پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ صهیونیست‌ها تا پیش از انقلاب اسلامی ایران، با روابط مستحکم خود با رژیم پهلوی، به دنبال بهره‌برداری از ایران بودند. بعد از پیروزی انقلاب اسلامی، تمام منافعشان در خطر قرار گرفت و علاوه بر این، جمهوری اسلامی ایران صهیونیست‌ها را دشمن اصلی مسلمانان دانست و از فلسطین حمایت کرد که این موضوع باعث نگرانی آنان شد؛ از طرفی تجربه موفق شیعه و ظرفیت بالای آن در دولت‌سازی بعد از پیروزی انقلاب اسلامی ایران، موجی از بیداری اسلامی را در منطقه ایجاد کرد که منافع اقتصادی و تفکر استکباری را به چالش کشید و احتمال احیای مجدد تمدن اسلامی را افزایش داد.[1] در نتیجه صهیونیست‌ها از همان ابتدای پیروزی انقلاب اسلامی، با انواع ترفندها سعی کردند تا با براندازی نظام جمهوری اسلامی ایران، دوباره منافع خود را بازیابند و در این راه، از انواع توطئه‌ها بر ضد شیعه دریغ نکردند.

یکی از تاکتیک‌های آنها در مقابله با شیعیان، ترویج شیعه‌هراسی در میان مسلمانان منطقه و مردم جهان از طریق بزرگ جلوه‌دادن خطر ایران در منطقه است و از منظر دولتمردان غربی، گسترش راهبُرد شیعه‌هراسی، به‌عنوان جنگ سرد پیش‌دستانه، تا حدی احیای مجدد تمدن اسلامی را می‌تواند به تأخیر بیندازد. آنان سعی کردند، اتحاد جدیدی را در منطقه، علیه شیعه راه‌اندازی کنند و قطب جدیدی از قدرت را برای مقابله با شیعیان و بیداری اسلامی مسلمانان با محوریت مقابله با انقلاب اسلامی ایران ایجاد کنند؛ به عنوان مثال، یکی از اقداماتی که صهیونیست‌ها در این راستا در پیش گرفتند، ایجاد ترس و ذهنیت منفی نسبت به شیعه و انقلاب اسلامی ایران در میان حکّام عرب بود. صهیونیست‌ها از این طریق سعی داشتند که میان حکّام عرب و حکومت شیعی ایران دشمنی ایجاد کنند و تلاش کردند با این حُقه که حکومت شیعه ایران به دنبال قدرت گرفتن شیعه در منطقه به ویژه فلسطین است، میان ایران و سایر کشورهای مسلمان، دشمنی ایجاد کنند که خوشبختانه با درایت‌های مقام معظم رهبری مدظله‌العالی و شهید سلیمانی، این نقشه صهیونیسم تا مقدار زیاد خنثی شده است.

همچنین صهیونیسم جهانی، در فضايی ديگر با استفاده از عوامل فريب‌‏خورده و تندرو از ميان شيعيان و با طرح مسائل اختلافی و توهين به مقدسات اهل‌‏سنت، تلاش در آتش‌‏افروزی و تهييج افكار اهل‌‏سنت عليه شيعيان و ایجاد هراس و نفرت نسبت به شیعیان را دارد؛ از سوی ديگر با جمع‌‏آوری مطالب بی‌‏اساس و ضعيف، از كتب بی‌‏نام و نشان و غير معتبر شيعه و ترويج آن در بين اهل‌‏سنت، به ‏عنوان اعتقادات شيعيان، بهانه‌‌ای برای دستاويز قرار دادن مسلمانان و آتش‌‏افروزی میان آنان را فراهم می‌كنند.

پی‌نوشت:
[1]. پورقیومی، ایوب، تأثیر جنگ 33 روزه لبنان بر سیاست خاورمیانه ای نومحافظه کاران آمریکا، ص244-243.