پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ دی ماه 1401، در شهرستان بستک در استان هرمزگان، مأموران انتظامی به یک خودروی پارس، با شیشه‌های دودی، مشکوک می‌شوند؛ متأسفانه در سال‌های گذشته، قاچاق مواد مخدر و اسلحه در این ناحیه، افزایش پیدا کرده است. مأموران انتظامی طبق وظیفه، به جهت بررسی وضعیت، به خودروی پارس دستور توقف می‌دهند، اما راننده اقدام به فرار می‌کند. مأمور انتظامی هم برای متوقف کردن او، به سمت لاستیک، تیراندازی می‌کند؛ اما تیر به خطا می‌رود و یکی از سرنشینان که دختری 12 ساله بود، کشته می‌شود.

چند نکته:
- چنین حادثه‌ای در هر جای جهان، ممکن است رخ دهد؛ اما گویا فقط در ایران است که برخی افراد، اینگونه زبان به تخریب و تحقیر مأموران امنیت باز می‌کنند. به ویژه اینکه در ایران، پس از این حادثه، مأمور انتظامی بازداشت شد؛ اما در بسیاری از کشورها، برای اینکه شجاعت و جسارت مأموران پلیس کم نشود، از محاکمه و مؤاخذه مأموران خطاکار، پرهیز می‌کنند؛ مثلاً در ایالات متحده آمریکا، همین گونه است. چنان که واشینگتون پُست (Washington Post) در گزارشی پیرامون جامعه آمریکایی نوشت:
When police kill, they are rarely prosecuted and hard to convict
وقتی پلیس کسی را می‌کشد، به ندرت تحت تعقیب قرار می‌گیرد و محکوم کردن آنها سخت است.(1)

- رسانه‌هایی که در این باره قلم زدند، از بُغض نظام، انصاف را رعایت نکرده، از خود نپرسیدند که راننده پارس، چرا به فرمان ایست، توجه نکرد؟ آیا خودرو، انباشته از قاچاق بود؟ چرا راننده از دست پلیس فرار کرد؟ و کسی که از دست پلیس فرار می‌کند، چرا باید دخترش را با خود به درون خودرو بُرده باشد؟ آیا راننده (با این پیش‌فرض که در حال قاچاق بود) برای رد گم کردن و فریب دادن پلیس، دختر خود را به همراه داشت؟
- برخی رسانه‌ها، این حادثه را به اغتشاشات ربط دادند؛ حال آنکه چنین نبود.
- برخی از رسانه‌های به ظاهر میهن‌پرست و باستانگرا نیز، کرکس‌وار دور جنازه دختر "بلوچ" سُهی (سُها) اعتباری، گرد آمدند و از بی‌عدالتی ناله کرده، اشک تمساح ریختند؛ حال آنکه بزرگان این جریان، خود آن زمانی که قدرت را به کف داشتند، کودکان بلوچ را قتل عام کرده و به آن افتخار می‌کردند:
چنانکه حکیم ابوالقاسم فردوسی در شاهنامه پیرامون خسرو انوشیروان (پادشاه زرتشتی ساسانی) می‌گوید که او بلوچ‌ها را قتل عام کرد؛ حتی به کودکان هم رحم نکرد:

چو آگاه شد لشكر از خشم شاه             سوار و پيـاده ببستند راه
ازيشان فراوان و اندک نماند              زن و مرد و جنگی و كودك نماند
سراسر بشمشير بگذاشتند                  ستم كردن و رنج برداشتند
ببود ايمن از رنج ايشان جهان            بلوچی نماند آشكار ونهان(2)

پی‌نوشت:
1. بنگرید به: Washington Post, By Mark Berman. April 4, 2021
2. حکیم ابوالقاسم فردوسی، شاهنامه، بر اساس نسخه مسکو، مرکز تحقیقات کامپیوتری علوم اسلامی و مرکز خدمات کامپیوتری نور، 1389، شماره ثبت کتابخانه ملی: 815279، ص1046.