پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ از آن‌جا که وهابیت دستشان از دلایل منطقی و استنادات محکم تهی است، به همین رو معمولا با روآوری به حربه‌های مختلف از جمله شبهه‌افکنی، تبلیغات سوء، تهمت و افتراء به شیعیان در عوام‌فریبی و تخریب افکار عمومی، تلاش وافری دارند. چندی پیش «عثمان الخمیس» وهّابی، طی سخنان در نماز جمعه کویت اتّهامات بسیاری علیه شیعیان مطرح نموده که از جمله آنها این اتّهام است که شیعیان فقط خود را حلال‌زاده دانسته و دیگر مسلمانان را حرام‌زاده می‌‌دانند. وقیح‌تر این که وی در پایان همان سخنرانی، عقاید شیعه را برگرفته از آموزه‌های یهود و نصاری دانسته و با شدّت هر چه تمام‌تر شیعه را تکفیر نموده است. آنچه در این بخش از شبهه مورد نظر ماست این بخش از سخنان اوست: شیعه می‌گوید: «غیر از مذهب شیعه دیگر مذاهب اسلامی همه کافر، بلکه بالاتر، ولد الزنا هستند. شیعیان برای سخن خود به روایتی از امام محمد باقر (علیه السّلام) از کتاب کافی استناد می‌کنند که وی فرموده غیر از شیعیان ما، همه مردم فرزندان نامشروع هستند.»

پاسخ:

- نسبت بسیار زشت وهّابیت به تمام خانواده‌های شیعه؛ جالب است اگر در برخی کتاب‌های شیعه آن هم با سند ضعیف و غیر قابل اعتنا که به زودی به آن می‌پردازیم، روایتی یافت می‌شود که نه تنها هیچ یک از فقهای شیعه بر اساس آن فتوا نداده، بلکه خلاف آن فتوا داده و عمل کرده‌اند، امّا همینان در جاهای مختلف و در رسمی‌ترین برنامه‌های تلویزیونی و ماهواره‌ای و سایت‌های اینترنتی خود، شیعیان را حرام‌‌زاده معرفی می‌نمایند که آنچه در زیر می‌آید یکی از نمونه‌های آن است. یکی از شخصیت‌های ورشکسته وهّابی در توهینی بسیار زشت و زننده در یکی از برنامه‌های تلویزیونی خود چنین می‌گوید: «بعضی از ضرب المثل‌ها متعلق به جامعه‌ای است که متأسفانه آقایان به آن عادت کرده‌اند که هر شب و یا هفته‌ای یک شب، بابای صیغه‌ای جدیدی به منزل خود می‌آورند و به همین جهت، بچه‌ای که در خانواده شیعه بزرگ می‌شود وقتی هر شب میهمانی جدید به خانه او می‌آید و با مادر او می‌خوابد، چون سر صبح این فرزند بیدار می‌شود و به بازار می‌رود، هر مرد سبیل‌داری را که می‌بیند به عنوان بابای خود می‌پندارد و او را به جای بابای خود اشتباه می‌گیرد و تصورش آن است که این آقا همان کسی است که به خانه ما آمده بود و با مامان... .» پس از پخش سخنان وقیح و توهین‌آمیز این شیخ بیسواد وهّابی در شبکه‌ ماهواره‌ای فارسی زبان وهّابیت و بر انگیخته شدن عواطف شیعیان سراسر جهان، برخی کارشناسان شبکه ماهواره‌ای «ولایت» در تحقیق میدانی که از محل زندگی سابق وی در ایران به عمل آوردند و در این شبکه پخش نمودند اصل و نسب وی را به خوبی برای بینندگان فاش ساختند.

