پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ امامت یکی از مهم‌ترین مباحث اعتقادی است. مدعیان دروغین، به شیوه‌های مختلفی از آن سوءاستفاده کرده و مدعی مقام امامت شده‌اند. ازاین‌رو، اهل‌بیت علیهم‌السلام برای حفظ شیعیان از دام مدعیان دروغین، معیارهایی را برای امام معصوم علیهم‌السلام مشخص کرده‌اند که می‌توان از آن معیارها، به قانون شناخت حجت الهی تعبیر کرد.

احمد اسماعیل بصری (مدعی یمانی) و پیروانش به‌خاطر اینکه توسط این معیارها رسوا نشوند، منکر این معیارها شده، به این خاطر در انکار بعضی از این معیارها همچون تکلم امام معصوم به تمام لغت‌ها می‌نویسد: اما اعتقادات مضحک برخی از حاشیه پردازان که می‌گویند خلیفه خدا باید همه زبان‌ها را بداند و در زبان معصوم باشد...» [1] وی به‌صراحت، این اعتقاد را باطل می‌داند!

پیروان احمد اسماعیل بصری همچون امام دروغین خویش، منکر بسیاری از معیارهای شناخت حجت الهی شده و اعتقاد به آنها را غلو دانسته و می‌نویسند: «غلو» یعنی اعتقاد به صفاتی معجزه‌آسا برای معصوم که به طور دائمی و همیشگی همراه اوست که ازجملۀ آن‌ها می‌توان به این موارد اشاره کرد: معصوم همۀ زبان‌ها را می‌داند؛ سایه ندارد؛ درندگان از گوشت او نمی‌خورند؛ جای پایش بر روی جسم سخت (سنگ) می‌ماند؛ حتی برخی اعتقاد دارند که معصوم دچار سهو و نسیان نمی‌شود، چراکه منافی عصمت اوست؛ آتش او را نمی‌سوزاند و... . این عقاید فاسد، راه را برای فرستادگان الهی و مردم عادی هر دو سخت می‌کند؛ زیرا مردم سعی می‌کنند مدعی حق را با این عقاید فاسد و باطل بسنجند و او را بشناسند؛ در نتیجه ضرورت دارد کمی در خصوص این صفات و اعتقادات باطل سخن کنیم.» [2]

غلو در لغت به معنای زیادت و بلندشدن است. لسان العرب غلو را تجاوز کردن از حد و اندازه و یا خارج‌ شدن از حد اعتدال تعریف کرده است. [3] شیخ مفید، در کتاب تصحیح الاعتقادات در تعریف اصطلاحی غلو می‌نویسند: «غلات، گروهی از متظاهرین به اسلام‌اند که امیرالمؤمنین و امامان و فرزندان او را به الوهیت و نبوت توصیف کرده‌اند». [4]

از آنجا که احمد اسماعیل بصری، قدرت بر تکلم به تمام زبان‌ها و لغت‌ها را نداشته، با انکار روایات متواتر، تلاش کرده که منکر این قاعده شود که یکی از راه‌های شناخت حجت الهی، قدرت بر تکلم به تمام زبان‌ها و لغت‌ها است و به این خاطر معتقد است که حجت الهی دارای چنین خصوصیتی نیست و پیروانش اعتقاد به چنین امری را غلو می‌دانند.

در نتیجه باید توجه کرد که وجود این تناقضات بین سخنان احمد اسماعیل بصری و حضرات معصومین علیهم‌السلام، دلیلی واضح و روشن برای همگان بر بطلان این جریان انحرافی است.

پی‌نوشت:
[1]. عقائدالاسلام، احمد الحسن، نشر اصدارات انصار، بی تا، بی جا، ص۱۳۰.
[2]. راحیل انصاری، هفته‌نامه منجی ظهور (هفته‌نامه رسمی جریان انحرافی احمد اسماعیل بصری)، مقاله تأملی در عقاید غلوآمیز در ویژگی‌های معصوم، ص ۱.
[3]. ابن منظور، محمد بن مکرم، لسان العرب، ج ۱۵؛ ص ۱۳۲، دارالفکر للطباعة و النشر و التوزیع، دار صادر، بیروت، سوم، 1414ق.
[4]. مفید، محمد بن محمد، تصحیح اعتقادات الإمامیة، ص ۱۳۱، کنگره شیخ مفید، ایران؛ قم، دوم، 1414ق.