پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب _ اخیراً در انتخابی جام ملت‌ های آسیا، تیم ملی فوتبال فلسطین بر مغولستان، یمن و فیلیپین پیروز شده است.[1]

پایگاه خبری میدل ایست مانیتور[2] مقاله ای در خصوص این موفقیت تیم ملی فوتبال فلسطین و تاریخچه ظلم ‌ها و کارشکنی ‌های رژیم اشغالگر صهیونیستی علیه ورزشکاران فلسطینی منتشر کرده است.

مجله خبری میدل ایست در این گزارش می ‌نویسد: « تیم ملی فوتبال فلسطین بار دیگر با راهیابی به جام ملت ‌های آسیا 2022، کاری را که به ظاهر غیر ممکن به نظر می‌ رسید، به انجام رساند. در ادامه خلاصه ای از مهم ترین مطالب این مقاله درج می شود.

با هر معیاری، این صعود یک دستاورد بزرگ محسوب می ‌شود؛ به خصوص که فلسطینی‌ ها این موفقیت را مقتدرانه و با پیروزی‌ های خوبی بر مغولستان، یمن و فیلیپین حاصل کردند؛ بدون اینکه حتی یک گل دریافت کنند. این دستاورد وقتی ارزشمندتر می ‌شود که به یاد آوریم حاصل تلاش مردم یک کشور اشغال شده توسط رژیم صهیونیستی است.

 با این حال، برای فلسطینی ها، ورزش هم مانند سایر جنبه‌ های زندگی شان خالی از سختی و ناجوانمردی نیست.

- تاریخچه اقدامات ظالمانه رژیم صهیونیستی علیه ورزشکاران فلسطین:

1. در آبان ۱۳۸۵، ارتش رژیم صهیونیستی از شرکت تمامی فوتبالیست ‌های فلسطینی در بازی نهایی مرحله گروهی انتخابی کنفدراسیون فوتبال آسیا جلوگیری کرد. این تصمیم رژیم صهیونیستی برای تمام فلسطینیان بسیار ناراحت کننده بود. آنان احساس کردند حتی لحظات نادر امید و شادی شان توسط صهیونیست ها غصب شده است.

2. در سال 2007 نیز ناگهان بازیکنان فلسطینی اجازه شرکت در بازی حساس و تعیین‌ کننده مقدماتی جام جهانی مقابل سنگاپور را پیدا نکردند. از نظر بسیاری با این تصمیم، شوک بزرگی به ملت فلسطین وارد شد. تأسف بارتر و شگفت انگیزتر آن که فدراسیون بین المللی فوتبال (فیفا) تصمیم گرفت به جای همبستگی با فلسطینی ‌ها و محکوم کردن رژیم صهیونیستی، یک پیروزی آسان ۳-۰ به سنگاپور هدیه بدهد.

3. در دی ماه ۱۳۸۸ مصادف با ژانویه ۲۰۰۹، سه فوتبالیست فلسطینی به نام‌ های ایمن الکورد، شادی سباخه و وجه مشتحه در جریان حملات رژیم صهیونیستی به نوار غزه کشته شدند. هر سه در زمان خود ورزشکارانی موفق با آینده درخشان محسوب می ‌شدند.

4. دو ماه بعد ساجی درویش، دیگر فوتبالیست فلسطینی، توسط یک تک تیرانداز این رژیم در نزدیکی رام الله کشته شد. عمده مطبوعات از این بازیکن ۱۸ ساله به عنوان پدیده‌ای یاد می ‌کردند که به یک نام بزرگ در فوتبال فلسطین تبدیل خواهد شد.

5. تیرماه همان سال فاجعه محمود سرسک آغاز شد. سرسک تنها شش ماه در تیم ملی فوتبال فلسطین عضویت داشت که در حماسه دردناکی که سه سال به طول انجامید توسط ارتش رژیم صهیونیستی دستگیر و شکنجه شد. او پس از اعتصاب غذایی که بیش از ۹۰ روز ادامه داشت، آزادی خود را به دست آورد. با این حال، مشکلات جسمی دائمی که با سرسک همراه مانده بود، به این معنی بود که دوران ورزشی او که زمانی امیدوارکننده به نظر می‌ رسید، به پایان رسیده است.

6. به مرور، دستگیری، شکنجه و کشتار فوتبالیست ‌های فلسطینی به تیتر اصلی مطبوعات فلسطین تبدیل شد. از جمله قتل ستاره سابق فوتبال فلسطین، عهد زقوت، در سال ۲۰۱۴، تیراندازی عمدی به پا‌های جوهر ناصر جوهر ۱۹ ساله، و آدام عبد الرئوف حلبیه ۱۷ ساله. این دو بازیکن در تلاش بودند پس از یک جلسه تمرینی طولانی از یک ایست بازرسی نظامی این رژیم در کرانه باختری اشغالی عبور کنند و به خانه بازگردند.

7. در سال ۲۰۱۹، ارتش رژیم صهیونیستی به ورزشگاه الخادر در بیت لحم با پرتاب گاز اشک آور به بازیکنان، آن هم در حین مسابقه، حمله کرد. پنج بازیکن در بیمارستان بستری شدند و صد‌ها هوادار وحشت زده با زحمت از ورزشگاه خارج شدند. در همان سال، فلسطینی ‌ها نتوانستند بازی فینال جام فلسطین را که بسیاری از مردم مشتاقانه منتظرش بودند، برگزار کنند؛ زیرا رژیم صهیونیستی از سفر تیم خدمات رفح مستقر در غزه به کرانه باختری برای رقابت با تیم اف سی بالاتا جلوگیری کرد.

