پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ یکی از ادعاهای پوچ وهابیون این است که تبرک به غیر از پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) شرک می‌باشد ولی  آیا در عمل هم طبق این ادعا رفتار می‌کنند؟ بن باز مفتی اعظم عربستان ابن باز، مفتی اعظم سابق عربستان سعودی در این باره می‌گوید: «تبرک به هیچ کسی غیر از پیامبر جایز نیست، نه به آب وضوی او ، نه به مویش، نه به عرقش و نه به چیزی از بدنش ؛ بلکه همه این موارد مخصوص پیامبر است. زیرا این مسأله وسیله‌ای به سوی شرک و عبادت غیر خدای سبحان است.»[1]
اما در پوچ بودن این ادعا به چند نکته باید توجه داشت؟
- اگر تبرک شرک باشد باید تبرک به پیامبر اکرم هم شرک باشد، چه فرقی بین تبرک به پیامبر اکرم و افراد صالح دیگر وجود دارد؟ اگر بن باز کمی دقت می‌کرد، می‌فهمید معنای سخنش (تبرک به نبی جایز است و تبرک به غیر نبی شرک است) این است که شرک در بعضی اوقات جایز و در بعضی اوقات حرام است، آیا هیچ عاقلی چنین حرفی زده است؟ برای اثبات مشروعیت تبرک به غیر از نبی اکرم همین آیه کافی است که: «فَلَمَّا أَنْ جاءَ الْبَشيرُ أَلْقاهُ عَلى‏ وَجْهِهِ فَارْتَدَّ بَصيراً[یوسف/96] امّا هنگامى كه بشارت دهنده فرا رسيد، آن (پيراهن یوسف) را بر صورت پدرش افكند؛ ناگهان بينا شد!» این آیه می‌فرماید که حضرت یعقوب به وسیله پیراهن حضرت یوسف خود را متبرک کرد و شفا یافت.
- حتی طبق کتب مورد قبول وهابیون، مردم آب غسل ابن تیمیه را به عنوان تبرک و همانند یک شربت شیرین نوش جان کرده‌اند. پس چرا وهابیون می‌گویند تبرک شرک است؟ ابن کثیر دمشقی سلفی در کتاب «البدایة و النهایة»، داستان تشییع جنازه ابن تیمیه این گونه نقل کرده است: «مردم بر جنازه ابن تیمیه، دستمال‌ها، عمامه‌ها و پیراهن خود را می‌انداختند. کفش‌، عبا، عمامه و دستمال مردم کنده می‌شد؛ اما متوجه نمی‌شدند؛ چون همگی مشغول نظاره جنازه بودند... زن‌های زیادی در تشییع جنازه حاضر بودند که تا پانزده هزار نفر تخمین زده می‌شدند؛ غیر از آن‌هایی که بر بالای بام‌ها بودند.  همه آن‌ها برای ابن‌تیمیه طلب رحمت و برای او گریه می‌کردند. اما مرد‌ها از شصت هزار نفر تا دویست هزار نفر تخمین زده می‌شدند... گروهی آب جاری شده از جسد ابن تیمیه را می‌نوشیدند، گروهی دیگر، باقی مانده سدر را بین خود تقسیم کردند. برای ریسمانی که به جیوه آغشته شده و به گردن ابن تیمیه انداخته شده بود تا شپش‌های او را جمع کند، صد و پنجاه درهم پرداخت شد. گفته شده که برای کلاهی که بر سر می‌گذاشت، پانصد درهم داده شده است... در تشییع جنازه، ضجه، گریه و ناله زیادی اتفاق افتاد. قرآن‌ها زیادی در روستای صالحیه و شهر ختم شد. مردم شب و روز بر سر قبر او می‌آمدند و در آن جا از سر شب تا صبح می‌ماند. خوب‌های خوبی برای او دیده شد و گروهی نیز در مصیبت او شعرهای خوبی سرودند.[2] شاگردان ابن تیمیه هم داستان تشییع جنازه ابن تیمیه را شبیه به داستان ابن کثیر دمشقی نقل کرده‌اند.[3]

پی‌نوشت:

[1]. برای مشاهده تصویر کتاب کلیک کنید.
[2]. برای مشاهده تصویر کتاب کلیک کنید.
[3]. برای مشاهده تصویر کتاب کلیک کنید.