پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ هنگامی‌كه مردم مدينه از حركت عايشه با طلحه و زبير (و به پا كردن جنگ با علی بن ابی‌طالب و جمع نمودن مردم) گفتگو می‌كردند، ام سلمه نامه‌ای به عايشه نوشت که در این نوشتار متن نامه را به‌طور خلاصه می‌آوریم.
«ای عایشه! تو واسطه میان رسول خدا (صلی الله علیه و آله) و امت او هستى. حجاب تو هم‌چنان بر حرمت خود باقى است. قرآن کریم اعمال تو را محدود کرده و تو نباید آن محدودیت اعمال را فراخى و گسترش دهى. قرآن امر کرده صدایت آرام باشد، تو آن را بلند نکن و فریاد نزن. تو به‌طور حتم مى‌دانى، اگر ستون دین کج شود، به‌واسطه همت زنان راست نمى‌گردد و به‌واسطه زنان، کار دین درست نمى‌شود. صفت پسندیده زن، پوشاندن چشم از دیدن حرام است. جواب رسول خدا (صلی الله علیه و آله) را در حالى‌که آواره کوه‌ها و دشت‌ها هستى، چه خواهى داد.
بر پشت شترى نشسته‌اى و از چشمه‌اى به چشمه دیگر مى‌روى. خداوند بیناى تو است و بر رسول خدا (صلی الله علیه و آله) وارد خواهى شد. تو حجابى را که خداوند بر تو مقدر کرده، شکسته و عهد و پیمان او را به‌سویى نهاده‌اى. به‌خدا سوگند، من از این‌که حجابى را که خداوند بر من نهاده، کنار زنم، شرم دارم. حجاب‏ را براى خود تا زمانى که رسول خدا را دیدار می‌کنى، هم‌چون دژ محکمى قرار ده. اگر کلامى را که ایشان گفته است براى تو بگویم، هم‌چون مارگزیده بر خود خواهى پیچید، و السلام».
عایشه در پاسخ ام سلمه چنین نوشت: «چه نیکو موعظه و نصیحتى نمودی. راه من آن نیست که تو گمان کرده‌اى. دو گروه از مسلمانان رو به سوى من کرده‌‏اند، اگر توانا بر کارى باشم، انجام مى‌دهم و اگر برایم مقدور باشد، از ثروت خود در این راه مى‌گذارم، و السلام».[1]
اما آیا پاسخ عایشه منطقی بود؟ مگر در قرآن درباره زنان پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) نمی‌خوانیم که: «وَ قَرْنَ‏ في‏ بُيُوتِكُن‏.[احزاب/33] و در خانه‌‏هاى خود بمانيد». سیوطی که از عالمان بزرگ اهل سنت است در کتاب تفسیر خود ذیل همین آیه، می‌گوید: «زمانی که عایشه این آیه را می‌خواند، به حدی گریه می‌کرد که مقنعه‌اش خیس می‌شد.»[2] برای روشن شدن این بحث به آدرس پاورقی رجوع کنید. [3]

پی‌نوشت:

[1]. ابن قتیبه، الإمامه و السیاسه المعروف، تحقیق: شیری، دارالأضواء، چاپ اول، بیروت، ۱۴۱۰ ق، ۱۹۹۰ م، ج ۱، ص ۷۶
[2]. «و أخرج ابن أبى شيبة و ابن سعد و عبد الله ابن أحمد في زوائد الزهد و ابن المنذر عن مسروق رضى الله عنه قال‏ كانت عائشة رضى الله عنها إذا قرأت‏ وَ قَرْنَ فِي بُيُوتِكُنَ‏ بكت حتى تبل خمارها». سیوطی، الدر المنثور، دار النشر : دار الفكر - بيروت -1993، ج 6 ص 600
[3]. واقعیت جنگ جمل در صحیح بخاری
مقصر در جنگ جمل کیست،علی یا عایشه؟