پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ محیی الدین، ابوزکریا یحیی بن شرف النووی، (متوفای 631 هجری قمری) از علمای بزرگ شافعی اهل سنت است. وی در کتاب «الاذکار من کلام سید الابرار (صلی الله علیه و آله)» فصلی را به زیارت اختصاص داده، با عنوان «فصل في زيارة قبر رسول اللّه صلى اللّه عليه وسلم وأذكارها». او در این فصل می‌نویسد:
«بدان‌که همانا شایسته است، هر کس به حج می‌رود، به زیارت قبر رسول خدا نیز برود، فرقی ندارد که مسیر او از مدینه باشد، یا نباشد، زیرا زیارت پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) از مهم‌ترین چیزهایی است که انسان را به خدا نزدیک می‌کند و از سودمندترین کارها و بهترین چیزهایی است که انسان می‌تواند از خداوند طلب کند. پس زمانی که قصد زیارت پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) را کردی، در مسیر راه صلوات بفرست و هنگامی‌که درختان مدینه را مشاهده کردی، صلوات بیشتری بفرست، تا خداوند متعال تو را بیشتر از زیارت پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) بهره‌مند کرده و تو را به سعادت دنیا و آخرت مشعوف کند، و بگو بارالها درهای رحمتت را بر من باز کن و آن‌چه که به خوبان و بندگانت در زیارت پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) عطا کردی، به من نیز عطا کن و مرا ببخش و بیامرز.»[1]
بعد جناب نووی در ادامه سخنانش جملات زیبایی، در آداب زیارت بیان می‌کند، که اعتقاد مسلمین و اهل سنت را در رابطه با زیارت نشان می‌دهد. او می‌گوید: «مستحب است زمانی که به مسجد النبی وارد شدی، نماز تحیت بخوانی، سپس به سراغ قبر شریف پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) بروی، در حالی‌که رو به قبر و پشت به قبله باشی، به نحوی که چهار ذراع (دو متر) بیشتر از قبر فاصله نداشته باشی، سپس قصد قربت کن و با صدای آهسته بگو: «السَّلامُ عَلَيْكَ يا رَسُولَ اللّه السَّلامُ عَلَيْكَ يا خِيرَةَ اللّه مِنْ خَلْقِهِ السَّلامُ عَلَيْكَ يَا حَبِيبَ اللَّهِ السَّلامُ عَلَيْكَ يَا سَيِّدِ المُرْسَلِينَ وَخَاتَمَ النَّبِيِّينَ السَّلامُ عَلَيْكَ وَعلى آلِكَ وأصْحابِكَ وأهْلِ بَيْتِكَ وَعَلى النَّبيِّينَ وَسائِرِ الصَّالِحِينَ أشْهَدُ أنَّكَ بَلَّغْتَ الرِّسالَةَ وأدَّيْتَ الأمانَةَ وَنَصَحْتَ الأُمَّةَ فَجَزَاكَ اللَّهُ عَنَّا أفْضَلَ مَا جَزَى رَسُولاً عَنْ أُمَّتِهِ» سپس بعد از آن، به رسول خدا متوسل شو و ایشان را شفیع قرار بده و برای خود و پدر و مادر و دوستان و سایر مسلمانان دعا کن و قدر این جایگاه را بدان و حمد خداوند را به‌جای بیاور.»[2]
این در حالی است که وهابیون زیارت و دعا، تضرع کنار قبر[3] استغاثه [4] و طلب شفاعت [5] و توسل [6] به پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) را شرک دانسته و هر کس را که به این امور اقدام کند، مشرک و کافر می‌دانند.

پی‌نوشت:

[1]. «اعلم أنه ينبغي لكل من حجّ أن يتوجه إلى زيارة رسول اللّه صلى اللّه عليه وسلم سواء كان ذلك طريقه أو لم يكن فإن زيارته صلى اللّه عليه وسلم من أهمّ القربات وأربح المساعي وأفضل الطلبات ...»امام نووی، الاذکار من کلام سید الابرار، مکتبه نزار مصطفی البار، مکه مکرامه و ریاض، ج1، ص232
[2]. «ويدعو لنفسه ولوالديه وأصحابه وأحبابه ومَن أحسنَ إليه وسائر المسلمين وأن يَجتهدَ في إكثار الدعاء ويغتنم هذا الموقف الشريف...» همان، ج1، ص232
[3]. مشروعیت زیارت قبوراولیای الهی.
[4]. استغاثه به اولیاء الله شرک نیست.
[5]. مشروعیت طلب شفاعت از اولیای الهی در برزخ.
[6]. توسل امام شافعیان به اهل بیت(ع).