پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ آخرین نوشته «پرستو فروهر» فرد هتاک به اسلام و امام حسین علیه‌السلام که در سایت بهائی آسو به انتشار درآمد، مقاله‌ای با عنوان «رد فتوا و چاقو» بود که در آن، تلاش شد تا فتوای علمای اسلام، مساوی با چاقو جلوه داده شود.

مقاله‌ «پرستو فروهر» برگرفته از کتاب جدید سلمان رشدی است و اشاره به فتوای امام خمینی (ره) علیه او و اقدام به ترور نافرجام رشدی در سال 2022 م دارد. پرستو فروهر با استفاده از داستان‌‌پردازی‌های سلمان رشدی و تلاش او برای شبیه‌‌‌سازی حمله به وی با مرگ پدر و مادرش، در مقاله خود قصد داشت تا جایگاه مرجعیت دینی و فتواهای فقها را زیر سؤال برد.

اما در پاسخ به مقاله منتشر شده از یک نویسنده ضداسلام در سایت بهائی که برای رد مرجعیت دینی و فتوای فقها است، می‌گوییم:

اولاً: اگر از نظر بهائیت وجود مرجعیت و علمای دینی بد است، پس چرا بهائیتی که خود این مفاهیم و مصادیق را دارد، به اسلام خرده می‌گیرد؟ مگر در فرقه بهائیت مرجع تقلیدی به نام بیت‌العدل وجود ندارد که هر فتوایی داد، بهائیان باید اطاعت کنند؟ مگر در بهائیت قشر علمای دین وجود ندارد که به اعتراف رهبران بهائیت حقوق‌ بگیر تشکیلات هم هستند؟[1]

ثانیاً: در منطق بهائیت، دعوت به خشونت توسط علمای اسلام، در مواری مثل دفاع، مقاومت و مجازات متجاوز و هتاک به مقدسات، چون به ضرر فرقه بهائی و حامیان بهائیت تمام می‌شود، بد است و باید از آن پرهیز کرد. اما وجود اصل اعتقادی خشونت در بهائیت مثل دعوت به خشونت علیه مخالفین توسط پیامبرنمای بهائی[2] و یا حکم به طرد بی‌رحمانه و تحریم همه‌جانبه معترضین و مستبصرین حقیقت‌جوی بهائی،[3] نیک و پسندیده است.

ثالثاً: جایگاه مرجعیت دینی و روشنگری فقهای اسلام، همچون سدّی محکم در برابر نفوذ افکار باطل فرقه‌ها، سکولاریست‌ها، خداناباوران و استعمارگران در جامعه اسلامی بوده است. بنابراین همواره این جریان‌ها تلاش کرده‌اند با زیر سؤال‌ بردن نقش فقها و فتواهای ایشان، این سد مستحکم را از برابر خود برداشته و جامعه را با افکار و در راستای اهداف خود کنترل کنند.

از این‌رو اقدام سایت آسو در حمایت از سلمان رشدی و اسلام‌ستیزی، در حقیقت تلاش مشترکی از سوی بهائیت با دیگر دشمنان اسلام، علیه محافظان اعتقاد در جامعه است و نشان می‌دهد که تشکیلات بهائی بر خلاف ادعای خویش، با هر جریان ضد اسلامی متحد می‌شود.

پی‌نوشت:
[1]. ر.ک: حسینعلی نوری، ادعیه حضرت محبوب، نسخه الکترونیکی، ص 416؛ اشراق خاوری، گنجینه حدود و احکام، نسخه‌ی الکترونیکی، ص 249.
[2]. «قد جعله الله نوراً للموحّدین و ناراً للمشرکین؛ خداوند او (یعنی بهاءالله) را نوری برای موحدین (بهاییان) و آتشی برای مشرکین (منکرین بهاییت) قرار داده است»: حسینعلی نوری، آثار قلم اعلی، نسخه الکترونیکی، ج 2، ص 89.
[3]. «حضرت بهاءالله و حضرت عبدالبهاء در موارد بسیاری تأکید أکید فرموده‌اند که از معاشرت با ناقضان عهد به طور کامل اجتناب نماییم. چون ناقضین به بیماری مُسری روحانی مبتلا شده‌اند...»: هلن هورنبی، انوار هدایت، نسخه‌ی الکترونیکی، ص 230، شماره: 604.