- همین روایات در متون روایی اهل‌سنت آورده شده؛ همانان در کتاب‌های خودشان روایات بسیاری دارند که ثابت می‌کند، کسانی که بغض امیرمؤمنان (علیه السّلام) را در دل دارند، از طهارت مولد (حلال‌زاده بودن) برخوردار نمی‌باشند که برای نمونه به برخی از آنها اشاره می‌کنیم:
دشمنی با امیرمؤمنان (علیه السّلام) نشانه حرام‌زادگی؛ علامه شمس الدین جزری شافعی از بزرگان اهل‌سنت که روایت‌های کتاب خود را مسند و متواتر معرفی کرده،[1] در کتاب خود آورده: «عبادة بن صامت گوید: ما صحابه فرزندان خود را با دوستی علی بن ابی طالب (علیه السّلام) می‌آموزیم. اگر یکی از آنان حبّ علی بن ابی طالب را به دل نداشت، پی می‌بریم که فرزندی نامشروع است... همین روایت با این تعبیر از ابو سعید خدری برای ما روایت شده که گفت: ما گروه انصار فرزندانمان را با محبت علی (علیه السّلام) می‌آموزیم؛ اگر فرزندی به دنیا می‌آمد و علی (علیه السّلام) را دوست نمی‌داشت، متوجه می‌شدیم که حرام‌زاده است.»[2] نکته مهم و جالب توجّه این که روایت مورد بحث، در برخی کتاب‌های لغت نیز آمده و این نشان‌گر آن است که موضوع به حدّی مورد قبول و توجه عموم مردم بوده که جزئی از فرهنگ عامّه مردم قرار گرفته و به این شکل در متون لغت‌شناسان و فرهنگ‌های لغت، راه یافته است.[3]
محبت امیرمؤمنان (علیه السّلام) نشانه حلال‌زادگی؛ عاصمی مکی و موفّق خوارزمی می‌نویسند: «ابوبکر روایت کرده: رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) در خیمه بر فرش عربی نشسته و تکیه داده بود، علی، فاطمه، حسن و حسین (علیهم السّلام) نیز در خیمه حضور داشتند. حضرت فرمود: «ای مسلمانان! هر کس با اهل این خیمه دوست باشد من با او دوستم و هر کس با اینها دشمن باشد من با آنان دشمنم. هر که اینان را دوست بدارد، حلال‌زاده و هر که اینان را دشمن بدارد حرام‌زاده است.»[4]
حلال‌زادگان، دوستدار علی (علیه السّلام)؛ قندوزی حنفی می‌نویسد: «سعید بن جبیر، از ابن عباس، از رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) روایت کرده: آن حضرت به علی (علیه السّلام) فرمود: تو صاحب پرچم و ساقی حوض کوثر من هستی...، من مولای زنان و مردان مؤمن هستم و تو مولای کسی هستی که من مولای اویم. محبّ و دوستدار تو نیست، مگر حلال‌زاده و دشمن تو نیست مگر حرام‌زاده.»[5] 4. برترین نعمت حلال‌زادگی برای دوستان اهل‌بیت (علیهم السّلام)؛ همو در ادامه می‌نویسد: «رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمود: هر که ما خاندان را دوست بدارد خدا را برای برترین نعمت‌هایش سپاس گذارده است. پرسیدند: برترین نعمت‌ها کدام است؟ پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمود: برترین نعمت‌ها حلال‌زادگی است؛ زیرا ما را دوست نمی‌دارد، مگر آن‌که حلال‌زاده باشد.»[6]
شناخت حرام‌زادگان با بغض امیرمؤمنان (علیه السّلام)؛ ابن مردویه اصفهانی می‌نویسد: «احمد بن حنبل، از شافعی، از مالک بن انس، از انس بن مالک روایت کرده: ما صحابه، فرزند حرام‌زاده را نمی‌شناختیم، مگر به بغض علی بن ابی طالب (علیه السّلام).»[7]
امتحان کردن حلال‌زادگی فرزندان صحابه با حبّ و بغض امیرمؤمنان (علیه السّلام)؛ همو در ادامه می‌نویسد: «انس گوید: پس از جنگ خیبر عادت چنان شده بود که مرد، فرزند خود را به دوش می‌گرفت و سر راه علی (علیه السّلام) می‌ایستاد، چون چشمش به آن حضرت می‌افتاد با انگشت به او اشاره کرده به کودک خود می‌گفت: پسرکم! این مرد را دوست داری؟ اگر می‌گفت: آری، او را می‌بوسید و اگر می‌گفت: نه، او را بر زمین می‌نهاد و می‌گفت: برو به مادرت بپیوند! (یعنی معلوم نیست من پدر تو باشم).»[8]

پی‌نوشت:

[1]. أسنی المطالب فی مناقب سیدنا علی بن ابی طالب، شمس الدین الجزری الشافعی، مکتبة امیرالمؤمنین، ایران، ص 45.
[2]. أسنی المطالب فی مناقب سیدنا علی بن ابی طالب، شمس الدین الجزری الشافعی، مکتبة امیرالمؤمنین، ایران، ص 57.
[3]. تهذیب اللغة، أزهری، دار إحیاء التراث العربی، بیروت، ج 15، ص 191.
[4]. سمط النجوم العوالی، شافعی، دار الکتب العلمیة، ج 3، ص 44.
[5]. ینابیع المودة لذوی القربی، قندوزی حنفی، دار الأسوة للطباعة و النشر، ج 1، ص 397.
[6]. ینابیع المودة لذوی القربی، قندوزی حنفی، دار الأسوة للطباعة و النشر، ج 2، ص 272.
[7]. مناقب علی بن أبی طالب، ابن مردویه، دار الحدیث، ص 76.
[8]. مناقب علی بن أبی طالب، ابن مردویه، دار الحدیث، ص 76.