متن مقاله
محمد بن عبدالوهاب به عنوان سرکرده وهابیت دارای عقاید منحصر به فردی است که او را در تقابل با جهان اسلام و یگانه کتاب الهام بخش ایشان یعنی قرآن قرار داده است.
یکی از باورهای دینی محمد بن عبدالوهاب، شرک خواندن استغاثه است. استغاثه یعنی طلب کمک و یاری برای رفع سختی و رهایی از آن است.[1] محمد بن عبدالوهاب با استفاده از آیات و روایاتی هم‌چون آیه «وَلَا تَدْعُ مِنْ دُونِ اللَّهِ مَا لَا يَنْفَعُكَ وَلَا يَضُرُّكَ.[یونس/106] غیر از خدای یکتا هیچ‌یک از این خدایان باطل را که به حال تو نفع و ضرری ندارند، به خدایی مخوان.» خواندن غیر خداوند را ممنوع دانسته و استغاثه به پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) را ممنوع می‌داند.[2]
این در حالی است که باید بیان کرد آیات مورد استناد محمد بن عبدالوهاب در باب مشرکین است و یکسان‌انگاری مشرکین و مسلمانان در باب استغاثه و دعا امری باطل است که در مقاله "فهم ماهیت استغاثه مشرکین در پرتو عقاید دیگرشان" مورد بررسی قرار گرفته است.
افزون بر این باید گفت که محمد بن عبدالوهاب کلام خود را به صورت مطلق بیان کرده و منکر هرگونه طلب یاری از پیامبر اسلام (صلی‌الله‌علیه‌وآله) چه در حال حیات و چه در ممات شده است. این اطلاق در مقابل با آیات قرآن قرار دارد. به عنوان مثال آیه «فَاسْتَغَاثَهُ الَّذِي مِنْ شِيعَتِهِ عَلَى الَّذِي مِنْ عَدُوِّهِ.[قصص/15] آن شخص شیعه از موسی دادخواهی کرد و یاری بر علیه آن دشمن خواست.» بر این مطلب دلالت دارد که یکی از پیروان حضرت موسی (علیه‌السلام) از وی درخواست کمک کرد و حضرت موسی (علیه‌السلام) به او کمک کرده و در پاسخ به او نفرمود که از من کمک نگیر. در این صورت طلب یاری در زمان حیات مورد تایید قرآن است.

پی‌نوشت:

[1]. زبیدی، محمد مرتضی، تاج العروس، محقق: مصطفی حجازی، کویت، دار الهدایه، 1969 م، ج 5، ص 314. جهت مشاهده تصویر کتاب کلیک کنید.
[2]. محمد بن عبدالوهاب، التوحید، تحقیق: عبدالعزیز بن عبدالرحمن السعید، ریاض، جامعه الامام محمد بن سعود، بی تا، باب 13. جهت مشاهده تصویر کتاب کلیک کنید.