پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ «عبدالحمید» که هفته‌های گذشته با سوء استفاده از اوضاع بد اقتصادی کشور، کل نظام را ناکارآمد جلوه داده بود، در اظهاراتی انتخابات ایران را غیر آزاد دانست. او این راه‌حل را ارائه کرده است که متخصصین بی‌دین که کشور و منافع کشور را قبول دارند و مدیران لایقی هستند را تأیید صلاحیت کنید. عبدالحمید نظارت شورای نگهبان را مانع ورود نخبگان و متخصصان بی‌دین به کارزار انتخابات دانسته و معتقد است که در سیستم فعلی نظارت برای احراز صلاحیت کاندیداها، افراد ناکارآمد تأیید می‌شوند. او در ادعایی دیگر، ریشه اغتشاشات اخیر ایران را همین نکته دانسته است.[1] البته او بیان نکرد که آیا به ناظری برای احراز خصوصیات فرد متخصص و نخبه احتیاج است یا نه؟ و آیا برای آزاد بودن انتخابات، همه متخصصین می‌توانند در آن شرکت کنند؟!

همچنین وی در این هفته دوباره به انتخابات پرداخت، اما به صورتی عجیب، انتخابات ترکیه را آرمانی، آزاد و نمادی از توسعه‌یافتگی خواند. او با اشاره به انتخابات ترکیه و نفی تقلب در آن، به طعنه مدعی تقلب در انتخابات ایران شد. وی مدعی شد که انتخابات ترکیه انتخاباتی آزاد بود؛ زیرا یک‌ طرف آن، فردی لائیک و در مقابل، فردی اسلام‌گرا قرار داشت. وی با این ادعا که اگر چنین عمل کنیم، مسلمان اعتدالی هستیم، اجرای احکام اسلامی توسط جمهوری اسلامی را افراطی معرفی کرد و مدعی شد، مردم ایران انتخاباتی مانند انتخابات ترکیه می‌خواهند که تفکرات مختلف در آن حضور داشته باشند.[2]

در پاسخ او می‌توان چند نکته بیان کرد:
وی که انتخابات ترکیه را به علت دو قطبی بودن کاندیداها ویژه نامیده است، باید بداند تمام کشورهایی که انتخابات در آنها برگزار می‌شود، معمولاً یک‌ طرف، از جناح حاکم و فرد دیگری از جناح مخالف دولت مستقر، در آن حضور دارند. در ایران نیز در اکثر دوره‌های انتخابات ریاست جمهوری چنین بوده است، به‌نحوی‌که موجب ایجاد رقابت بسیار جدی در این کارزار می‌شد. از طرفی در برخی از دوره‌ها، جناح مخالف دولت رأی آورده و نظام هم به رأی مردم پایبند بوده است.

عبدالحمید در تمجید از انتخابات ترکیه گفته که در این انتخابات تقلبی اتفاق نیفتاده است؛ زیرا حزب حاکم فاصله بسیار نزدیکی با پیروزی داشت و در عین حال خود را پیروز اعلام نکرد. این اتفاق تازه‌ای نیست، چون در یکی از دوره‌های انتخابات ایران نیز دقیقاً همین اتفاق رخ داد. در آن دوره، فردی با کمتر از یک‌درصد بیش از نصف آرا از جناح مخالف دولت، به ریاست جمهوری رسید. اگر این اتفاق در ترکیه قابل تقدیر است، در ایران هم رخ داده و باید توسط عبدالحمید دیده شده و از آن تقدیر شود. اتهام تقلب به انتخابات ایران، ظلمی در حق سیستم انتخاباتی کشور است و امکان تقلب سیستمی در چینش ناظرین و نیروهای اجرایی انتخابات عملاً وجود ندارد.

او همچنین خود را همراه حق معرفی می‌کند و معتقد است سخنانش اسلام واقعی و اعتدالی است. هم‌چنین خواستِ ملت را امکان حضور غیر مسلمان در کارزار انتخاباتی مطرح کرده است. عبدالحمید باید بداند این حرف‌ها و استدلال‌هایش فقط ظاهری زیبا داشته، ولی در مخالفت با اسلام راستین و قانون اساسی جمهوری اسلامی است. توضیح آنکه نظام ترکیه متعهد به اصول لائیک است. رئیس‌جمهور منتخب این کشور حق ندارد از اصول نظام لائیک تخطی کند و در صورت جهت‌گیری مذهبی در تصمیمات سیاسی، اصول اساسی نظام سیاسی ترکیه را نقض کرده است. در توجیه کودتاهای اخیر، ارتش ترکیه به تخلف نقض اصول لائیک توسط دولت منتخب، استناد کرده است؛ یعنی حضور اسلام‌گرا در این کشور، خلاف قاعده است و حضور فرد لائیک که وابسته به یکی از حزب‌های رسمی ترکیه است، مطابق قانون اساسی آنها است، درحالی‌که ترغیب به این شیوه، مخالفت با حکومت اسلامی است.

در واقع، نظرات عبدالحمید پیرو اسلام آمریکایی است -که انقلاب اسلامی در ایران، در مقابل آن ایجاد شد- نه اسلام اعتدالی. قانون اساسی ایران، طبق موازین اسلامی نوشته شده است؛ بر طبق مبانی اسلام در بحث حکومت اسلامی، فردی که حاکم بر جامعه انتخاب می‌شود، باید مسلمان بوده و مطابق احکام اسلامی عمل کند. در سیره پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌وآله) و خلفای صدر اسلام این‌گونه نبود که فردی مخالف اسلام به امارت منطقه‌ای زیر نظر حکومت اسلامی گمارده شود. حتی در برخی از گزارش‌ها، خلیفه دوم ساخت خانه مجلل توسط «سعد بن ابی وقاص» -از بزرگان مسلمین که پس از بازسازی کوفه در سال 17 قمری، به عنوان والی کوفه گمارده شد- را برنتافت؛ زیرا این کار به گمان خلیفه، غیر اسلامی به نظر آمد.[3] این نکته به این معناست در حکومت اسلامی، حتی اگر فرد مسلمان هم به‌عنوان حاکم انتخاب شود، باید کار غیر اسلامی از او صادر نگردد، ولی عبدالحمید کشوری را به عنوان الگو و آرمان معرفی کرده است که حاکم آن در صورت جهت‌گیری مذهبی در تصمیمات سیاسی‌اش، اصول اساسی این کشور را نقض کرده است.

از طرفی، نظر عبدالحمید مخالف قرآن است که خداوند فرموده است: «وَلَنْ يَجْعَلَ اللَّهُ لِلْكَافِرِينَ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ سَبِيلًا [نساء/141] خداوند هرگز بر [زيان‌] مؤمنان، براى كافران راه [تسلّطى‌] قرار نداده است.» طبق این قاعده، هرگونه تسلط کفار بر مسلمانان در هر زمینه‌ای از جمله سیاسی، اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی و نظامی، جایز نیست؛ بنابراین سخنان عبدالحمید برگشت از اسلام و مخالف با قرآن است.

پی‌نوشت:
[1]. «عبدالحمید و انتخابات»
«سیاه نمایی توسط عبدالحمید، جهت تأیید صلاحیت اطرافیانش»
«فرافکنی عبدالحمید نسبت به انتخابات در کشور»
[2]. سخنرانی عبدالحمید در زاهدان، ۲۹ اردیبهشت ۱۴۰۲.
[3]. «سخنان شهید مطهری در جذابیت حکومت اسلامی و سوء استفاده از آن»