پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ یکی از مسائلی که باعث شد، چه در زمان حیات خود ابن تیمیه و چه پس از او، علمای بزرگ اسلام اعم از اهل سنت و شیعه، در برابر آن ایستادگی کنند، و به سبب ایراد این سخنان، ابن تیمیه را سرزنش نمایند، اهانت‌ها و توهین‌هایی است، که او در حق بسیاری از اولیاء الهی و اهل بیت پیامبر[1]، و علی الخصوص خود نبی مکرم اسلام (صلی الله علیه و آله و سلم) روا داشته است.[2]
یکی از این موارد، که بسیار زننده و دور از شأن یک مسلمان است، که به این مسأله اعتقاد داشته باشد، این است که ابن تیمیه می‌گوید: رسول خدا از این‌که برای عمو و پدرش و دیگر کفار، طلب استغفار کند، منع شده است.[3]
او در واقع با این عبارت، به کافر بودن جناب عبدالله، پدر پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) و جناب ابوطالب عموی آن حضرت، اعتقاد دارد و به همین جهت می‌گوید: خداوند آن حضرت را از این‌که برای کفار طلب استغفار کند، منع نموده است. معنای کفر والدین پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) چیزی جز در آتش دوزخ بودن آن‌ها نیست.
در حالی‌که علماء و بزرگان اسلام، دقیقاً بر خلاف این نظر اعتقاد دارند، مثلاً زمانی که از ابوبکر بن عربی از بزرگان مذهب مالکی (و اهل اندلس)، سوال می‌شود که نظر شما در مورد کسی‌که قائل باشد، پدر پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) در آتش دوزخ است، چیست؟ ایشان در پاسخ می‌گوید: هر کس به این مساله معتقد باشد، ملعون است.[4]
زمانی که این دو مقدمه را کنار هم قرار دهیم، تنها می‌توانیم به یک نتیجه برسیم، و آن این‌که طبق نظر ابن عربی، ابن تیمیه ملعون است.

پی‌نوشت:

[1]. شبهه ابن تیمیه در آیه اطعام در مورد اهل بیت.
[2]. ابن تیمیه و ادعای کفر والدین پیامبر (ص).
[3]. ابن تیمیه، مجموع الفتاوی، محقق: انور البارز و عامر الجزار، ج1، ص 109، دارالوفاء، بیروت، 1426ق.
[4]. صالحی الشامی، محمد بن یوسف، سبل الهدی و الرشاد، ج1، ص 260، دارالکتب العلیمه بیروت، چاپ اول، 1414ق.