چهار شنبه سوري يا چهارشنبه سوزي

  • 1391/12/22 - 01:10
در بین زرتشتیان هفته وجود نداشته است، و چهارشنبه از ایام هفته است و این مراسم با نام چهارشنبه سوری بعد از ورود اسلام به ایران به نام چهارشنبه سوری نامیده می شود.
آتش و چهارشنبه پايان سال

چهارشنبه سوری نام جشنی است که تغییر یافته مراسم باستانی پنج روز آخر سال به نام پنج روز پنجه و برگرفته از آیین زرتشتی است که ایرانیان از ۱۷۰۰ سال پیش از میلاد تاکنون در پنج روز آخر هر سال، آن را با برافروختن آتش و جشن و شادی در کنار آن برگزار می‌کنند. در دیدگاه زرتشتیان سال ۳۶۰ روز بوده با ۵ روز اضافه ( یا هر چهار سال ۶ روز اضافه ) که در این پنج روز آتش روشن می کردند و به این اعتقاد بوده و هستند كه در پنج روز آخر هر سال ارواح درگذشتگان به زمین سفر می‏كنند و با حضور در میان خانواده‌‏های خود برای آنها در طول سال آینده بركت، دوستی و پاكی طلب می‏ كنند.

همانگونه که می دانید در بین زرتشتیان هفته وجود نداشته است، و چهارشنبه از ایام هفته است و این مراسم با نام چهارشنبه سوری بعد از ورود اسلام به ایران به نام چهارشنبه سوری نامیده می شود.

پس جشن سوری در دین زرتشت با چهارشنبه در اسلام با هم شده و این مراسم چهارشنبه سوری را بوجود آورده است.

در شاهنامه فردوسی اشاره‌هایی درباره بزم چهارشنبه‌ای در نزدیکی نوروز وجود دارد که نشان دهنده کهن بودن این جشن است. مراسم سنتی مربوط به این جشن ملی، از دیرباز در فرهنگ سنتی مردمان ایران زنده نگاه داشته شده است.

امروزه در شهرهای سراسر جهان که جمعیت ایرانیان در آن‌ها زیاد است، آتش بازی و انفجار ترقه‌ها و فشفشه‌ها نیز متداول است که سالیانه جان بسیاری را به خطر می اندازد.

حال با توجه به مطالب بالا:

زرتشتیان این مراسم را برای دین زرتشت نمی دانند و در تقویم خود چنین مراسمی را بیان نمی دارند.

در دین اسلام و علمای آن نیز، این جشن را قبول ندارند و از جمله مراسمات این دین هم بشمار نمی آید.

پس:

چرا این مراسم با خطراتی که دارد بخاطر آتش، تاکنون پابرجا مانده است؟

به نظر شما و بر اساس مطالب بالا، اصل این مراسم به کدام دین و مذهب مربوط است؟

 نتیجه ای که برای من حاصل شد:

جشن سوری زرتشتیان + نحسی چهارشنبه در نظر اعراب + خواست زرتشتیان برای حفظ جشن سوری = چهارشنبه سوری

 

پس در نتيجه اين مراسم هيچ ارتباطي به آداب و رسوم ايراني و ديني ندارد ...

 

حال به پیامد های خطرناک این جشن توجه نمایید:

 

منابع:

1. اوستا/ وندیداد/ فرگرد پنجم/ بخش دوم (ب)/ بند 9

2. هاشم رضی/ « بخش ششم: جشن سوری-چهارشنبه‌سوری »/ گاه‌شماری و جشن‌های ایرانی باستان/ چاپ سوم

3. آناهیتا مصطفوی/ "چهارشنبه سوری"/ ایران شناسی

افزودن نظر جدید

CAPTCHA
لطفا به این سوال امنیتی پاسخ دهید.
Fill in the blank.