پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ سید محمد بن علوی مالکی حسنی، عالم سنی که در مکه می‌زیست و حلقه درس قابل توجهی داشت، و علما و بزرگان مکه و رجال سیاسی کشور سعودی احترام فوق العاده‌ای برای او قائل بودند.[1]
او نویسنده کتاب «الزیارة النبویه فی ضوء الکتاب و السنة» است، در مقدمه کتاب بیان می‌کند، این‌که در موسم حج سال (1419قمری) کتابی آشکار شد، در بد رفتاری و اهانت به مسلمین و دل‌های باصفا و بدون مشکل مسلمین را مکدر و جریحه دار کرد، و مخالفین معتقد بودند به این‌که زیارت پیامبر بعد وفاتش مفسده راجحه می‌باشد و خیری در آن نیست.
پس ما را به‌خاطر این افتراء و سوء ادب نسبت به پیامبر و مسلمین نگران و ناآرام کرد؛ به همین دلیل دوست می‌دارم این‌که شما را راهنمایی و اشاره کنم به این کتاب به نام «الزیارة النبویه فی ضوء الکتاب و السنة» در دفاع از مقام رسول خدا مسلمین، و این کمترین چیزی است که تقدیم می‌کند، حبیب به محبوبش.[2]
«محمد بن علوی» با استفاده از آیات و روایات و آراء علمای مذاهب و اجماع قولی و عملی اصحاب اثبات می‌کند، مشروعیت و مطلوبیت «شد الرحال»، «آماده شدن و سفر برای زیارت مسجد و قبر و توسل به نبی مکرم اسلام (صلی الله علیه و آله و سلم)» را و این‌که از سنن واجبه و از اعظم قربات و از پرفایده‌ترین و نتیجه‌بخش‌ترین تلاش‌ها و عبادت‌ها می‌باشد، و به احدی نفع و ضرر و شفاعت نمی‌رساند، الّا به اذن خداوند «مَن ذَاالَّذی یَشفَعُ عِندَه الّا بِاذنِه.[بقره/255] كيست كه در نزد او، جز به فرمان او شفاعت كند»، درواقع شفاعت شفاعت‏‌كنندگان، براى آن‌ها كه شايسته شفاعتند، از مالكيت مطلقه او نمى‏‌كاهد.
او هم‌چنین درادامه، درچهار مقدمه مهم، نکاتی را بیان می‌کند به عنوان آگاهی و هشدار برای شروع مباحث.
«مقدمات اولیه مهم»[3]
1- حقیقت مساله «شد الرحال» برای زیارت مساله فقهی است و اعتقادی و توحیدی نیست که بعضی‌ها مثل توسل اعتقادی دانسته و حکم به شرک و کفر می‌کنند، مانند: محمد بن عبد الوهاب و ابن تیمیه؛ بر فرض در نظر جمهور مکروه باشد، حرام که نیست، چه برسد به بدعت و شرک.
خلاصه این‌که اختلاف در بحث زیارت و توسل اختلاف در فروع است و درست نیست به‌خاطر آن برادران مسلمان نسبت به هم‌دیگر فحش و ناسزا بگویند.
2- حق امانت را خوب ادا نکردند، احادیث عرضه شده برآن‌ها را با فهم و دقتی درست بررسی نکردند و فکر و نظرخود را حاکم و مسلط بر نصوص و ادله قرار دادند و این یعنی خیانت در امانت و حق امانت این است که، بر آن‌ها واجب است، مساله را بر تمام ادله و نصوص و اقوال عرضه کنند و بعد آن‌چه را که آشکار شده است برای آنان ترجیح بدهند.
3- زیارت جزئی از مناسک حج نیست، بلکه از سنت‌های مطلوب و متعلق به حج است، ذاتاً و استقلالاً، و در کنار اعمال حج انجام می‌شود، یعنی اگر حاجی زیارت را انجام ندهد، حج او باطل نیست.
4- خطا و اشتباه است در ستمی که به‌وسیله حکم بر احادیث زیارت کردند، یعنی حکم ضعیف و موضوعه بودن احادیث زیارت، ستم‌کارانه است، و این حکمی که دادند از افراد محقق و آگاه به جرح و تعدیل، صادر نشده است.

پی‌نوشت:
[1]. وهابیت برسر دوراهی، آیت الله مکارم شیرازی،مدرسه الامام علی بن ابی طالب علیه السلام،1385ش ،ص 125
[2]. الزیارة النبویه فی الضوء الکتاب والسنة،السید محمد بن علوی المالکی الحسنی،القاهره: دارجوامع الحکم، المکتبة التخصصیه للرد علی الوهابیة،1424ق، ص5
[3]. همان، ص9