پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ تا قرن چهارم میلادی، آموزۀ تثلیث[1]، مورد توجه مسیحیان نبود و پس از اینکه «آتناسیوس» آن را مطرح کرد، نزاع‌های شدیدی میان پدران کلیسایی سرگرفت که سرانجام، طرفداران خدای سه اُقنومی توانستند در شورای نیقیه(325م.) رأی خود را در مورد خدا به تصویب برسانند[2] که خود این اتفاق، بیانگر این است که عقیده تثلیث، از ابتدا میان مسیحیان وجود نداشته، بعدا در این دین بدعت گذاشته شده است و مسیحیان کم‌کم در صدد توجیه آن با کتاب مقدس برآمده‌اند.

مهم‌ترین دلیل مسیحیان بر آموزۀ تثلیث، این بند از انجیل متی است: «پس بروید... ایشان را به اسم پدر و پسر و روح‌القدس غسل تعمید دهید.»[3] به فرض که حجیت و اعتبار کتاب مقدس را بپذیریم، این بند از کتاب مقدس هیچ‌گونه صراحتی به آموزۀ تثلیث ندارد و تنها سه نام پدر، پسر و روح القدس پشت‌سر هم ذکر شده‌است. اینکه در کتاب مقدس از واژه‌ «روح‌القدس» یا «پسر» استفاده شود، ولو اینکه این واژه‌ها در کنار هم آورده‌شده باشند، نمی‌تواند دلیل بر خدا بون آنها باشد.

 برخی از مسیحیان، در توجیه اینکه چرا در کتاب مقدس واژۀ تثلیث نیامده، می‌گویند: درست است که واژۀ تثلیث در عهد جدید وارد نشده، اما باید گفت که این آموزه‌، نه تنها نیازمند واژگان نیست بلکه اساسا فرد مسیحی تنها زمانی آن را خواهد یافت که با عبادت، به خداوند نزدیک شود و از پدر به پسر و روح‌القدس منتقل گردد.[4] که این خود تکرار ادعای بدون دلیل دیگری است؛ چرا که در واقع سؤال از این است که دلیل شما برای اعتقاد به تثلیث چیست؟ آیا دلیل عقلی است که قطعا نمی‌تواند باشد؛ چرا که پذیرفتن تثلیث مستلزم تناقض صریح است، و آیا دلیلتان نقلی است؟ که باز هم دلیل روشن و صریحی از کتاب مقدس ندارید که اگر هم می‌داشتید، اعتبار کتاب زیر سؤال می‌رفت نه اعتبار عقل.

پی‌نوشت:

[1]. تثلیث در اعتقاد مسیحی یعنی اینکه الوهیت مختص سه شخص است که هر شخص غیر از دیگری است، آنها سه خدای کامل هستند و فقط یک خدای واحد حقیقی وجود دارد.
[2]. ر.ک تولدی نو، علی الشيخ، ترجمه سید مسلم مدنی، انتشارات مسجد مقدس جمكران، 1387، ص 107.
[3]. ترجمه تفسیری کتاب مقدس، متی 28: 19.
[4]. ر. ک: تولدی نو، همان، ص 102.