پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ غلو در لغت به معنای زیادت و بلند شدن است. لسان العرب غلو را تجاوزکردن از حد و اندازه و یا خارج‌ شدن از حد اعتدال تعریف کرده است. [1] شیخ مفید در کتاب تصحیح الاعتقادات در تعریف اصطلاحی غلو می‌نویسد: «غلات، گروهی از متظاهرین به اسلامند که امیرالمؤمنین و امامان و فرزندان او را به الوهیت و نبوت توصیف کرده‌اند».[2]

یکی از مبلغین جریان انحرافی - احمد اسماعیل بصری - برای اینکه راه‌های شناخت حجت الهی که در روایات حضرات معصومین علیهم‌السلام ذکر شده است را مخدوش کند، همه آنها را غلو در حق حضرات معصومین علیهم‌السلام دانسته و در این رابطه در کانال پیام رسان خویش می‌نویسد: «دلیل غلو در حق امامان شیعه علیهم‌السلام، قرآن کریم می‌فرماید: قُلْ إِنَّمَا أَنَا بَشَرٌ مِثْلُکُمْ یُوحَی إِلَیَّ... " (بگو من فقط بشری مثل شما هستم [با این تفاوت] که به من وحی می‌شود...)

اما متأسفانه شاهد هستیم که بسیاری از مدعیان علم دین، محدودیت‌های بشری را از پیامبر اکرم صلی‌الله‌علیه و‌آله و اهل‌بیتِ پاک ایشان علیهم‌السلام نفی می‌کنند. در همین راستا آنان روایاتی بی‌اساس ساخته‌اند که ویژگی‌های فوقِ بشری را به امامان شیعه نسبت می‌دهند؛ نظیر اینکه معصوم سایه ندارد، سهو و نسیان ندارد، به همه زبان‌ها سخن می‌گوید، هر زمان اراده کند و به درخواست هر کسی معجزه مادی می‌آورد و...».[1]

این مُبلغ جریان انحرافی تلاش می کند تا این مسئله را القا کند که از حجت الهی نباید انتظار معجزه داشت و حجت‌های الهی را فقط از طریق بیان وصیت باید شناخت، که البته این سخن با آیات متعددی از قرآن کریم ناسازگار است؛ زیرا قرآن کریم در کنار اینکه بر روی جنبه بشری حجت‌های الهی تأکید دارد، اما برای هر کدام از آنها کرامات خارق‌العاده‌ای ذکر می‌ کند که مردم عادی از انجام آنها ناتوان هستند. به این خاطر در قرآن معجزاتی از حضرت عیسی، [4] ابراهیم، [5]، صالح علیهم‌السلام [6] و... نقل شده است.

قرآن کریم کارهای خارق‌العاده را به حضرت موسی علیه‌السلام نسبت داده و می‌فرماید: «قَالَ هِیَ عَصَایَ أَتَوَکّأُ علیها وَ أَهُشُّ بِهَا عَلَی غَنَمِی وَلِیَ فِیهَا مَآرِبُ أُخْرَی* قَالَ أَلْقِهَا یَا مُوسَی* فَأَلْقَاهَا فَإِذَا هِیَ حَیّةٌ تَسْعَی»؛ [7] «گفت: این عصای من است، بر آن تکیه می‌زنم و با آن برگ درختان را برای گوسفندانم فرو می‌ریزم و مرا در آن نیازهای دیگری هم هست. خدا فرمود: ای موسی! آن را بیفکن؛ پس آن را افکند، ناگهان ماری عظیم شد که به سرعت می‌شتافت».

 خداوند متعال در این آیات  یکی از معجزات رسولش را مثال می‌زند تا به همگان این نکته را بفهماند که حجت‌های الهی در کنار جنبه بشری خود، دارای  جنبه الهی  نیز هستند که معجزات توسط آن  جنبه الهی محقق می‌شده و نباید آنها را بشر عادی تصور کرد. در نتیجه کلام محمدهادی قره داغی که انجام کارهای خارق‌العاده از جانب حجت‌های الهی راغلو می داند، با منطق قرآنی معارض بوده و انجام این امور توسط حجت‌های الهی امکان‌پذیر است، به این خاطر انتساب امور خارق‌العاده به آنها غلو نیست.

پی‌نوشت:
[1]. ابن منظور، محمد بن مکرم، لسان العرب، دارالفکر للطباعة و النشر و التوزیع - دار صادر - بیروت، چاپ سوم، 1414ق، ج ۱۵، ص ۱۳۲.
[2]. مفید، محمد بن محمد، تصحیح اعتقادات الإمامیة، کنگره شیخ مفید، ایران، قم، چ دوم، 1414ق. ص ۱۳۱.
[3]. کانال محمدهادی قره داغی.
[4]. آل‌عمران/۴۹، مائده/۱۱۰، ۱۱۵.
[5]. انبیاء/ ۵۶ -۷۱.
[6]. آل‌عمران/، آیه ۷۳.
[7]. طه/۱۸ الی ۲۰.