پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ شارعیت بدین معناست که شخصی را مُبشّر دین و آیین جدید دانسته و شریعتی غیر از شریعت اسلام صلی‌الله‌علیه‌وآله را برای وی قائل شویم. احمد بصری نیز با یک پیش‌فرض باطل، خود را شارع می‌داند؛ زیرا خود را قائم دانسته و برای قائم، مقام شارعیت قائل است.[1]

ازجمله احکام بی‌پایه و اساس که احمد اسماعیل بصری، بر خلاف روایات معصومین علیهم‌السلام برای پیروانش بیان کرده، وجوب غسل توبه برای کسانی است که به او ایمان می‌آورند.

احمد اسماعیل، در پاسخ به سؤال شخصی که می‌پرسد: «من و شوهرم در روز بیست و یکم این ماه (نهم سپتامبر)، یعنی چهار روز قبل، بیعت خود را با وصی اوّل و مهدی اوّل یعنی سید احمد الحسن اعلان کردیم، ولی غسل توبه را تا دیشب یعنی صبح روز بیست و پنجم انجام ندادیم؛ زیرا نمی‌دانستیم که غسل توبه بر ما واجب است، تا اینکه بعضی از برادران در پالتاک، این موضوع را به ما گفتند. آیا بر ما واجب است نمازهایی را که در این چهار روز به جا آورده‌ایم، اعاده کنیم؟ خداوند به شما جزای خیر دهد! فرستنده: ام اردلان؛ سوئد.

پاسخ: بسم الله الرحمن الرحیم ... والحمدلله رب العالمین و صلی الله علی محمد و آل‌محمد الائمة و المهدیین و سلم تسلیما ...؛ نماز و عبادات شما قبل از غسل توبه، بدون اشکال است و تکرار آن نیز بر شما واجب نیست. خداوند شما را بر هر خیری موفق بدارد! و السلام علیکم و رحمة الله و برکاته. احمد الحسن- محرم‌الحرام /1432 ه.ق».[2]

یکی دیگر از سخنان احمد اسماعیل بصری که به خیال خام خود تصمیم به تغییر آن داشته، جایگزینی یک روز نماز قضا با نمازهای قضا شده در تمامی عمر انسان بوده است؛ احمد بصری در حکمی ناسازگار با روایات معصومین علیهم‌السلام می‌نویسد: «نسبت به قضای نماز، پس قضا در شب ۲۳ رمضان، معادل هزار ماه است؛ مثلاً اگر در گردن شخصی، یک سال قضا و ۱۰ سال و یا حتی هزار ماه باشد با خواندن یک روز نماز در شب قدر او را کفایت کرده، نمازهایش ادا می‌شود».[3]

در حالی که این سخن احمد اسماعیل بصری، معارض با روایات معصومین علیهم‌السلام بوده، همان گونه که زراره نقل می‌کند: «یَقْضِی مَا فَاتَهُ کَمَا فَاتَه»؛[4] «باید آنچه از او فوت شده، همان‌طوری که فوت شده، قضا کند». طبق این روایت، شخص به تعداد نمازهای قضا شده از او، باید قضا کند، یک نماز در شب قدر، کفایت از نمازهای قضا شده نمی‌کند.

با توجه به سفارش‌های معصومین بر عدم تغییر احکام، چگونه می‌توان پذیرفت که احکام الهی این چنین تغییر کنند؟ آیا احمد اسماعیل بصری به سخنان رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله مبنی بر عدم تغییر احکام عمل کرده است؟! آیا طرفداران احمد بصری، این تناقضات را نمی‌بینند؟! با کدام دلیل، این بدعت‌ها را جواب می‌دهند؟!

 پی‌نوشت:
 [1]. احمد بصری، الجواب المنیر، بی‌تا، بی‌جا، اصدارات انصار، ج۳، ص۴۱.
 [2]. احمد اسماعیل بصری، پاسخ‌های روشنگر بر بستر امواج، ج۶، ص۸۲، چاپ دوّم، 1394ه.ش.
 [3]. احمد بصری، الاجوبة الفقهیة، بی‌تا، بی‌جا، اصدارات انصار، الصلاة، ص۳۰.
 [4]. کلینی، محمد بن یعقوب بن اسحاق، الکافی، دارالحدیث، قم، اول، ق ۱۴۲۹، ج۶، ص۵۰۳.