پايگاه جامع فرق، اديان و مذاهب_ قرآن كريم در آيات متعدد فرموده است كه هیچ‌کس قادر نيست متنی كوچك همتای قرآن بياورد، يكی از مسيحيان [1] مقاله‌ای نوشته است كه در آن گفته‌شده: «معارضه [2] با قرآن کاملاً ممكن است و بشر مى‏تواند مانند آن را بياورد.» سپس در معارضه با سوره حمد اين جملات را گفته است: «الحمد للرحمان، ربّ الاكوان، الملك الديان...»
آیت‌الله خويي بياناتي درباره اين جملات دارند كه ثابت می‌کند اين جملات هیچ‌گاه قابل‌مقایسه با آيات سوره حمد نخواهد بود [3]:
1. قانون اول معارضه اين است كه هرکدام از اين دو كلام ازنظر الفاظ و شيوه سخن «استقلال كامل» داشته باشند؛ اما نويسنده اين متن بخش زيادي از جملات خود را از قرآن تقليد كرده و آن را تغيير داده است!
2. جمله «الحمد للرحمان» ازنظر معنى کاملاً با جمله «الحمد للّه» متفاوت است.
الف: لفظ «الله» نام آن ذات مقدسى است كه «تمام‏ صفات كمال» را كه يكى از آن‌ها رحمانيت خداوند است. ولى در جمله «الحمد للرحمان» ستايش فقط به خاطر يك صفت خاص است كه لفظ «رحمان» بر آن دلالت دارد.
ب: كلمه «عالمين» به معناي عوالم متعدد است و رب‌العالمین يعني او مالك و صاحب تمام اين عوالم است و «رحمن و رحيم» از آن صفات لازمى است كه هرگز از ذات‏ جدا نمى‏شود؛ اما «اكوان» به معناي پديد آمدن است، ازآنجاکه لفظ اكوان معنای مصدرى دارد هرگز نمى‌‏توان كلمه رب را به آن اضافه كرد.
ج: جمله «الملك الديان» فقط دلالت دارد كه خداوند يك سلطان پاداش‌دهنده است ولى «مالك یوم‌الدین» حاكى از آن است كه علاوه بر اين جهان، جهان ديگرى وجود دارد كه پاداش و كيفر اعمال در آنجا صورت مى‏‌گيرد و تمام مردم تحت حكم نافذ خداوند خواهند بود.

پی‌نوشت‌:

[1]. رساله حسن الايجاز، چاپخانه انگليسى، بولاق مصر، 1912 ه.ق. به نقل از ترجمه البيان، آیت‌الله خوئى، موسسه امام صادق‏، قم‏،1385، ص 171.
[2]. هم آوری و معارضه يعني نوشتن متني كه از هر نظر شبيه قرآن باشد.
[3]. ترجمه البيان، آیت‌الله خوئى، ترجمه سبحانى‏، موسسه امام صادق، قم، 1385، ص 171.