پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ در کتاب «تلخیص تاریخ نبیل زرندی»، داستانی از بی‌حجابی قرة‌العین اولین زن عضو بابیت، نقل شد که در آن نه تنها از بی‌حجابی و بی‌حیایی او دفاع شده، بلکه تلاش شده تا با حضرت فاطمه سلام‌الله‌علیها تطبیق داده شود.

در داستان‌سرایی بهائیان برای تطبیق قرة‌العین با حضرت فاطمه سلام‌الله‌علیها، از زبان پیامبرنمای بهائیت، داستانی می‌خوانیم: «ما یک روز ناخوش شدیم (در دشت بدشت) و در بستر خوابیدیم، جناب طاهره پیغام داده بود که از ما ملاقات کند، ما متحیر ماندیم که چه جواب بدهیم؛ ناگهان دیدیم طاهره بدون حجاب، با صورت گشاده از در وارد شد و جلو ما ایستاد. میرزا آقاجان با بیان زیبایی، این حادثه را این طور تعبیر کرد و گفت: در روز قیامت، حضرت فاطمه سلام‌الله‌علیها بی‌حجاب و با صورت گشاده، جلو چشم مردم تشریف می‌آورند؛ در آن لحظه، هاتفی از غیب ندا می‌کند و می‌گوید: (غضوا ابصارکم). در آن روز همه اصحاب دچار دهشت و اضطراب شدند».[1]

نویسنده بهائی، دشت بدشت را قیامت پروردگار دانسته و کشف حجاب قرة‌العین را به پوشش حضرت فاطمه سلام‌الله‌علیها در روز قیامت تشبیه کرده، تا توجیهی برای بی‌عفتی او بیابد؛ این درحالی است که:

اول: با توجه به اینکه رهبران بهائیت، خود تأویل نصوص الهی را کاری ممنوع کرده‌اند،[2] پس خوب است تا بدانیم مقصود از قیامت در کلام پروردگار چیست و آیا قابل تطبیق با تجمع تعدادی شورشی بابی در بدشت هست یا خیر؟

بر خلاف تصویرسازی بهائیان از قیامت به معنی پایان دوره دین قبلی، کتاب آسمانی قرآن، قیامت را به معنای برپایی رستاخیز و زنده شدن تمام انسان‌ها و چشیدن جزا و پادش اعمالشان می‌داند؛ چنانکه می‌خوانیم: «وَ أَنَّ السَّاعَةَ آتِيَةٌ لا رَيْبَ فيها وَ أَنَّ اللَّهَ يَبْعَثُ مَنْ فِي الْقُبُورِ»؛[3] «و اینکه رستاخیز آمدنی است و شکّی در آن نیست و خداوند تمام کسانی را که در قبرها هستند، زنده می‌کند».

حتی خدای تعالی با تأکید بر وقوع قیامت، منکرین آن را کافر می‌خواند: «ذلِکَ جَزاؤُهُمْ بِأَنَّهُمْ کَفَرُوا بِآياتِنا وَ قالُوا أَ إِذا کُنَّا عِظاماً وَ رُفاتاً أَ إِنَّا لَمَبْعُوثُونَ خَلْقاً جَديداً»؛[4] «این کیفر آنهاست، به خاطر اینکه نسبت به آیات ما کافر شدند و گفتند: آیا هنگامی که ما استخوان‌های پوسیده و خاک‌های پراکنده‌ای شدیم، بار دیگر آفرینش تازه‌ای خواهیم یافت؟»

دوم: پوشش و پوشیدگی و عظمت حضرت فاطمه سلام‌الله‌علیها نه تنها در دنیا، بلکه در قیامت نیز مورد تأکید منابع دینی ما بوده است؛ چنانکه در برخی روایات آمده است:

«روزی پیامبر خدا صلّی‌الله‌علیه‌وآله بر فاطمه سلام‌الله‌علیها وارد شد و او را اندوهناک یافت. فرمود: «دخترم! چرا اندوهگینی؟» فاطمه سلام‌الله‌علیها پاسخ داد: «پدر جان! یاد قیامت و برهنه محشور شدن مردم در آن روز، رنجم می‌دهد». پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله فرمودند: «آری دخترم! آن روز، روز بزرگی است؛ امّا جبرئیل از سوی خداوند برایم خبر آورد، من اوّلین کسی هستم که برانگیخته می‌شوم. سپس ابراهیم و آنگاه همسرت، علیّ بن ابی‌طالب. پس از آن، خداوند جبرئیل را همراه هفتاد هزار فرشته، به سوی تو می‌فرستد. وی هفت گنبد از نور بر فراز آرامگاهت برقرار می‌سازد. آنگاه اسرافیل لباس‌های بهشتی برایت می‌آورد و تو آنها را می‌پوشی؛ ... فاطمه جان! هنگامی که به وسط جمعیّت حاضر در قیامت می‌رسی، کسی از زیر عرش پروردگار، به گونه‌ای که تمام مردم صدایش را بشنوند، فریاد می‌زند: چشم‌ها را فرو پوشانید و نظرها را پایین افکنید تا صدّیقه فاطمه سلام‌الله‌علیها، دخت پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله و همراهانش عبور کنند».[5]

آری! این تصویر واقعی از قیامت و پوشش و پوشیدگی حضرت فاطمه سلام‌الله‌علیها در آنجاست. با این حال، چگونه می‌توان آن را به بی‌عفتی قرة‌العین تشبیه کرد که میان جمعیت مردان بابی در بدشت، با آرایش و تجمل وارد می‌شد و دلبری می‌کرد؟ رفتاری سبک‌سرانه که بوالهوس‌ها را جذب خود می‌کرد و روی‌گردانی باحیاها را از مسلک بابی به دنبال داشت.[6]

پی‌نوشت:
[1]. عبدالحمید اشراق خاوری، تلخیص تاریخ نبیل زرندی، ص 429.
[2]. ر.ک: حسینعلی نوری، اقدس، ص 102، بند 105.
[3]. قرآن کریم، سوره حج، آیه 7.
[4]. قرآن کریم، سوره اسراء، آیه 98.
[5]. علامه مجلسی، بحارالأنوار، ج 43، ص 225.
[6]. عبدالحمید اشراق خاوری، تلخیص تاریخ نبیل زرندی، ص 263.