پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ محمد بن عبدالوهاب می‌گوید: گفتن یا محمد! یا رسول الله! شرک اکبر است، زیرا استغاثه به انبیاء و اولیاء درخواست کمک از غیر خدا است.[1] محمد بن عبدالوهاب با استناد به احادیثی، استغاثه به وجود انبیاء را، حتی در زمان حیاتشان نیز جایز نمی‌داند. در حالی‌که روایات فراوانی از صحابه و سلف صالح به ما رسیده است، که استغاثه به انبیاء و اولیاء، حتی بعد از مرگ را نیز جایز می‌داند، مثل این روایت:
شخصی به جهت حاجتی، مکرر نزد خلیفه سوم، «عثمان بن عفان» مراجعه می‌نمود، ولی عثمان به خواسته‌اش توجهی نمی‌کرد، تا این‌که در بین راه یکی از اصحاب رسول الله (صلی الله علیه و آله) به نام عثمان بن حنیف را ملاقات کرد و از این موضوع شکایت کرد. عثمان بن حنیف به او گفت: آبی را آماده کن، وضو بگیر و به مسجد برو و دو رکعت نماز بگزار و بعد از اتمام نماز، پیامبر (صلی الله علیه و آله) را وسیله قرار بده و بگو «اللهم انی اسألک و اتوجه الیک بنبیک محمد صلی الله علیه و سلم، نبی الرحمه یا محمد انی اتوجه بک الی ربک، فتقضی لی حاجتی؛ خدايا! حاجت خود را از تو می‌خواهم و به‌وسيله پيامبرت به تو رو آورده‌ام، ای محمّد! من به‌وسيله تو، به خدا رو آورده‌ام، تا حاجتم برآورده شود.» آن‌گاه حاجت خود را به یاد آور. آن شخص اعمال را انجام داد، آن گاه به سوی خانه عثمان روان شد، هنوز درخواست خود را مطرح نکرده بود، که دربان، فوراً او را به نزد خلیفه سوم برد، و به او احترام شایانی کرد و حاجتش را به‌طور کامل برآورده کرد و به او گفت: همین الان به یاد حاجت تو افتادم و هرگاه بعد از این، حاجتی از ما خواستی به نزد ما بیا...
آن شخص بعد از این‌که حاجتش برآورده شد، به درب خانه عثمان بن حینف رفت، تا از او تشکر کند. عثمان بن حنیف گفت: این کلمات از من نیست، بلکه دستور شخص پیامبر (صلی الله علیه و آله) است. روزی شخص نابینایی به محضر پیامبر (صلی الله علیه و آله) آمد و از کوری چشم خود شکایت نمود، حضرت ابتدا پیشنهاد کرد که صبر کند، ولی او نپذیرفت، سپس به او همین دستور را داد و آن شخص نیز بعد از ادای آن بینا شد و به مقصود خود رسید.[2]
اکنون از وهابیان و جناب محمد بن عبدالوهاب می‌پرسیم: چگونه استغاثه به پیامبر (صلی الله علیه و آله) شرک است، در حالی‌که خود پیامبر (صلی الله علیه و آله) کیفیت استغاثه را به مردم آموزش داده‌اند! و اصحاب و سلف هم به پیامبر (صلی الله علیه و آله)، پس از رحلتشان، استغاثه می‌کردند.

پی‌نوشت:

[1]. «من الشرك أن يستغيث بغير الله أو يدعو غيره». محمد بن عبدالوهاب، کتاب التوحید، محقق: عبدالعزیز بن عبدالرحمن السعید، ناشر:  جامعة الأمام محمد بن سعود، الرياض، المملكة العربية السعودية، ص42-43
[2]. ابن حنبل شيباني، أحمد، مسند أحمد بن حنبل، تحقيق: شعيب الأرنؤوط وعادل مرشد و ديگران، مؤسسة الرسالة، چاپ اوّل، 1421ق، ج28، ص428
معرفة الصحابة، أبونعيم اصفهانی، ج14، ص81