پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ اواخر سال 1398 ش وقتی ویروس کرونا وارد ایران شد، بسیاری از مردم در کنار نگرانی از عواقب ناشی از شیوع، به فکر هموطنان خود بودند؛ هموطنانی که این ویروس شغل و درآمدشان را تحت تأثیر منفی قرار داد. مقام معظم رهبری در آن زمان، حرکتی به نام کمک مؤمنانه را ابداع کردند تا با همدلی جمعی، عبور از آن روزهای سخت نیز آسان‌تر باشد.

اما در همان روزها یکی از عناصر سرشناس بهائیت، بهائیان را مقابل تمام مردم ایران و بلکه جهان قرار داد و کرونا را عذاب الهی و انتقام بهاءالله از مردم دانست؛ مردمی که حاضر به پذیرش و ایمان به خرافات بهائیت نشدند.[1] آری؛ این سخن فرزام کمال آبادی که از کشتار و گرفتاری مردم ایران و جهان بخاطر شیوع ویروس کرونا ابراز خوشحالی می‌کرد، هیچ‌گاه توسط تشکیلات بهائیت رد و یا محکوم نشد.

در ماجرای سانحه برای بالگرد ریاست جمهوری و شهادت خادمان ملّت که دل بسیاری از مردم ایران را آزرد، باز هم تشکیلات بهائیت مقابل موج غم و اندوه مردم ایستاد و ابراز خشنودی کرد. تشکیلات بهائیت با انتشار جمله‌ای از پیامبرنمای خود، به نوعی این حادثه را هم انتقام بهاءالله از ظالمین دانست؛ چنانکه پیامبرنمای بهائیت گفته است: «ای ظالمان ارض از ظلم دست خود را کوتاه نمائید که قسم یاد نموده‌ام از ظلم احدی نگذرم و این عهدیست که در لوح محفوظ محتوم داشتم و بخاتم عزّ مختوم».[2]

اما چرا از نظر تشکیلات بهائیت، شهید جمهور ظالم است؟ تشکیلات بهائیت مدعیست در زمان مسئولیت آقای رئیسی در قوه قضائیه، تعدادی از بهائیان اعدام شدند و حتی حکم اعدام تعدادی از منافقین کوردل نیز به دست او صادر شد. البته نمی‌گویند که بهائیان اعدامی به جرم جاسوسی یا خیانت اعدام شدند و منافقین اعدامی، عامل ترور 17 هزار ایرانی بودند و حاضر به برگشت از مسیر تاریک خود نبودند.

علاوه بر آن، بهائیتی که به اسم ظلم‌ستیزی در غم و اندوه مردم ایران ابراز شادی می‌کند، چرا جنایت رژیم پهلوی در به خاک و خون کشیدن قیام 15 خرداد را ظلم ندید و به جای مظلوم، طرف ظالم را گرفت؟[3]

مگر سازمان مخوف ساواک که در قتل، شکنجه و سرکوب مردم نقش مستقیم داشت ظالم نبود؟ پس چرا عناصرش در این سازمان حضور داشتند و در ظلم به مردم شریک بودند؟[4] آیا پس از سرنگونی ساواک، بهائیت ابراز خشنودی کرد؟

آیا استعمارهای حامی بهائیت، مثل روس تزار و بریتانیا ظالم نبودند؟ جنایت‌گرانی که فقط در یک قلم آن (قحطی ساختگی)، چند میلیون ایرانی را به کام مرگ کشاندند! آیا بهائیت پس از سرنگونی یا تضعیف این استعمارها، به اسم ظلم‌ستیزی، ابراز خشنودی کرد؟ یا بالعکس تا به آخر همراه و همگام با آنان بود؟[5]

آیا هفتاد سال جنایت صهیونیست‌ها علیه مردم فلسطین ظلم نبود؟ پس چرا تشکیلات بهائیت پس از عملیات طوفان الاقصی و وارد شدن ضربه بزرگ به اسرائیل، ابراز خشنودی نکرد؟ بلکه بالعکس همواره توجیه‌گر جنایات صهیونیست‌ها بود؟[6]

آری؛ خطاب به تشکیلات بهائیت باید گفت که چرا وقتی ظالمین زمین خورده و می‌خورند، شادی نمی‌کنید و عاقبت ظلم را نشان نمی‌دهید؟ یا فقط جمهوری اسلامی که بساط چپاول‌گری و خیانت شما را در ایران جمع کرد و مجرمین‌تان را مجازات کرد ظالم می‌دانید و در شهادت سید محرومان شادی می‌کنید؟

پی‌نوشت:
[1]. خبرگزاری مشرق، تیتر خبر: خوشحالی اعضای فرقه بهائیت از شیوع کرونا در ایران، کد خبر 1047111، تاریخ انتشار: ۱۲ اسفند ۱۳۹۸.
[2]. حسینعلی نوری، کلمات مکنونه فارسی، نسخه الکترونیکی، ص 64.
[3]. جهت آشنایی بیشتر، بنگرید به آلبوم: نقش بهائیت در کشتار 15 خرداد
[4]. جهت آشنایی بیشتر، بنگرید به مقاله: پرویز ثابتی، یادآور زخم بهائیان ساواکی بر پیکر مردم
[5]. جهت آشنایی بیشتر، بنگرید به مقاله: وقتی واژه‌ی عدالت، دست‌مایه‌ی سیاسی‌کاری عبدالبهاء می‌شود!
[6]. جهت آشنایی بیشتر، بنگرید به مقاله: سکوت / واکنش بهائیت به جنگ غزه