پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ پیشوایان بهائیت کریسمس را جشنی مسیحی اعلام کرده و از هرگونه مشارکت بهائیان در این جشن ها نهی کرده اند. آنان ضمن اشاره به جایگزینی روزهای مقدس بهائیت با کریسمس، از بهائیان خواسته اند که در صورت توان، به تعطیلات کریسمس هم پایبند نباشند.

چنانکه می خوانیم: «در خصوص رعایت تعطیلات مسیحی توسّط احبّاء، مطمئناً مرجّح و حتّی مقرون به مصلحت آن است که احبّاء در ارتباط با یکدیگر تعطیلاتی چون کریسمس و سال نو را رعایت ننمایند، و در عوض، به برگزاری اجتماعات اعیاد خود که دارای این ماهیّت هستند، مانند ایّام‌ هاء و نوروز بپردازند.»(1)

البته رهبران بهائی، به رغم آنکه برگزاری جشن های کریسمس را در تقابل با استقلال خود می دانستند، از مخالفت جدی و علنی با برگزاری این جشن ها خودداری کرده اند: «احبّاء باید از جشن گرفتن ایّام مقدّسۀ مسیحی مانند کریسمس خودداری نمایند. همین میزان در مورد بهائیانی که از تبار مسلمان و کلیمی هستند نیز مصداق دارد. مع هذا، این امری نیست که محافل روحانیه اکنون تنفیذ نمایند؛ بلکه هر یک باید وجداناً این کار را شروع کنند، و الّا ناس هرگز نخواهند دانست که ما پیروان دیانتی جدید هستیم، بلکه تصوّر خواهند کرد ما در آن واحد به چند موضوع معتقدیم.»(2)

اما در تحلیل این دورویی پیشوایان بهائیت، لازم است تا موضوع را از چند جهت مورد بررسی قرار دهیم:

اول: پیشوایان بهائیت هرچند مخالف سرسخت برگزاری جشن کریسمس بودند، اما به یک باره حرمت علنی آن را از سوی محافل خود اعلام نکرده و به آینده حواله داده اند. احتمالاً منظور بهائیت از آینده، زمان برپایی حکومت بهائی است؛ حکومتی که تشکیلات بهائیت به دنبال برپایی آن برای اجرای احکام خود در سطح دنیاست.(3)

البته همین حواله دادن به آینده نشان از آن دارد که فرقه بهائیت چه خوابی برای آینده بشریت دیده است. فرقه ای که در عین سر دادن شعارهای نوع دوستی، معلوم نیست پس از قدرت یافتن چگونه رسوم و عقاید خود را به دیگران تحمیل خواهد کرد.

دوم: به راستی که علّت عدم بیان مخالفت پیشوایان بهائی با جشن کریسمس چه بوده است؟! آیا دلیلی غیر از ترس رویگردانی و مخالفت پیروان مسیحی الاصل با این حکم بوده است؟! به عبارتی فرقه بهائیت در بیان علنی تفکر خود نسبت به جشن کریسمس تقیه کرده است! اما مگر پیشوایان بهائی تقیه و کتمان عقیده را حرام نمی دانستند؟!(4)

سوم: تقیه بیت العدل در کنار عدم تقیّد رهبران بهائی به احکام ساختگی این مسلک باعث شده که امروزه نه تنها بهائیان مسیحی الاصل، بلکه حتی بهائیان غیرمسیحی هم به برگزاری جشن کریسمس بپردازند. در واقع دورویی بهائیت موجب شده تا حتی مبلّغان تشکیلاتی و رده بالای بهائیت هم در برگزاری جشن های کریسمس و برپایی رسوم آن (نظیر هدیه دادن، تزئین کاج و...) کوتاهی نکنند. از آن بالاتر، حتی تشکیلات نامشروع بیت العدل (از نظر پیشوایان بهائی) هم، پوشش اخبار کریسمس را ابزار تبلیغی برای خود ساخته است!(5)

آری؛ جشن کریسمس مصداقی از دورویی رهبری بهائیت است. رهبری بهائیتی که از یک سو مخالف سرسخت برگزاری کریسمس بود. از طرف دیگر در اعلام نظر خود احتیاط می کرد و آن را به زمان حکومت بهائیت حواله می داد. از طرف دیگر هم، حتی خود و مبلّغ هایش به ممنوعیت برگزاری جشن های کریسمس پایبندی نداشته و ندارند!

پی‌نوشت:
(1). پیام نهاد رهبری بهائیت بیت العدل، عنوان پیام: شرکت احباء در جشن های اقوام سایره، مورخ: 29 نوامبر 2002 م.
(2). همان، به نقل از: توقیع مورّخ ۱۵ اوت ۱۹۵۷ م، از طرف ولی امر بهائیت شوقی افندی.
(3). ر.ک: ر.ک: شوقی افندی، توقیعات مبارکه خطاب به احبای شرق، آلمان: لجنه ملّی نشر آثار امری، 1992 م، ص 502.
(4). ر.ک: اشراق خاوری، گنجینه حدود و احکام، تهران: مؤسسه‌ی ملّی مطبوعات امری، چاپ سوم، 128 بدیع، ص 459.
(5). جهت مطالعه بیشتر، بنگرید به مقاله: دورویی بهائیت در قبال جشن کریسمس !