پایگاه جامع فرق،‌ ادیان و مذاهب_ به اعتقاد مسیحیان، عیسی مسیح خداست و از این جهت او را می‌پرستند. اما اگر عیسی خداست، پس چرا مرتب به درگاه الهی دعا و طلب کمک و یاری می‌کرد؟‌ حضرت عیسی پیوسته به درگاه خدای یگانه متعال دعا می‌کرد. او در تنهایی خدا را می‌خواند: «پس از آن، عیسی بر فراز تپه ای رفت تا به دعا بپردازد».[1] در ملأ عام دعا و نیایش می‌کرد: «آنگاه عیسی همراه شاگردان خود، از آن بالاخانه بیرون آمد و طبق عادت به کوه زیتون رفت. در آنجا به ایشان گفت: دعا کنید و از خدا بخواهید که مغلوب وسوسه‌ها نشوید! سپس به اندازه پرتاب یک سنگ دورتر رفت و زانو زد و چنین دعا کرد: ای پدر، اگر خواست توست، این جام رنج و زحمت را از مقابل من بردار، اما در این مورد نیز می‌خواهم اراده تو انجام شود، نه خواست من. آنگاه از آسمان فرشته ای ظاهر شد و او را تقویت کرد. پس او با شدت بیشتری به دعا پرداخت و از کشمکش روحی آنچنان در رنج و عذاب بود که عرق او همچون قطره های درشت خون بر زمین می‌چکید».[2]

و برای اینکه مردم بدانند که حضرت عیسی فرستاده و رسول الهی است، با صدای بلند خدا را می‌خواند: «آنگاه عیسی به آسمان نگاه کرد و فرمود: پدر، شکر می‌کنم که دعای مرا شنیده ای. البته همیشه دعایم را می‌شنوی ولی این را به خاطر مردمی که اینجا هستند گفتم، تا ایمان آورند که تو مرا فرستاده ای».[3] عیسی مسیح غذا را به نام خدای متعال شروع می‌کرد: «وقتی شام می‌خوردند، عیسی یک تکه نان برداشت و شکر نمود؛ سپس آن را تکه تکه کرد و به شاگردان داد».[4] قبل از تصمیمات مهم خدا را عبادت می‌کرد: «و در آن‌ روزها بر فراز کوه‌ برآمد تا عبادت‌ کند و آن‌ شب‌ را در عبادت‌ خدا به‌ صبح‌ آورد؛ و چون‌ روز شد، شاگردان‌ خود را پیش‌ طلبیده‌ دوازده‌ نفر از ایشان‌ را انتخاب‌ کرده، ایشان‌ را نیز رسول‌ خواند».[5]
برای شفای مریضان از خدای متعال استعانت می‌کرد: «در آنجا مردی را پیش او آوردند که کر بود و در ضمن لکنت زبان هم داشت. آنان التماس کردند تا عیسی دست‌هایش را بر سر او بگذارد و او را شفا دهد. عیسی او را از میان جمعیت به گوشه ای برد و انگشتانش را در گوش او گذاشت و آب دهان انداخت و به زبان مرد مالید. سپس به سوی آسمان نگاه کرد و آهی کشید و گفت: "باز شو" بلافاصله آن مرد شفا یافت و توانست به خوبی بشنود و صحبت کند».[6] برای رفع غم و اندوه نیز سر به سجده می‌برد: «پس عیسی ایشان را به بیشه ای آورد که آن را جتسیمانی می‌نامیدند. او به ایشان فرمود: بنشینید و منتظر باشید تا من کمی دورتر رفته، دعا کنم. پطرس و دو پسر زبدی یعنی یعقوب و یوحنا را نیز با خود برد. در حالی که غم و اندوه تمام وجود او را فرا گرفته بود، رو به ایشان کرد و فرمود: من از شدت حزن و غم، در آستانه مرگ می‌باشم. شما اینجا بمانید و با من بیدار باشید. سپس کمی دورتر رفت و بر زمین افتاد و چنین دعا کرد: پدر، اگر ممکن است، این جام رنج و عذاب را از مقابل من بردار؛ اما نه به خواهش من بلکه به خواست تو».[7]

