برخی از وهابیان اشکال کرده‌اند که چرا شیعیان بر قبور امامان خود، ضریح و گنبد می‌سازند، در حالی‌که در برخی از منابع آنان آمده که پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله) به امیرالمومنین (علیه‌السلام) امر فرمودند که قبور را منهدم کنند.[1]

پاسخ:
پاسخ‌های متعددی می‌توان از این روایت ارائه کرد، از جمله:
1- روایت مذکور فاقد سند صحیح است؛ علامه‌ی مجلسی در رابطه با آن می‌نویسد که: «ضعیف علی المشهور.»[2]
2- روایت فوق، معارض با برخی از آیات قرآن است، آن‌جا که حق تعالی می‌فرماید:
«وَكَذَلِكَ أَعْثَرْنَا عَلَيْهِمْ لِيَعْلَمُوا أَنَّ وَعْدَ اللَّهِ حَقٌّ وَأَنَّ السَّاعَةَ لَا رَيْبَ فِيهَا إِذْ يَتَنَازَعُونَ بَيْنَهُمْ أَمْرَهُمْ فَقَالُوا ابْنُوا عَلَيْهِمْ بُنْيَانًا رَبُّهُمْ أَعْلَمُ بِهِمْ قَالَ الَّذِينَ غَلَبُوا عَلَى أَمْرِهِمْ لَنَتَّخِذَنَّ عَلَيْهِمْ مَسْجِدًا.[كهف/21] و اين چنين مردم را متوجه حال آن‌ها كرديم، تا بدانند كه وعده خداوند (در مورد رستاخيز) حق است و در پايان جهان و قيام قيامت شكى نيست، در آن هنگام كه ميان خود درباره كار خويش نزاع داشتند، گروهى مى‌گفتند: بنايى بر آنان بسازيد، پروردگارشان از وضع آن‌ها آگاه‌تر است، ولى آن‌ها كه از رازشان آگاهى يافتند (و آن را دليلى بر رستاخيز ديدند) گفتند: ما مسجدى بر آن‌ها مى‌سازيم.»
آن‌گونه که نمایان است، ساخت بنا، بلکه حتی ساخت مسجد بر قبور اولیاء الهی، محذوری ندارد، و قطعاً نبی اکرم (صلی‌الله‌علیه‌وآله) و امیرالمومنین (صلوات‌الله‌علیه)، برخلاف قرآن عمل نمی‌کنند؛ پس به روایتی که مخالف با قرآن باشد، نمی‌توان متمسک شد.
3- برخلاف روایت یاد شده، ائمه‌ی اطهار (علیهم‌السلام) به ساخت قبور امر فرموده‌اند:
علامه‌ی مجلسی (رحمه‌الله) نقل کرده‌اند که: امام باقر (علیه‌السلام) به نقل از جد گرامیشان می‌فرمایند: ... هرکس که قبور شما را بسازد، همانند کسی است که حضرت سلیمان را در ساخت بیت المقدس کمک کرده است؛ علامه‌ی مجلسی در ادامه، سه سند دیگر برای این روایت اضافه می‌کند.[3]
4- ذهبی که یکی از بزرگان اهل تسنن است آورده که متوکل عباسی، امر به تخریب قبر امام حسین (علیه‎السلام) کرده است.[4] این حکایت از آن دارد که در زمان ائمه‌ی اطهار (سلام‌الله‌علیهم) ساخت قبور بوده و امر به تخریب آن نفرموده بودند، و این نیز دلیل بر ضعف روایت یاد شده‌ی در شبهه است.

پی‌نوشت:

