پایگاه جامع فرق، ادیان ومذاهب_ مهم‌ترین ویژگی مذهب «سلفیه»، نفی مذاهب اسلامی و دعوت مسلمانان به پیروی محض و بدون اندیشه و تفکر از گذشتگان است، و مسلمانان را به «اسلام بلامذهب» دعوت می‌کنند. در این مذهب جدید «سلفیه»، هیچ‌یک از مذاهب اسلامی به رسمیت شناخته نمی‌شود و صرفاً تقلید از سلف محتوای اصلی آن را شکل می دهد. سلفیان در حالی مسلمانان را به کنار گذاشتن مذاهب خود دعوت می‌کنند که خود، مذهب جدیدی به نام «سلفی‌گری» ایجاد کرده‌اند؛ بدعتی که هیچ پیشینه‌ای در میان مذاهب اسلامی ندارد.

دکتر «محمد سعید رمضان البوطی»[1] درباره‌ی سلفیه و پیدایش آن می‌گوید: «سلفیه پدیده‌ای ناخواسته و نسبتاً نوخاسته است که انحصارطلبانه مدعی مسلمانی است و همه را جز خود، کافر می‌شمرد. فرقه‌ای خودخوانده که با به تن در کشیدن جامه‌ی انتساب به سلف صالح، و با طرح ادعای وحدت در فضای بی‌مذهب، با بنیان وحدت مخالف است. سلفیه، یعنی همان بستر وهابیت، مدعی است که هیچ مذهبی وجود ندارد و باید به عصر سلف، یعنی دوران صحابه،‌ تابعین و تابعینِ تابعین بازگشت و از همه‌ی دست‌آوردهای مذاهب که حاصل قرن‌ها تلاش و جست‌و‌جوی عالمان فرقه‌ها بوده و اندوخته‌ای گران‌سنگ از فرهنگ اسلامی در ابعاد گوناگون پدید آورده است و با پاسداشت پویایی اسلام و فقه اسلامی،‌آن را به پاسخ‌گویی به نیازهای عصر توانا ساخته است، چشم پوشید و اسلام بلامذهب را اختیار کرد. سلفیه، دستی به دعوت بلند می‌کند و می‌گوید: بیایید با کنار گذاشتن همه‌ی مذاهب، به‌سوی یگانه شدن برویم؛ اما با دست دیگر، شمشیر تکفیر بر می‌کشد و مدعی است که با حذف دیگران از جامعه‌ی اسلامی و راندن آنان به جمع کفار، جامعه‌ی اسلامی را یک‌دست می کند. در پشت این دعوت به بی‌مذهبی، نوعی مذهب نهفته است؛ بلکه دعوت، خود نوعی مذهب است، آن‌هم مذهبی گرفتار چنگار جمود و تنگ‌نظری که اسلام را به‌صورت دینی بی‌تحرک، بی‌روح، ناقص و بی‌جاذبه تصویر می‌کند و با احیای خشونت و تعصب، راه را بر هرگونه نزدیک شدن به هم دیگر می‌بندد.»[2] خواننده عزیز! برای شناخت بیشتر می‌توانید به لینک زیر مراجعه فرمایید.[3]

پی‌نوشت:

[1]. محمد سعید رمضان البوطی بلندپایه‌ترین روحانی سنی مذهب سوریه و امام جماعت مسجد جامع اموی دمشق بود. وی نویسنده بیش از ۴۰ کتاب مرتبط با علوم اسلامی بود. البوطی در سال ۱۳۴۷ هجری قمری برابر با ۱۹۲۹ میلادی در روستایِ جلیکا در جزیره بوطان زاده شد؛ این جزیره در ترکیه و در همسایگی عراق واقع است. وی و خانواده‌اَش، به سبب انتساب به جزیره بوطان، بوطی نام گرفتند. وی سال‌ها به تدریس در دانشگاه دمشق اشتغال داشت و سرانجام به ریاست دانشکده شریعت دانشگاه دمشق رسید. از او بیش از ۶۰ عنوان کتاب به یادگار مانده است. در تاریخ 21 مارس 2013 میلادی، در مسجد ایمان در منطقه «مزرعه» در مرکز دمشق، طی یک حمله انتحاری کشته شد، وی ۸۴ سال داشت.
[2]. سعید رمضان البوطی، سلفیه مذهب یا بدعت، مترجم حسین صابری، بنیاد پژوهش های اسلامی آستان قدس رضوی،1387ش،ص25
[3]. سلفی‌گری از آغاز تا کنون
تفاوت اسلام سیاسی با سلفی‌گری!؟