حکیم ابوالقاسم فردوسی در شاهنامه: همین که صاحب فرزندی شایسته شُدید، مهر زنتان را از دل بیرون کنید! تا مبادا در دام فریب و دسیسه‌های زن گرفتار شوید، چه اینکه بهترین نوع محبت و پیوند، پیوند و محبتی است که از طریق خونی و نَسَبی بین دو نفر برقرار است. (نه پیوندی که از طریق ازدواج پدید بیاید).

برین داستان زد یکی رهنمون
که مهری فزون نیست از مهر خون

چو فرزند شایسته آمد پدید
ز مهر زنان دل بباید برید [1]

با احترام به دیدگاه فردوسی، این دیدگاه مورد تأیید روایات دینی اسلامی نیست. چه اینکه در منابع روایی آمده است که عبدالله بن عمر گفت: «در زمان پیامبر اکرم از تندخویى، بدرفتارى و کوتاهى در حق همسرانمان مى‏‌ترسیدیم، زیرا ترس آن را داشتیم که در صورت بدرفتارى با زنان، از سوى خداوند آیه‌‏اى در شأن ما نازل شود.»[2] این نشانگر آن است که پیامبر اکرم درباره رفتار مردم با زنانشان حساس بودند و به کسی اجازه توهین به زنان را نمی‌دادند. پیامبر فرمودند: «همدیگر را به نیکی کردن در حق زنان سفارش کنید».[3] قرآن حتی می‎‎‎‌فرماید که در سخت‌ترین و شدیدترین مشکلات، و حتی اگر کار به طلاق هم رسید، باز هم به زنان توهین نکنید و به نیکی با آنان رفتار کنید.[4] حتی در حدیث نبوی آمده است که محبت به زنان و خوشرفتاری با آنان از آداب پیامبران است.[5]

پی‌نوشت:
[1]. ابوالقاسم فردوسی، شاهنامه، تصحیح جلال خالقی مطلق، کالیفرنیا و نیویورک، انتشارات مزدا، 1369، ص 239.
[2]. ابن ماجه قزوینی، کتاب السُنَن، به تصحیح محمد ناصرالدین البانی، بیروت: دارالفکر بیروت، 1991. ج 1، ص 523، حدیث 1632.
[3]. ابن ابى الحديد معتزلى، شرح نهج البلاغة، قم: انتشارات كتابخانه آيت الله مرعشى، 1404 ه.ق، ج 1، ص 127-128.
[4]. سوره بقره، آیه 231.
[5]. شیخ كلينى، الكافي، تهران: دار الكتب الإسلامية، 1365. كِتَابُ النِّكَاحِ، بَابُ حُبِّ النِّسَاءِ، ج 5 ص 320.