[1] کلینی، الکافی، ج6، ص528، دار الکتب الاسلامیه، بیروت، لبنان، 1407ق.
[2] علامه مجلسی، مرآه العقول، ج22، ص 440، دارالکتب الاسلامیه، بیروت، لبنان، 1404ق.
[3] «فرحة الغري يَحْيَى بْنُ سَعِيدٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ أَبِي الْبَرَكَاتِ عَنْ إِبْرَاهِيمَ الصَّنْعَانِيِّ عَنِ الْحُسَيْنِ بْنِ رَطْبَةَ عَنْ أَبِي عَلِيٍّ عَنِ الشَّيْخِ عَنِ الْمُفِيدِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ أَحْمَدَ بْنِ دَاوُدَ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ مُوسَى الْأَحْوَلِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ أَبِي السَّرِيِّ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ مُحَمَّدٍ الْبَلَوِيِّ عَنْ عُمَارَةَ بْنِ يَزِيدَ عَنْ أَبِي عَامِرٍ التَّبَّانِيِّ وَاعِظِ أَهْلِ الْحِجَازِ قَالَ: أَتَيْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ جَعْفَرَ بْنَ مُحَمَّدٍ ع وَ قُلْتُ لَهُ يَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ مَا لِمَنْ زَارَ قَبْرَهُ يَعْنِي أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ ع وَ عَمَرَ تُرْبَتَهُ قَالَ يَا أَبَا عَامِرٍ حَدَّثَنِي أَبِي عَنْ أَبِيهِ عَنْ جَدِّهِ الْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيٍّ ع- عَنْ عَلِيٍّ ع أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ ص قَالَ لَهُ وَ اللَّهِ لَتُقْتَلَنَّ بِأَرْضِ الْعِرَاقِ وَ تُدْفَنُ بِهَا قُلْتُ يَا رَسُولَ اللَّهِ مَا لِمَنْ زَارَ قُبُورَنَا وَ عَمَرَهَا وَ تَعَاهَدَهَا فَقَالَ لِي يَا أَبَا الْحَسَنِ إِنَّ اللَّهَ تَعَالَى جَعَلَ قَبْرَكَ وَ قَبْرَ وُلْدِكَ بِقَاعاً مِنْ بِقَاعِ الْجَنَّةِ وَ عَرْصَةً مِنْ عَرَصَاتِهَا وَ إِنَّ اللَّهَ جَعَلَ قُلُوبَ نُجَبَاءَ مِنْ خَلْقِهِ وَ صَفْوَةٍ مِنْ عِبَادِهِ تَحِنُّ إِلَيْكُمْ وَ تَحْتَمِلُ الْمَذَلَّةَ وَ الْأَذَى فَيَعْمُرُونَ قُبُورَكُمْ وَ يُكْثِرُونَ زِيَارَتَهَا تَقَرُّباً مِنْهُمْ إِلَى اللَّهِ وَ مَوَدَّةً مِنْهُمْ لِرَسُولِهِ أُولَئِكَ يَا عَلِيُّ الْمَخْصُوصُونَ بِشَفَاعَتِي الْوَارِدُونَ حَوْضِي وَ هُمْ زُوَّارِي غَداً فِي الْجَنَّةِ يَا عَلِيُّ مَنْ‏ عَمَرَ قُبُورَكُمْ‏ وَ تَعَاهَدَهَا فَكَأَنَّمَا أَعَانَ سُلَيْمَانَ بْنَ دَاوُدَ عَلَى بِنَاءِ بَيْتِ الْمَقْدِسِ وَ مَنْ زَارَ قُبُورَكُمْ عَدَلَ ذَلِكَ ثَوَابَ سَبْعِينَ حَجَّةً بَعْدَ حَجَّةِ الْإِسْلَامِ وَ خَرَجَ مِنْ ذُنُوبِهِ حَتَّى يَرْجِعَ مِنْ زِيَارَتِكُمْ كَيَوْمَ وَلَدَتْهُ أُمُّهُ فَأَبْشِرْ وَ بَشِّرْ أَوْلِيَاءَكَ وَ مُحِبِّيكَ مِنَ النَّعِيمِ وَ قُرَّةِ الْعَيْنِ بِمَا لَا عَيْنٌ رَأَتْ وَ لَا أُذُنٌ سَمِعَتْ وَ لَا خَطَرَ عَلَى قَلْبِ بَشَرٍ وَ لَكِنَّ حُثَالَةً مِنَ النَّاسِ يُعَيِّرُونَ زُوَّارَ قُبُورِكُمْ كَمَا تغير [تُعَيَّرُ] الزَّانِيَةُ بِزِنَائِهَا أُولَئِكَ شِرَارُ أُمَّتِي لَا أَنَالَهُمُ اللَّهُ شَفَاعَتِي وَ لَا يَرِدُونَ حَوْضِي‏.» علامه مجلسی، بحار الانوار، ج97، ص121، دار احیاء التراث العربی، بیروت، 1403ق.‌
[4]. «و فيها أمر المتوكل بهدم قبر السيد الحسين بن علي (رضي‌الله‌عنهما)، وهدم ماحوله من الدور، وأن تعمل مزارع. ومنع الناس من زيارته وحرث وبقي صحراء. وكان معروفاً بالنصب.» ذهبی، تاریخ الاسلام، ج17، ص18، بیروت، 1407ق. جهت مشاهده تصویر کتاب کلیک کنید.