد توسط افراد قبیله خزرج ساخته شده تا این گونه وانمود کنند که پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله هم‌پیمانان اوس را نبخشید، ولی هم‌پیمانان خزرج از یهود بخشیده شدند.

از همه اینها که بگذریم به صورت مستدل می‌دانیم تمام افرادی که در دوره ده‌ ساله حضور پیامبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌وآله در مدینه، از مسلمانان مدینه و دشمنان دقیقاً 386 نفر؛ 203 نفر از قریش و دیگر قبایل عرب و یهود بودند و 183 نفر از مسلمانان مدینه کشته شدند.[3] مطابق این اخبار، با سیره پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله سازگار نیست که در یک جنگ 800 نفر را اعدام کند؛ بنابراین اصل استدلال مخالفین اسلام قابل پذیرش نیست.

پی‌نوشت:
[1]. سوره احزاب، آیه 26.
[2]. تهذیب التهذیب، ابن حجر، ج9، ص41-45.
[3]. پرسمان دانشگاهیان، «یهودیان بنی قریظه»، ۲۳ آذر ۱۳۹۸.