پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ پیشرفت عرفان‌های نوظهور و جنبش‌های معنویت‌گرا در قالب‌های مختلف، امری غیرقابل انکار است به نحوی که یوگا در عصر حاضر به عنوان یک ورزش به عموم مردم معرفی شده است و کمتر کسی بر بطلان این موضوع آگاهی دارد تا شاهد ترویج تفکرات و آموزه‌های بودا در قالب ورزش باشیم.
عرفان‌های کاذب با توجه به پتانسیل انحرافی که دارند فقط پاسخ‌گوی بعضی از ابعاد وجودی انسان هستند و ساحت گسترده روح انسان را در یک عرصه خاص به اسم دین و عرفان محدود می‌کنند و از پاسخ به ساحت‌های دیگر روحی وا مانده‌اند و هیچ برنامه‌ای برای پرورش ابعاد مختلف روحی و روانی مریدان خود ندارند. به خاطر همین موضوع با گذشت زمان آموزه‌های خودساخته آن‌ها به مشکل برمی‌خورد و پیروان آن‌ها بعد از مدتی به پوچ‌گرایی روی می‌آورند.
مدیتیشن در یوگا ادعا دارد: «انسان در این مرحله از خود انسانی خارج شده و به خودعرفانی و خدایی می‌رسد.»[1] این موضوع بیان‌گر یکی از انحرافات سلوک پوشالی آموزه‌های بودا است.
بعضی از محققین با بررسی آموزه‌های بودا آن‌را در قالب هشت مرحله مشخص کرده‌اند که در این‌جا به صورت فهرست وار به آن اشاره خواهیم کرد؛
1- یاما: اعمال و رفتاری که عموم باید انجام دهند؛
2- نیاما: اعمال و روش‌های شخصی؛
3- آسانا: حرکات؛
4- پرانایاما: کنترل تنفس؛
 5-پراتی هارا: اعمال فکری و کنترل احساسات؛
6- دهارانا: تمرکز؛
7- دیانا: مدی تیشن؛
8- سامان دهی: خودشناسی و حقیقت. [2]
اصل و اساس آموزه‌های بودا متشکل از این هشت مرحله است و هر چیزی غیر از این مراحل که بتواند انسان را به مراحل بالاتری برساند از سوی بودا نفی شده است و کار به جای می‌رسد که حتی خدا هم هیچ جایگاهی در این آموزه ندارد و توسط آن‌ها انکار می‌شود. «بودا می‌گوید: نیازی به خدا نیست، زیرا خدا یک حمایت است. و بودا می‌گوید: خالقی نیست، زیرا نیازی برای خلق هیچ بودن نیست. این یکی‌از مشکل‌ترین مفاهیم است تا زمانی که آن را درک کنید.»[3]
متاسفانه با این که در آموزه‌های بودا انحرافات شدیدی بیان شده، این آموزه در کشور ما در قالب یوگا به عنوان ورزش معرفی شده است و نکته قابل تأمل این موضوع آن است که یوگا در کشور هند که مهد آموزه‌های بودا است به عنوان عرفان معرفی شده و این تناقض جای بررسی دارد و مسئولین باید به ریشه یابی آن بپردازند تا ثابت شود چگونه دشمنان نظام و اسلام ناب محمدی از این طریق در کشور نفوذ کرده‌اند.
برای رمزگشایی از نفوذ آموزه‌های هند در ایران اسلامی در قالب ورزش، نظریات مختلفی بیان شده اما با توجه به کنار گذاشتن تعالیم دینی توسط انسان و محرومیت از آرامش الهی در عصر صنعت و ماشین، این فرضیه به اثبات می‌رسد که در چنین فضایی مرامی چون یوگا با اقبال این افراد روبرو می‌شود و تعالیم یوگی‌ها به سهولت جا باز می‌کند، در محیطی که پراکندگی ذهن و مشغولیت‌های فکری از طریق عرفان راستین و معنویت فطری درمان نشود، آتش تقاضای فنونی تسکین‌آور و راهکارهایی آرامش بخش شعله می‌کشد و بشر دلزده ماشینی، به نام عرفان در دامان یوگا می‌افتد تا شاهد هدایت انسان‌های خودباخته به پرتگاه انحراف باشیم.
اصرار پرچم‌داران یوگا برای به آرامش رسیدن انسان‌های ماشینی از این طریق قابل توجه است. «مراقبه از نوع یوگا درمان موثری برای فشار روحی است.»[4] تا مشخص شود نبود و کمبود آرامش در عصر حاضر بازیچه‌ای برای جذب افراد دین‌گریز یا جاهل شده است و چگونه مدعیان دروغین از این موضوع استفاده ابزاری می‌کنند. بدون شک انسان با رعایت احکام و دستورات الهی به بالاترین نوع آرامش خواهد رسید و دیگر نیازی به آموزه‌های انحرافی بودا و مدعیان دروغین در قالب‌های مختلف ندارد. اگرچه با ورود یوگا به ایران از آن به عنوان یک ورزش یاد شد و تحت همین عنوان به ترویج آن پرداختند ولی امروزه به عنوان یک آیین معنوی و جنبش نوظهور مطرح شده است که با وجود انحرافات شدید در قالب یک مبانی و نظام فکری از آن یاد می‌شود و این موضوع زنگ خطریست برای نفوذ تفکرات و آموزه‌های بودا در کشورهای اسلامی، تا از این طریق اعتقادات و باورهای جوانان تضعیف شود.

پی‌نوشت:

[1]. بتول اصلی، در خیال آرامش، نقدی بر عرفان‌های نوظهور و شناخت عرفان حقیقی، ناشر نسیم رضوان، سال نشر 1395، ص133.
[2]. داریوش شایگان، ادیان و مکتب‌های فلسفی هند، ناشر: امیرکبیر، سال نشر1389، ج2، ص630.
[3]. بتول اصلی، در خیال آرامش، نقدی بر عرفان‌های نوظهور و شناخت عرفان حقیقی، ناشر نسیم رضوان، سال نشر 1395، ص134.
[4]. جیمز هویت، ترجمه امید اقتداری، یوگا، انتشارات ققنوس، سال نشر1386، ص31.