پس از رحلت پیامبر اکرم (صلى‌الله‌عليه‌وآله)، شمشیر و اسب و کفش ایشان، به امیرالمؤمنین داده شد، و برای باقی چیزها، ابوبکر گفت: از رسول خدا شنیدم که می‌گفت: ما پیامبران، طلا و نقره، زمین و ملک و خانه، به ارث نمی‌گذاریم؛ بلکه ایمان، علم و حکمت، و سنت به ارث می‌گذاریم.
من هم به آن‌چه فرمان داده شدم، عمل کردم، و برای آن خیرخواهی کردم؛ توفیق من، جز به خدا نیست! بر او توکّل کردم، و به سوی او بازمی‌گردم!
در نقل دیگری ماجرای بین حضرت زهرا (سلام‌الله‌علیها) و ابوبکر چنین نقل شده: فاطمه (سلام‌الله‌علیها) به ابوبکر گفت: ام ایمن به نفع من شهادت می‌دهد که رسول خدا (صلى‌الله‌عليه‌وآله) فدک را به من بخشیده است؛ ابوبکر به ایشان گفت: کسی نزد من، محبوب‌تر از پدرت، رسول خدا (صلى‌الله‌عليه‌وآله)، خلق نشده و ای کاش روز رحلت ایشان آسمان بر زمین می‌آمد؛ به خدا قسم! عایشه کمبودی داشته باشد، برای من دوست داشتنی‌تر است از این‌که شما کمبودی داشته باشی! آیا معتقدی من به سفیدپوستان و سرخ‌پوستان حقشان را می‌دهم و در حق تو ظلم می‌کنم، در حالی‌که تو دختر رسول خدایی؟!
این مال برای پیامبر اکرم (صلى‌الله‌عليه‌وآله) نبود؛ این مال از اموال مسلمین بود که پیامبر (صلى‌الله‌عليه‌وآله) آن را در راه خدا انفاق می‌کرد؛ هنگامی‌که پیامبر از دنیا رفت، من آن را به همان صورت سابق اداره می‌کنم؛ حضرت زهرا (سلام‌الله‌علیها) گفت: به خدا قسم دیگر با تو سخن نمی‌گویم! ابوبکر گفت: به خدا من با تو قهر نمی‌کنم! حضرت زهرا (سلام‌الله‌علیها) گفت: به خدا نفرینت می‌کنم! ابوبکر گفت: به خدا دعایت می‌کنم!
هنگامی‌که حضرت زهرا (سلام‌الله‌علیها) در حال احتضار بود، وصیت کرد که ابوبکر بر ایشان نماز نخواند؛ شبانه دفن شد و عباس بر ایشان نماز خواند و فاصله بین رحلت ایشان و رحلت پیامبر (صلى‌الله‌عليه‌وآله)، هفتاد ودو شب بود.
شرح نهج البلاغه، ابن ابی الحدید، ج16، ص214.
مقاله: «برخورد ابوبکر با حضرت زهرا (سلام‌الله‌علیها) در دادخواهی فدک»