مكتب اسلام جهان شمول، حقيقت گرا و واقع بين است. در معارف الاهي و جهان بيني اسلامي، انواع تبعيض ها، برتري جويي هاي قومي، نژادي، قبيله اي، تفاخر و ... مردود شمرده شده است. اين مكتب آرماني، ملاك عملكرد را اصل اصيل انسانيت و مبناي برتري را عمل به ارزشهاي ديني و تقوا مي داند.
اگر چه تشيع در بلاد عرب زاده شد و در ميان آنان پيشرفت كرد، اما در محدوده عرب محصور نگرديد و از همان روهاي آغازين، بزرگان برخي ملل آزاده همچون سلمان فارسي ايراني تشيع را پسنديده و با بزرگ رهبر عالم تشيع يعني حضرت علي عليه السلام همراهي نمودند.

« شايد آن روز كه پيامبر خدا صلي الله عليه و آله و سلم در كلام جاودانه خود فرمود سلمان از خانواده ما و از اهل بيت عليهم السلام است، مي خواست بدين وسيله به نقش موثري كه سلمان فارسي و سپس نژاد او در خدمت به اهل بيت عليهم السلام در آينده به عهده خواهند گرفت، اشاره فرمايد.» (1)

علاوه بر پيامبر اسلام صلي الله عليه و آله و سلم، امام علي عليه السلام نيز به ايرانيان ابراز علاقه فراواني مي نمودند.
« روزي كه اميرالمومنين علي عليه السلام به كوفه آمدند، كوفه نزديك ترين شهر مرزي به ايران بود و در آنجا رحل اقامت افكندند، مردم ايران به آن حضرت روي آوردند. ايشان را در مقايسه با حكام گذشته، به صورتي ديگر ديدند. آن ها كه روش حكومتي علي عليه السلام را در ملازمت عدل بي سابقه مي ديدند، ملازم مجلس او گشتند و با ازدحام به وي روي آوردند. اميرالمومنين علي عليه السلام ايرانيان را به سوي خود فرا مي خواندند و با آن ها گرم مي گرفتند. در اين هنگام اشعث بن قيث كندي به اميرالمومنين علي عليه السلام گفت: به اين ترتيب، ايرانيان فرصت هاي بهره وري ما از تو را گرفتند.»!!!

اميرالمومنين عليه السلام چنين پاسخ مي فرمايند: « اگر ايرانيان را ترجيح مي دهم به اين دليل است كه در آينده شما را با اعمال قدرت براي حفظ و نگهداري دين فرا مي خوانند. همانطور كه شما با اعمال قدرت آن ها را واداشتيد تا اسلام را بپذيرند.» (2)

در اسلام ناب محمدي صلي الله عليه و آله و سلم ايدئولوژي، عقايد و معارف اسلام، اصيل و بي انحراف، تفكري برتر، ناب، و جهان شمول است. و به همين دليل بود كه هر قدر ظلم و ستم خلفا و حاكمان اموي بر موالي بيشتر مي شد و تفكر برتري طلبي عربي بر تفكر اسلام واقعي غلبه مي كرد، گرايش ايرانيان به تشيع و اسلام ناب محمدي صلي الله عليه و آله و سلم رو به فزوني مي گذاشت چرا كه ايرانيان به زيبايي دريافتند كه اهل بيت و دودمان پيامبر اكرم صلي الله عليه و آله و سلم حاميان و الگو هاي اصيل اسلام هستند. پيامبر اسلام  صلي الله عليه و آله و سلم به صورت جدي با تعصبات جاهلانه و تفاخرات نژادي مبارزه نموده و تلاش گسترده و فراگيري جهت اتحاد بشر به خصوص مسلمانان به عمل آوردند.

اهل بيت پيامبر عليهم السلام نيز با تفكرات واهي قوم گرايانه و برتري طلبي عربي مخالف بوده و نسبت به كل مسلمين از هر قوم و نژادي با ديده مساوات مي نگريستند و تنها ملاك مباهات و فخر را تقوي مي دانستند.

پيشوايان تشيع و ائمه اطهار اصحاب و ياران ايراني فراواني داشته اند.

همچون:
1.    سلمان فارسي
2.    ابوالاسود دوئلي
3.     سعيدبن فيروز
4.    عبدالله بن كثير
5.     ميثم تمار
6.    محمدبن سيرين
7.    جابر بن حجاج
8.     سعد بن حراث
9.     اسماعيل بن عبدالرحمن
10.    طاوس بن كيسان
11.     حمادبن ابي سليمان
12.     مقاتل بن سليمان
13.    جابر بن حيان
14.    محمد بن سليمان اصفهاني
15.    هشام بن حكم
16.     علي بن يقتين
17.    يونس بن عبد الرحمن قم
18.     زكريا بن آدم قم
19.     فضل بن شاذان
20.    حسين بن عبدالله نيشابوري
21.    حسين بن اشكيب خراساني
22.     ابن بابويه قمي
23.    حسين بن روح نوبختي
24.     محمد بن ابراهيم مهزيار
25.    و ... . (3)

پي نوشت:

1.    استاد حسن الحسن، دفاع از حق، ص 55، ترجمه دكتر سيد بهاءالدين الموسوي، 1482، انتشارات تفاهم، تهران.
2.    همان، ص 22.
3.    دكتر سيد حسن قريشي، اصحاب ايراني ائمه اطهار عليهم السلام، ص 21، 1386، آشيانه مهر، قم.