پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ یکی از کانال‌های آتئیست‌ها به دنبال خرافی نشان دادن دین اسلام است، متنی منتشر شده که با چند دلیل ساده، قصد دارد ثابت کند که محمد صلی‌الله‌علیه‌وآله، پیامبر خدا نیست. در این متن 10 دلیل، با بیانی ایراد شده که مخاطب را به تأیید مطلب وادارد و اسلام و پیامبر آن را دروغین پندارند؛ اما هر 10 دلیل، یا دروغ است و یا اینکه اگر واقعیتش بیان شود، مشخص می‌گردد منافاتی با عملکرد دین و پیامبر الهی ندارد. یکی از این استدلالات این است که غیرممكن است مردی بتواند 800 نفر از مردان یهودی را گردن بزند، آن هم فقط برای اینكه آنها قبول نكردند كه رهبر آنها شود و او پیامبر خدا باشد!

درباره این استدلال نیز پاسخ‌های متفاوت می‌توان ارائه کرد؛ ابتدا باید در مورد صحت و سقم این واقعه تحقیق کرد و وقتی ثابت شد که اصل قضیه به این صورت نبوده، استدلال آتئیست‌ها مخدوش و ادعایشان قابل اثبات نیست.[1] بحث دیگری که در این‌باره می‌توان انجام داد این است که با فرض صحت قسمت اول اتهام یا استدلال (یعنی کشتن 800 یهودی)، دلیل منطقی آن چه بوده است؛ آیا اگر این گردن زدن اتفاق افتاده باشد، ادعای آتئیست‌ها اثبات می‌شود؟

باید بگوییم که حتی اگر نقل‌های قابل مناقشه را بپذیریم، ادعای مخالفین اسلام ثابت نمی‌شود؛ زیرا این 800 نفر، فقط برای اینكه آنها قبول نكردند كه پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله رهبر آنها شود، گردن زده نشدند، بلکه يهود بنی‌قريظه با رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله پيمان بسته بودند كه اگر بر ضد مصالح اسلام قيام كنند، مسلمانان در كشتن آنان آزاد باشند و در عوض بتوانند در مدينه بدون هيچ گونه محدوديتی رفت و آمد داشته باشند. در حقيقت بنی‌قریظه با این پیمان، نبض اقتصادی مدينه را در دست گرفتند؛ زيرا مسلمانان نمی‌توانستند به طور مستقيم با كفار در ارتباط باشند و يهود بنی‌قريظه در بسياری مواقع، نقش واسطه را ايفا می‌كرد. اما بنی‌قریظه در اثنای جنگ احزاب که از مهم‌ترین و خطرناک‌ترین غزوات پیامبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌وآله بود، خیانت کردند. مشرکین با تمام حزب‌های خود از قسمت شمال غربی مدینه که تنها راه نفوذ به مدینه بود حمله بردند؛ قبل از رسیدن مشرکین، مسلمانان خندقی چند کیلومتری در راه ورودی به مدینه ایجاد کردند؛ قسمت جنوبی شهر مدینه نیز در دست قبیله بنی‌قریظه بود.

در جنگ احزاب (جنگ خندق) نیروهای دشمن حدود ده‌هزار نفر در آن سوی خندق بوده و مدینه را محاصره کرده بودند؛ در این اوضاع و شرایط خطرناک، ناگهان بنی‌قریظه پیمان خود را شکسته، در داخل مدینه دست به ناامنی زدند و اگر نقشه الهی پیامبر نبود، کسی از مسلمانان زنده نمی‌ماند. پیامبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌وآله به رغم تعداد کم سربازان خود، مجبور شدند پانصد نفر را برای امنیت داخلی مدینه بگمارند. پس از جنگ احزاب، خداوند پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله را مأمور کرد که بنی‌قریظه را مجازات کند؛ بعد از محاصره‌ای شديد، بنی‌قریظه تسليم شدند و از پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله حَکَمیت سعد بن معاذ را درخواست کردند که پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله پذیرفتند. سعد بن معاذ که هم‌پیمان قدیمی آنان بود، طبق نظر یهود حكم كرد كه همه جنگجویان اين قبيله اعدام شده، باقی افراد به اسارت گرفته شوند و اموالشان به‌عنوان غنیمت تقسیم شود و ملک و باغاتشان تنها بین مهاجرین تقسیم شود.

با این توصیفات، باید دشمن داخلی خیانت‌کار به سزایش برسد؛ همچنین با آزاد کردن خیانتکاران، هيچ بعيد نبود كه آنان نیز همانند یهود بنی‌نضير و بنی‌قينقاع، وقتی از دسترس مسلمانان بيرون رفتند، باز با تحریک نيروهای عرب بت‌ پرست، اسلام و مسلمانان را با خطرات بزرگی مواجه سازند و باعث شوند كه خون عده‌ زيادی ريخته شود. از اين جهت پيامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله با نظر سعد بن معاذ موافقت كرده و پذیرفتند که جنگجویان بنی‌قریظه اعدام شوند؛ بنابراین اگر این اتفاق افتاده باشد -که دلایل زیادی بر بطلان آن وجود دارد- دلیلی بر مخالفین اسلام، علیه اسلام و پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله نیست و کاری عقلایی، شرعی و عرفی است.

پی‌نوشت:
[1]. «دروغ بودن قتل 800 یهودی در یک روز»