پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ دنیا محل تلاش و کوشش و کسب معارف برای زندگی آخرت است. اعتقاد به مرگ و بدرود گفتن حیات دنیوی یکی از واقعیات این جهان است که روزانه با آن سر و کار داریم. کسب موفقیت در امور مادی و معنوی نیز بر همگان هویداست، به گونه‌ای که می‌بینیم مثلاً کسانی‌که در زمینه‌های مختلف اعم از مادی و معنوی، سختی راه را بر خود هموار نموده باشند، در این دنیا از مطامع آن بهره‌مند می‌گردند و همین که با نام نیک و شایسته از این دنیا کوچ می‌کنند این اطمینان حاصل می‌شود که در سرای دیگر نیز با توجه به اعمال و رفتار شایسته‌ای که برای خود ذخیره کرده‌اند به سعادت ابدی خواهند رسید و این‌ها همه در حدیث معروف «الدنیا مزرعة الاخرة.[1] دنیا مزرعه آخرت است.» جمع است.

مسلّما این جهان جای تدبیر و اندیشه است؛ خداوند با عقلی که به بشر عنایت فرموده، انسان را متوجه دوراندیشی‌های بسیار خوشایندی قرار داده، که تقریباً می‌توان گفت سایر مخلوقات خداوند از آن بی بهره‌اند. تأمل در واقعیات این دنیا انسان را به کمال می‌رساند. اما در جهت مخالف، افرادی که چشم خود را بر واقعیات و حقایق این دنیا نسبت به مظاهر خداپرستی و نعمت‌های بیکران خداوند می‌بندند، به‌طور قطع و یقین در سرای دیگر نیز در ضلالت و گمراهی خواهند بود و خداوند چه زیبا مثال این افراد را در قرآن متذکر شده است، به این‌گونه که ایشان به‌سان افراد کوری می‌مانند که در این دنیا چشم از حقایق فرو بستند و چیزی ندیدند؛ پس به تحقیق در سرای آخرت نیز کور و نابینا خواهند بود: «وَمَن كَانَ فِي هَـٰذِهِ أَعْمَىٰ فَهُوَ فِي الْآخِرَةِ أَعْمَىٰ وَأَضَلُّ سَبِيلًا.[اسراء/72] و هر كه در اين [دنيا] كور[دل‌] باشد در آخرت [هم‌] كور[دل‌] و گمراه‌تر خواهد بود.»

بن باز مفتی معروف عربستانی که به قول خودش سی سال تمام امامت جماعت مسجدالنبی بوده، از جمله افتخارات خود بیان می‌دارد که حتی برای یک‌بار هم که شده در طول این مدت به قبر پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) سلام نداده: «خدا را شکر می‌گویم که مدّت سی سال امامت جماعت مسجد النبی (صلی الله علیه و آله و سلم) را بر عهده داشتم، امّا هرگز به قبر پیامبر سلام ندادم؛ چرا که معتقدم او مُرده و از بین رفته است.»[2]
وی علاوه بر این‌که از چشم ظاهری برای دیدن مرقد رسول اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) محروم بود، از دید باطن و صفای قلبی نیز بهره‌ای نداشت؛ او چنان چشم خود را بر حقایق بسته بود، که فکر می‌کرد دیگران (شیعه) به مشتی خاک و سنگ و آهن سلام می‌کنند و حال آن‌که شیعیان، پیامبر خدا را که همواره از جانب خداوند بر او سلام و درود فرستاده می‌شود را تکریم و تعظیم می‌کنند. «إِنَّ اللهَ وَ مَلائِکَتَهُ‏ یُصَلُّونَ عَلَى النَّبِیِّ یا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا صَلُّوا عَلَیْهِ وَ سَلِّمُوا تَسْلِیماً.[احزاب/56] به‌راستى که خدا و فرشتگانش بر پیامبر درود می‌فرستد؛ اى کسانى‌که ایمان آورده‌اید، بر او درود فرستید و کاملاً تسلیم [فرمان او] باشید.»

پی‌نوشت:

[1]. ابن‌ابی‌جمهور احسائی، عوالی اللئالی، ایران1403، ج 1 ص 267 ح 66؛
[2]. سید مجتبی عصیری، پیامبر وهابیت، ص61، (سایت بن باز)