پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ انسان یک موجود نیازمند آفریده شده و به هیچ‌وجه نمی‌تواند به تنهایی از پس نیازهای خود برآید. این نیاز که در فطرت انسان نهاده شده است او را وا می‌دارد که همیشه به‌سوی یک قدرت و نیروی بالاتر معطوف گشته و با ملجأ قرار دادن آن تسکین می‌یابد. البته در این مسیر بسیاری از انسان‌ها راه را به خطا رفته و بعضاً به نیروهای پست‌تر از خود نیز روی آورده و از آنان طلب استمداد کرده‌اند؛ اما خداوند بارها و بارها انسان را به‌سوی خود دعوت کرده و فرموده است برای برآورده شدن حاجاتتان فقط و فقط در پیشگاه من حاضر باشید و خواسته‌های خود را از من بخواهید. چرا که خداوند قدرت برتر و مافوق همه قدرت‌ها و هم‌چنین خالق و آفریننده همه موجودات و جمادات و ... می‌باشد.

یکی از مشکلات وهابیت با شیعیان در زمینه اعتقادات، تضرع و زاری کردن ملتمسانه شیعیان در حرم‌های امامان خود می‌باشد، که مورد اعتراض و مخالفت وهابیان است. ایشان این عمل شیعیان را شرک به خداوند دانسته و در دلایلی که در زمینه قادر بودن خداوند بر همه امور می‌آورند (که البته مورد اتفاق همه ادیان الهی است) شیعه را متهم می‌کنند که با وجود قادر بودن خداوند بر همه امور، باز هم شیعیان در حرم‌های ائمه خود، از ایشان طلب نیازهای خود را می‌کنند.

در جواب ایشان علاوه بر ذکر این نکته که شیعیان به هیچ وجه موجودی را نه از انسان و نه غیر آن، هم عرض خداوند نمی‌دانند، باید گفت این تضرع و زاری کردن و یا حاجت خواستن مسلمانان از باب واسطه قرار دادن آن انسان‌های شایسته در پیشگاه خداوند است و این موضوع مربوط به شیعیان هم نمی‌شود و بلکه حتی از بزرگان اهل‌سنت که مورد قبول وهابیت نیز هستند، این قضیه رواج داشته است: «از ابوبکر بن محمد بن مومّل شنیدم که می‌گفت: به همراه بزرگ و امام علم حدیث، جناب ابن‌خزیمه و نیز هم‌طراز او ابوعلی ثقفی و گروه دیگری از بزرگان و مشایخمان که جمع کثیری را شامل می‌شد، به زیارت قبر علی بن موسی الرضا (علیه السلام) در سرزمین طوس شرفیاب شدیم. من از جناب ابن‌خزیمه در برابر بقعه و بارگاه آن بزرگوار چنان تواضع و تضرعی شاهد بودم، که همه ما را متحیّر ساخت».[1]

هم‌چنین ابن‌حبان که از دیگر شخصیت‌های معتبر در نزد وهابیت می‌باشد، در کتاب خود آورده است: «قبر علی بن موسی الرضا (علیه السلام) در منطقه سناباد، خارج از نوقان مشهد واقع گردیده، که از شهرت خاصی برخوردار بوده و مورد زیارت قرار می‌گیرد؛ من نیز هرگاه مشکلی برایم رُخ می‌داد، بارها به زیارت آن مکان مقدس که درود و صلوات خداوند بر او و جدّ او باد می‌شتافتم. تا زمانی که در طوس اقامت داشتم هرگاه برای من مشکلی پیش می‌آمد، به زیارت آن بارگاه شتافته و خداوند را برای رفع مشکل خویش می‌خواندم و مشکل من مرتفع می‌گردید؛ این موضوعی است که بارها آن را تجربه کرده و آن حضرت را چنین یافتم؛ خداوند ما را بر محبت مصطفی و اهل بیت او بمیراند.[2]

پی‌نوشت:

[1]. ابن حجر عسقلانی، تهذیب التهذیب، دارالفکر بیروت1404، ج7، ص339،رقم628
[2]. ابن حبان، الثقات، دارالفکر بیروت 1395، تحقیق: السید شرف الدین احمد، ج8، ص457