موارد فوق که فقط تاریخچه چند نمونه از جنایات و بی عدالتی های رژیم اشغالگر قدس علیه ورزشکاران فلسطینی بودند، آخرین صعود فلسطین را تاریخی و مهم‌ تر می ‌کند؛ زیرا خود دلیلی آشکار بر این حقیقت است که مقاومت ملت فلسطین هیچ حد و مرزی ندارد. همچنین حامل پیامی برای رژیم صهیونیستی است که اقدامات ظالمانه و ناعادلانه آنان هرگز روحیه مردم فلسطین را در هم نخواهد شکست.

این سومین بار متوالی است که تیم ملی فلسطین به لطف تیمی هماهنگ و قدرتمند که نماینده تمام جوامع فلسطینی، از غزه گرفته تا اردوگاه‌ های پناهندگی است، جواز حضور در مرحله بعدی جام ملت‌ های آسیا را کسب می ‌کند.

روز صعود فلسطین، در کنار تمام خوشحالی هایش، تلخی ‌هایی هم داشت. بسیاری از فوتبالیست ‌های فلسطینی که باید در استادیوم مرکز ورزشی اولان‌باتور مغولستان - جایی که مسابقات مقدماتی برگزار شد - حضور داشتند، غایب بودند. برخی در زندان ‌های رژیم صهیونیستی هستند و برخی دیگر جانباز یا شهید شده اند. بیشتر این ورزشکاران شهید، قربانی قتل ‌های وحشیانه سال ۲۰۰۹ توسط عمال رژیم صهیونیستی بودند. در واقع، سال ۲۰۰۹ سال غم انگیز و وحشتناکی برای فوتبال فلسطین بود.

- فوتبال، یک اقدام سیاسی و نماد مقاومت برای فلسطینی ها:

هدف قرار دادن ورزشکاران فلسطینی یکی از موضوعات ثابت، در دستور کار نظامیان این رژیم است. اغلب در جریان جنگ ‌های وحشیانه رژیم در غزه، استادیوم ‌های فلسطینی از اهداف ثابت بمباران هستند.

اما مانند هر جنبه‌ ای از زندگی فلسطینی ‌ها که این رژیم در تلاش برای مختل کردنش هستند، جامعه ورزش فلسطین یاد گرفت که انعطاف پذیر و مدبر باشد. تیم ملی فوتبال فلسطین نمونه کامل این سرسختی است. هنگامی که بازیکنان ساکن غزه از سفر منع می‌شوند، مردم کرانه باختری به کمک می ‌آیند؛ و هنگامی که بازیکنان کرانه باختری دچار مشکل می ‌شوند، بازیکنان فلسطینی در اردوگاه ‌ها به جای آن‌ها اعزام می ‌شوند. خوشبختانه، بسیاری از فوتبالیست‌ های فلسطینی، مانند عدی دباغ، اکنون در عرصه بین المللی مطرح شده اند و این به آن‌ها این فرصت را می ‌دهد که هر زمان که وظیفه ملی شان اقتضا کند در دسترس باشند.

هنگامی که فلسطین سه بازی اخیرش را با پیروزی‌ به پایان رساند، امید‌ها به یک احتمال واقعی تبدیل شد که فلسطین بتواند در مراحل بعدی جام ملت ‌های آسیا عملکرد خوبی داشته باشد. دور آتی مسابقات خرداد ۱۴۰۲ برگزار خواهد شد و شاید فدایی‌ ها(تیم فلسطین) برای مسابقات مقدماتی جام جهانی ۲۰۲۶ هم شانس صعود داشته باشند.

برای فلسطینیان، ورزش -بویژه فوتبال- همچنان یک سکوی قدرتمند مقاومت فرهنگی محسوب می ‌شود. هر جنبه ‌ای از تیم فوتبال فلسطین این ادعا را تایید می ‌کند: نام تیم، شعار هواداران، تصاویر روی پیراهن بازیکنان همانند نام شهدا و رنگ پرچم نماد‌های مقاومت فلسطین هستند. در فلسطین، دیگر فوتبال یک اقدام سیاسی است.

رژیم صهیونیستی از سویی از موضوع ورزش برای مشروعیت بخشیدن به خود و آماده کردن افکار جهانیان برای عادی سازی رابطه با رژیم صهیونیستی و علنی کردن آن بهره می گیرد.[3] از سویی دیگر تل آویو هر کاری که ممکن است برای مقابله با ورزش فلسطین انجام می ‌دهد؛ زیرا این رژیم می ‌داند و به درستی فکر می‌ کند، ورزش فلسطین، در هسته خود، اقدامی مقاومتی است.

پی نوشت: 
[1]. https://footba11.co/team/5043/
[2]. میدل ایست مانیتور (Middle East Monitor (MEMO))، به معنی «مراقب خاورمیانه»، یک سازمان مطبوعاتی غیرانتفاعی مستقر در لندن است که بیشتر روی موضوعات مربوط به فلسطین متمرکز است. بی ‌بی ‌سی آن را طرفدار حماس توصیف کرده‌ است.
[3]. خبرگزاری مهر، گروه بین الملل، کد خبر 5264094