پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ در زمان داریوش کبیر، شورش‌ها و اغتشاش‌های فراوانی رخ داد که تمامی موارد، به دست داریوش سرکوب شدند. برای نمونه، به یک مورد از رفتار داریوش با یک اغتشاشگر اشاره می‌کنیم. در آن دوران، در هگمتانه (همدان) شخصی به نام فرَوَرتیش دست به آشوب و اغتشاش زد. داریوش هم دستور داد او را بازداشت کردند. سپس بینی و زبان او را بریدند. گوش‌هایش را بریدند و بعد هم یک چشمش را از حدقه درآوردند. در پایان هم او را در ملأ عام به دار آویختند تا عبرتی برای سایر اغتشاش‌گران باشد.[1]

اکنون جا دارد از مسئولین امنیتی جمهوری اسلامی ایران درخواست کنیم که همه آنانی که شعارهای آریایی‌گرایانه و سلطنت‌طلبانه سر می‌دادند را یک جا جمع کنید و با منطق خودشان -همین شیوه داریوش کبیر- با ایشان برخورد کنید تا حساب کار دستشان بیاید. تا روشن شود چقدر پای شعارهای خود استوارند!

پی‌نوشت:

[1]. والتر هينتس، داريوش و ايرانيان، ترجمه پرويز رجبی، تهران: نشر ماهی، 1391. ص 315.