پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ یکی از شبهاتی که وهابیت و معاندین شیعه برای انکار جسارت برخی از صحابه از جمله خلیفه دوم به حضرت فاطمه (سلام‌الله‌علیها) مطرح می‌کنند این است که می‌گویند ما معتقدیم كه همه صحابه و به ویژه ابوبكر و عمر با دختر گرامی رسول اكرم (صلی‌الله‌علیه‌وآله) رفتاری شایسته داشته‌اند و احترام خانه آن بانوی بزرگوار را كاملاً مراعات کرده‌اند؛ چنانچه ابوبكر سفارش فرمودند: «ارقبوا محمداً فی أهل بیته.(۱) حال محمد (صلی‌الله‌علیه‌وآله) را درباره اهل بیتش مراعات كنید.»

در نقد و پاسخ به این ادعای وهابیت باید گفت:
گزارشات تاریخی که از وقایع و حوادث تاریخی موجود است، خلاف این ادعای وهابیت را ثابت می‌كند؛ زیرا بر فرض صحیح بودن آنچه که وهابیت از رفتار و سفارش خلیفه اول و دوم نسبت به خاندان رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) ادعا می‌كنند، نقل‌ها و روایات موجود در منابع روایی و تاریخی، چهره دیگری را از تعامل این افراد با امیرمؤمنان علی (علیه‌السلام) و خاندان وحی به نمایش درآورده است؛ زیرا در نخستین مرحله، شاهد اصرار بر وادار كردن علی (علیه‌السلام) به بیعت با خلیفه هستیم و این پافشاری آن قدر ادامه پیدا می‌كند تا زشت‌ترین حوادث و دردناك‌ترین ستم‌ها در خانه علی و فاطمه (علیهما‌السلام) اتفاق می‌افتد و بر اساس آنچه که در کتاب صحیح بخاری آمده است، این امر سبب غضب حضرت زهرا (سلام‌الله‌علیها) نسبت به خلیفه اول می‌شود که این روایت را در انتهای مقاله ذکر می‌کنیم.
در کتاب صحیح بخاری که یکی از معتبرترین کتب اهل سنت به شمار می‌آید آمده است: «فَغَضِبَتْ فَاطِمَةُ بِنْتِ رسول اللَّهِ صلی الله علیه وسلم فَهَجَرَتْ أَبَابَكْرٍ فلم تَزَلْ مُهَاجِرَتَهُ حتی تُوُفِّیتْ.(2) فاطمه دختر رسول خدا (سلام‌الله‌علیها) از ابوبكر ناراحت و از وی روی گردان شد و این ناراحتی ادامه داشت تا از دنیا رفت.»

ابن قتیبه دینوری در این خصوص می نویسد: «ابوبكر به قنفذ نوكرش دستور داد و گفت: برو علی را صدا بزن. قنفذ دستور را اجرا كرد و نزد علی (علیه‌السلام) رفت. علی پرسید: چه می‌خواهی؟ گفت: جانشین پیغمبر تو را می‌خواهد، فرمود: چه زود به رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) دروغ بستید (كنایه از اینكه خلیفه رسول بودن دروغی بیش نیست)، قنفذ بازگشت و پیام علی (علیه‌السلام) را به ابوبكر ابلاغ كرد، ابوبكر گریست، عمر گفت: به كسی كه از بیعت كوتاهی كرده است مهلت مده، ابوبكر بار دیگر به قنفذ دستور داد تا به خانه علی (علیه‌السلام) برود و او را برای بیعت فرا خواند... .»(3)

حال یک سؤال از کسانی که این چنین ادعایی دارند می پرسیم، اگر واقعاً خلیفه اول به سخنی كه گفته است، اعتقاد داشته و عمل كرده است، چرا در برابر غضب حضرت صدیقه طاهره (سلام‌الله‌علیها) كه به نص روایت بخاری، با غضب پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) مساوی است، هیچ عكس العملی نشان نداد و برای به دست آوردن رضایت حضرت اقدامی نكرد؟

پی‌نوشت:
۱. بخاری جعفی، محمد بن إسماعیل أبوعبدالله، صحیح البخاری، ج۳، ص۱۳۶۱، ح۳۵۰۹، كتاب فضائل الصحابة، بَاب مَنَاقِبِ قَرَابَةِ رسول اللَّهِ، تحقیق د. مصطفی دیب البغا، نشر دار ابن كثیر، یمامه - بیروت، چاپ سوم.
2. بخاری جعفی، محمد بن إسماعیل أبوعبدالله، صحیح البخاری، ج۳، ص۱۱۲۶، ح۲۹۲۶، باب فَرْضِ الْخُمُسِ، تحقیق د. مصطفی دیب البغا، نشر دار ابن كثیر، یمامه - بیروت، چاپ سوم.
3. دینوری، أبومحمد عبدالله بن مسلم ابن قتیبة، الإمامة والسیاسة، ج۱، ص۱۶، تحقیق: خلیل المنصور، نشر دار الكتب العلمیة – بیروت.