تخریب قبور
وهابیان در بسیاری از مسائل، با مسلمانان مخالفت کرده‌اند، آنان عقایدی متناقض دارند؛ ازجمله آن عقاید، اعتقاد به وجوب انهدام قبور و ساختمان‌ها بر روی قبر است. آنان با اصرار زیاد، قبرستان‌های مکه و مدینه و آثار به جای مانده از صدر اسلام را نابود کردند؛ ولی قبر امامان اهل‌سنت و بزرگان خود و نیز آثار یهودیان را تخریب نکردند.
وهابیها معتقدند به دلیل اینکه بناء بر قبور بدعت است و هر بدعتی نیز حرام است، در نتیجه باید گنبد و هر بنایی که بر آن قبور ساخته شده، تخریب گردد؛ اما یک سؤال از وهابیها!
وهابیت هم‌چون البانی، بناء مسجد بر قبور اولیای الهی را بدعت و وسیله به سوی شرک می‌دانند و قائل هستند آیه 21 سوره کهف، دلالت بر جواز مسجد بر روی قبور اولیای الهی نمی‌کند و این ساخت مسجد مربوط به شرایع قبلی بوده است و در شریعت اسلام از بناء مسجد بر قبور نهی شده است.
سیره مسلمانان و صحابه و تابعین بر این بود که بر روی قبور انبیاء و اولیای الهی یا کنار قبور آن‌ها از باب تبرک مسجد و بناء می‌ساختند، ولی وهابیت تکفیری بر خلاف آیات قرآن و سیره مسلمانان و صحابه، بناء مسجد بر قبور اولیای الهی را بدعت و وسیله برای شرک می‌دانند و از این باب، قبور ائمه (علیهم‌السلام) و صحابه و تابعین را تخریب کردند.
در روایتی از منابع شیعه آمده که پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) امر به تخریب قبور کردند؛ ولی آن روایت، علاوه بر اینکه برخوردار از سند صحیحی نیست، معارض با برخی از آیات قرآن و سیره اهل بیت (علیهم‌السلام) است؛ پس نمی‌توان به آن روایت تمسک جست.
بعد از رحلت پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) قحطی شد صحابه خدمت عایشه آمدند و راهکاری از ایشان خواستند. عایشه گفت کنار قبر پیغمبر (ص) یک دریچه‌ای باز کنید و خداوند را به احترام نبی مکرم قسم دهید تا باران نازل شود. صحابه همین کار را کردند و باران فراوانی نازل شد. این داستان به «حدیث قبه» یا «کواه» معروف است.
وهابیان در سال 1344 پس از حمله به مدینه منوره، بنای ساخته شده بر قبور ائمه (علیهم السلام) را تخریب کردند و ضریح مقدس آن را به سرقت بردند. سؤال این است که اگر آن ضریح شرک آلود است، چرا معدوم نکردند و به یغما بردند؟!
استعمار انگلیس برای تسلط در خاورمیانه و کوبیدن اسلام و مسلمانان، تنها راه ضربه زدن بر مسلمین را اختلاف و تفرقه میان آن‌ها را در نظر گرفتند، لذا با محور قرار دادن مذهب تسنن در مقابل دیگر مذاهب اسلامی خصوصاً تشیع، اختلافات شدیدی را پایه‌ریزی کردند و با این روش مسلمانان را به جان یکدیگر انداختند و چهره اسلام را مخدوش کردند.
کشتارشیعیان توسط وهابیها در عتبات عالیات به راستی صفحه تاریخ را سیاه کرده ولکه ننگی برای همیشه بر پیشانی وهابیان نهاده است. جمیل صدقی زهاوی درقضیه حمله وهابیها به طائف می‌نویسد: برصغیر وکبیر رحم نکردند. طفل شیرخوار را بر روی سینه مادرش سر بریدند. جمعی را که مشغول فرا گرفتن قرآن بودند کشتند.
هنگامی که سپاهیان آل سعود در ذی القعده سال 1216 به شهر کربلاء وارد شدند، دیوارها را تخریب کردند، به زن و مرد حمله بردند و نزدیک به دو هزار نفر مرد را به قتل رساندند، و هر فردی را که در خانه و بازار یافتند، کشتند. سپس به مقبره امام حسین (علیه السلام) تجاوز کرده و آن را تخریب کردند، و هر چیز قیمتی را به تاراج بردند.
در سال 1218ق. پس از تسلط وهابیان بر شهر مکه مکرمه، تمامی آثار بزرگان از جمله قبه زادگاه پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) در «مُعَلی»، ... قبّه زادگاه حضرت خدیجه (علیهاالسلام)، آثار باستانی اطراف خانه خدا، آثار باستانی باقی‌مانده بر روی چاه زمزم و... را نابود کرده است.
گرچه با محمد بن عبدالوهاب در تخریب قبور صحابه برخورد سختی انجام شد ولی متاسفانه این حرکت وی تا روزگار کنونی ادامه یافت و پیروان فرقه ضاله وهابیت سعی در تخریب تمامی آثار برجا مانده از دوران صدر اسلام و حتی پس از آن را دارند.
یکی از موارد اختلافی بین اهل سنت و شیعیان، ساخت بنا بر فراز قبور است که شیعه آن را در مورد بزرگان خود انجام می‌دهد و اهل‌سنت گرچه خود نیز به انجام آن مبادرت ورزیده‌اند ولی باز هم با این عمل شیعیان مخالفت می‌کنند؛ در این میان وهابیت پا را از حد خود فرارتر گذاشته و بناء بر فراز قبر پیامبر را مایه تاسف دانسته و فتوا به تخریب دادند.