حضرت عیسی در تمام مواقع به درگاه خدای متعال دعا می‌کرد و از او استعانت می‌جست. حضرت عیسی به مردم اهمیت دعا و نماز را گوشزد می‌کرد: «شما هر چه در دعا بخواهید، خواهید یافت، به شرطی که ایمان داشته باشید».[8] «بخواهید تا به شما داده شود. بجویید تا بیابید. در بزنید تا به روی شما باز شو».[9] از مردم می‌خواست حوائج خود را با توسل به حضرت عیسی از خدای متعال بخواهند: «می‌توانید مستقیم نزد “پدر” بروید، و به نام من، هر چه می‌خواهید از او دریافت کنید».[10]

عیسی مسیح در مورد نحوه دعا کردن می‌فرمود: «هرگاه دعا می‌کنی، مانند ریاكاران نباش كه دوست دارند در عبادتگاه‌ها یا در گوشه و كنار خیابان‌ها نماز بخوانند تا توجه مردم را به خود جلب كنند و خود را مؤمن نشان دهند. مطمئن باش اجری را كه باید از خدا بگیرند، همین جا از مردم گرفته‌اند. اما تو هرگاه دعا می‌کنی، در تنهایی و در خلوت دل، پدر آسمانی را عبادت نما؛ و او كه كارهای نهان تو را می‌بیند، به تو پاداش خواهد داد. وقتی دعا می‌کنید، مانند كسانی كه خدای حقیقی را نمی‌شناسند، وِردهای بی معنی تكرار نكنید. ایشان گمان می‌کنند كه با تكرار زیاد، دعایشان مستجاب می‌شود. اما شما این را به یاد داشته باشید كه پدرتان، قبل از اینكه از او چیزی بخواهید، کاملاً از نیازهای شما آگاه است. پس شما این‌گونه دعا كنید: ای پدر ما كه در آسمانی، نام مقدس تو گرامی باد. ملكوت تو برقرار گردد. خواست تو آنچنان كه در آسمان مورد اجراست، بر زمین نیز اجرا شود. نان روزانه ما را امروز نیز به ما ارزانی دار. خطاهای ما را بیامرز چنانكه ما نیز آنان را كه به ما بدی کرده‌اند، می‌بخشیم. ما را از وسوسه‌ها دور نگاه دار و از شیطان حفظ فرما؛ زیرا ملكوت و قدرت و جلال تا ابد از آن توست. آمین! پدر آسمانی، شما را به شرطی خواهد بخشید كه شما نیز آنانی را كه به شما بدی کرده‌اند، ببخشید».[11] عیسی مسیح فرستاده الهی بود که به درگاه الهی دعا و نیایش می‌کرد و مردم را به این امر دعوت می‌کرد. او هرگز مدعی نشد که من خدا هستم، ولی عده‌ای در همین عصر برای اینکه خود را رسول الهی معرفی کنند، عیسی مسیح را خدایی می‌خوانند که آنها را برای تبشیر مسیحیت برگزیده است. 

پی‌نوشت:

[1]. انجیل متی 14: 23.
[2]. انجیل لوقا 22: 39-44.
[3]. انجیل یوحنا 11: 41-42.
[4]. انجیل متی 26: 26؛ نیز ر. ک: انجیل مرقس 8: 6؛ انجیل لوقا 24: 30؛ انجیل یوحنا 6: 11.
[5]. انجیل لوقا 6: 12-13.
[6]. انجیل مرقس 7: 32-35.
[7]. انجیل متی 26: 36-39.
[8]. انجیل متی 21: 22؛ نیز ر. ک: انجیل مرقس 11: 22.
[9]. انجیل متی 7: 7؛ نیز ر. ک‌: انجیل لوقا 11: 9.
[10]. انجیل یوحنا 16: 23.
[11]. انجیل متی 6: 5-15.