اگر امامت منصبی الهی است که باید خدا، شخصی را برای منصب امامت نصب کند، پس چرا امیرالمومنین در جلسه انتخابی شورای شش نفره شرکت کرد؟ آیا این، دلیل بر انتخابی بودن امامت نیست؟!

پاسخ: اولا: عمر با تهدید به ابوطلحه انصاری و 50 مرد جنگی دستور داد کسانی‌که از شرکت در شورا امتناع ورزند را گردن بزند.(طبقات ابن‌سعد، ج37،ص247؛ وتاريخ طبرى، ج3،ص294) آیا با وجود چنین ارعابی می‌توان تصور کرد که حضرت با اختیار خودش در شورا شرکت کرده است؟!
ثانیا: گفتار امام در خطبه شقشقیه حاکى از نارضایتى وى در این مشارکت است. ایشان مى‌فرماید: «آن‌گاه که عمر درگذشت، امر خلافت را در قلمرو شورایى قرار داد که تصور می‌کرد من نیز همانند اعضاى آن هستم، ... ولى ناچار در فراز و نشیب با آنان موافقت کردم و در شورا شرکت کردم. ولى یکى از اعضا به سبب کینه‌اى که با من داشت، از من چهره برتافت و به نفع رقیب من کنار رفت و دیگرى به خاطر پیوند خویشاوندى با خلیفه به نفع او راى داد.»(نهج البلاغه، خطبه3،ص48)
ثالثا: اگر حضرت در شورا شرکت نمی‌کرد در طول تاریخ می‌گفتند: «علی (علیه‌السلام) خودش نمی‌خواست که خلافت را بپذیرد و اگر در شورا شرکت می‌کرد، قطعاً خلیفه می‌شد.» امیرالمومنین(علیه‌السلام) برای دفع این شبهه در جلسه شرکت کرد که اتمام حجت نماید تا مبادا در تاریخ گفته شود: «غصب خلافت افسانه‌ای است که شیعیان ساخته‌اند و اگر حقیقت داشت می‌بایست علی(علیه‌السلام) در شورا شرکت می‌کرد تا خلیفه شود و حقش را بازپس گیرد.»

پی‌نوشت:

برای اطلاعات بیشتر به این مقاله «شرکت امیرالمومنین در شورا، دلیل انتخابی بودن امام نیست» مراجعه بفرمایید.