حضرات معصومین علیهم السلام وسیله ای برای سیر الی الله قرب الهی هستند، در بین معصومین علیهم السلام به امام حسین علیه السلام تأکید فراوان شده است که امام حسین علیه السلام کشتی نجات بوده و هر کس به این کشتی سوار شود نجات می یابد، قرآن کریم در سوره مبارکه مائده آیه 35 می فرماید برای تقرب جستن به خدا به «وسیله» پناه ببرید و وسیله مطلق هر چيزى است كه بنده را با پروردگارش مرتبط مى‌‏سازد[1] نمونه بارز «وسیله» ائمه اطهار علیهم السلام است .

طبق فرمایش خود حضرات معصومین علیهم السلام؛ ائمه، اسمای حسنای الهی بوده و هر کدام از این بزرگواران تجلی یکی از اسمای حسنای الهی می باشند ، انسان به مقام قرب الهی نخواهد رسید مگر با توسل به حضرات معصومین علیهم السلام . قرآن کریم می‌فرماید:«لِلَّهِ الْأَسْماءُ الْحُسْنى فَادْعُوهُ بِها»(اعراف 180) و نام هاى نيكو به خدا اختصاص دارد، پس او را با آنها بخوانيد.
 امام صادق عليه السّلام در تفسير آيه شریفه مي‌فرمايد: «نحن والله الاسماء الحسني التي لايقبل الله من العباد عملاً الا بمعرفتنا»[2] به خدا سوگند ماييم اسماي نيك خداوند كه حق تعالي عمل بندگان را جز به معرفت ما قبول نمي‌كند.
با این بیان انسانی که هدف از خلقت را شناخته از این فرصت استثنایی بهره کافی و وافی را خواهد برد تا به توسط اسمای حسنای الهی به مقام منیع قرب الهی نائل بشود ، توسل جستن به حضرات ائمه معصومین علیهم السلام در هر زمانی نیکوست و اثربخش، اما برخی از زمان ها و مکان ها هستند که توسل در این ازمنه و امکنه اثر مضاعف و دو چندان دارد، مومنِ زیرک از این فرصت ها به نحو احسن استفاده می‌برد.  «قَالَ النَّبِيُّ ص الْمُؤْمِنُ كَيِّسٌ فَطِنٌ حَذِر» [3]فرمودند: مؤمن زیرک و با هوش است.
محرم و صفر فرصت بسیار خوبی است برای اینکه مومنین ارتباط عاطفی با یکی از اسمای حسنای الهی را برقرار کنند ، این ایام فرصت طلایی برای ناله و استغاثه است که بتوان خود را به ائمه علیهم السام نزدیک کرد انسان با یاداوری مصائب حضرت و یارانش و توسل جستن به این انوار مقدسه دل و قلب خود را به نور ائمه نورانی می‌کند در نتیجه به هدف خود نزدیک می‌شود .
لذا گریه ،جزع و فزع ما نه فقط به خاطر مصائب امام حسین علیه السلام؛ بلکه بالاتر از این، ناله ما به خاطر قلب تاریک خودمان است؛ از کجا معلوم ما هم اکنون در صف یزیدیان نباشیم، از کجا معلوم آنکس که تیر به بدن نازنین سرور و سالار شهیدان زد خود ما نباشیم .
یکی از اساتید بزرگ عرفان می‌فرمودند انسان با هر گناهی که مرتکب می‌شود تیر به بدن نازنین اباعبدالله می‌زند مواظب باشید ناخواسته اباعبدالله را آماج تیرها قرار ندهید، حضرت قربانی شد تا مسلمین از گناه رهیده و به حقیقت برسند . هدف از قیام امام حسین جز احیای دین جدش محمد مصطفی صل الله علیه و آله نبود کمی به این موضوع فکر کنیم آیا ما در صف حسینیان هستیم یا در صف یزیدیان؟ آیا توانستیم دین جدش را احیا کنیم ؟
 احیای دین جد حضرت به این است که قلب آقا را خدای ناکرده با گناهان آماج تیرها قرار ندهیم هر نگاه حرامی که از انسان سر می زند تیری است که به قلب آقا اصابت می کند هر غیبت و یا هر حقی که از دیگری خورده می شود تیری است که بر قلب نازنین حضرتش اصابت می‌کند . پس باید مواظب بود با این اعمال، خود را در صف یزیدیان قرار نداد و همانند حرّ خالصانه و متواضعانه درِ خانه امام حسین علیه السلام را زد و زانوی ادب در پیشگاه آن بزرگوار زده و توبه کرد که یقینا حضرت خواهد بخشید .
حرّ اولین شخصی بود که راه را بر حسین علیه السلام و یارانش بست اما امام حسین علیه السلام وی را بخشید چون توبه حرّ خالصانه بود خود را خالصانه از صف یزیدیان خارج و به محضر امام مشرف شده و توبه کرد ، توبه و بازگشت به لشکر امام حسین علی السلام برای همه لازم است، چنین توبه ای لازمه اش اشک و ناله خالصانه و عارفانه می‌باشد (عارفا بحقه)
لذا مومنین بایستی این فرصت چند روزه را غنیمت شمرده و سوار بر سفینه نجات امام حسین علیه السلام بشوند تا از طریق این سفینه به نجات و رستگاری برسند. بنابراین اباعبدالله الحسین علیه السلام نیازی به گریه ها ندارد بلکه خود ما هستیم که محتاج گریه بر مصائب سالار شهیدان هستیم.
جناب سيّد بن طاووس آورده است: « اهل كوفه را چون نگاه بر آنان(بازماندگان كربلا) افتاد گريستند و نوحه‏ سرايى نمودند. علىّ بن الحسين عليه السّلام فرمودند: آيا اين‏ شماييد كه بر حال ما نوحه و گريه مي‌كنيد؟! پس آن كس كه ما را كشت كه بود؟!» [4]
توبه زمانی مقبول است که فرصت توبه داشته باشیم اما اگر فرصت گذشت توبه مورد قبول نیست لذا تا زمان و فرصت برای توبه داریم به صف یزیدیان پشت کرده و به لشکر امام حسین علیه السلام برگردیم .
چرا كه شرم همى آيدم زحاصل خويش‏ به كنج ميكده گريان و سرفكنده شدم[5]
بسیاری از بزرگان دین و عرفای بالله به اذعان خود دارایی های معنوی خود را از محرم می دانند :
مرحوم شيخ جعفر مجتهدي آن عارف بالله و عاشق اهل بيت مي فرمود: هر چه دارم و به هر كجا كه رسيده ام از ناحيه حضرت علي اصغر(ع ) و توسل به ايشان بوده است [6]
آیت الله بهجت می فرمودند: خیال می‌کنم گریه بر سیدالشهدا (ع) از افضل مستحبات باشد. گریه بر سیدالشهدا (ع) از همه مستحبات بالاتر است حتی از نماز شب.

پی نوشت

[1] لسان العرب ماده «وسل»
[2] کليني، محمد، اصول كافي، تهران، مؤسسه دارالكتب الاسلامية، بي‌تا، ج اول، ص143
[3] مجموعة ورام(تنبيه الخواطر)، ج‏2، ص: 298
[4] اللهوف على قتلى الطفوف، ابن طاووس، ص146
[5] حافظ
[6] لاله اي از ملكوت، شرح حال مرحوم مجتهدي ص 173