ورزشکاران جهان عرب علیه رژیم صهیونیستی
رویارویی ورزشکاران غیر ایرانی با ورزشکاران رژیم صهیونیستی اقدامی برگرفته از روحیه اخلاقی و پهلوانی آنان است.
پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ از جمله قشرهایی که به طور جدی در برابر رژیم نامشروع صهیونیستی ایستاده اند، ورزشکاران هستند. عدم رویارویی آنان با ورزشکاران رژیم صهیونیستی، اقدامی برگرفته از روحیه اخلاقی و پهلوانی آنان است.
در فرهنگ اسلام، ورزش از اخلاق جدا نیست. پهلوان کسی نیست که فقط جسم و بازویی قدرتمند داشته باشد، بلکه کسی است که خصوصیات بارز اخلاقی هم دارا باشد. در این صورت در اندیشه مردم قهرمان به حساب می آید.
حضرت موسى(علیهالسلام) در دعاى خود چنين می فرماید: «قَالَ رَبِّ بِمَا أَنْعَمْتَ عَلَيَّ فَلَنْ أَكُونَ ظَهِيرا لِلْمُجْرِمِينَ»[قصص، 17] خدايا به شكرانه اين نعمت و نيرو (كه با يك سيلى يكى از دشمنان را از پا درآوردم) تا زنده ام، پشتيبان مجرمان نخواهم شد.» افزون بر خدا دوستی و مبارزه با خواهش های نفسانی، ورزشکار پهلوان باید به فرموده امام علی(علیهالسلام) همواره دشمن ظالم و یاور مظلوم باشد.[1]
امروزه امتناع از رویارویی با نمایندگان رژیم اشغالگر صهیونیستی مختص ورزشکاران ایرانی نیست، بلکه موج حمایت از مردم فلسطین در بین ورزشکاران دیگر کشورها فراگیر شده است.
موضع گیری های ورزشکاران علیه رژیم صهیونیستی، مسأله ای واقعی است که از سال های گذشته آغاز شده است و امروزه رو به افزایش است. به عنوان مثال، ابوتریکه مصری در زمان جنگ ۲۸ روزه غزه در 27 دسامبر 2008 روی پیراهن خود مقاومت غزه را به تصویر کشیده بود.[2] در المپیک ۲۰۱۶م. «ریو» در برزیل «اسلام الشهابی» ورزشکار مصری حاضر نشد با «اور ساساون» از رژیم صهیونیستی مصافحه کند(دست در دست او قرار دادن).[3]
اگر چه ساختار رسمی و امنیتی برخی از کشور های عربی به دنبال فرایند عادی سازی روابط با رژیم صهیونیستی است اما ملت های عربی و مسلمان آنها اغلب از این موضوع رضایت ندارند.
چندین ورزشکار عرب و مسلمان همین کشورها در اقدامی کم نظیر از رویارویی با ورزشکاران رژیم صهیونیستی انصراف دادند و این موضوع برای رژیم صهیونیستی بسیار گران آمد.
«فتحی نورین»، جودوکار الجزایری در توکیو در سال 2020م. از مبارزه با ورزش کار رژیم صهیونیستی خود داری کرد. این اقدام او به افزایش نفرت جهانی از رژیم صهیونیستی انجامید. ویزر، رئیس فدراسیون جهانی جودو که دست نشانده صهیونیست ها بود، برای تسکین زخم آنها در حکمی این ورزشکار را 10 سال محروم کرد.
نورین با وجود محرومیت 10 ساله، به این اقدام و تصمیمش افتخار کرد و گفت: «اگر من را 100 سال هم محروم کنند و جانم را نیز بگیرند، فلسطین همیشه مسأله من خواهد بود. اگر من در فلسطین بودم به عنوان سربازی در کنار حماس در مقابل صهیونیست ها مبارزه می کردم.» او بعد از رد شدن شکایتش برای تجدید نظر محرومیت 10 ساله از دنیای حرفه ای خداحافظی کرد و در مصاحبه با شبکه «الجزیره» گفت: «فدراسیون های بین المللی و بالاخص فدراسیون جهانی جودو زیر سلطه صهیونیست ها است.»
بسیاری از افراد سرشناس از این اقدام و اظهارات حمایت و او را الگوی تمام ورزشکاران آزاده دنیا معرفی کردند. بعد از این جودوکار الجزایری، «محمد عبدالرسول سودانی» نیز پا جای پای نورین گذاشت و حاضر به رقابت با ورزشکار صهیونیستی در المپیک توکیو نشد.[4]
روزنامه صهیونیستی یدیعوت آحرونوت با انعکاس میزان خشم و خسارات ناشی از تحریم ورزشکاران رژیم اشغالگر توسط بازیکنان عرب نوشت: «اقدام تحریم یک ورزشکار از سوی حریف باید برابر با توقیف دائمی ورزشکار باشد؛ زیرا اولاً با تکرار چنین مواردی، بازیکنان عرب ما را مسخره میکنند و ثانیاً استمرار گام های مشابه این، منجر به اخراج کامل کاروان رژیم صهیونیستی از المپیک در آینده خواهد شد.»[5]
از این رو گاهی این ورزشکاران مشمول اعمال جریمه و محرومیت توسط باشگاه یا نهاد ناظر تحت نفوذ این رژیم همراه خواهد شد، نظیر محدودیتی که برای جودوکار الجزایری ایجاد شده است.
خودداری ورزشکاران جهان عرب و مسلمان در سال ها و ماه های اخیر به اوج خود رسیده است. در بازی دوستانهی میان ستارگان فوتبال عرب و ستارگان جهان که در روزهای آخر آذرماه 1400ش. در قطر برگزار شد، روی پیراهن های بازیکنان، پرچم کشورهای عضو فیفا از جمله پرچم رژیم صهیونیستی نقش بسته بود. تعدادی از بازیکنان عرب، نظیر نواف التمیاط، ستاره سابق تیم ملی عربستان و عماد الحوسنی، ستاره سابق عمانی ها، پرچم منقوش را مخدوش کردند و بعد این لباس را پوشیدند.
از آنجا که هدایت تیم ستارگان جهان را «آورام گرانت»، سرمربی سابق تیم ملی فوتبال رژیم صهیونیستی برعهده داشت، رابح ماجر، اسطوره فوتبال الجزایر و 2 ستاره دیگر این کشور با دیدن این مربی صهیونیستی حاضر به حضور در این مسابقه نشدند. به همین دلیل، آنها از روی سکوها تماشاگر این مسابقه نمادین شدند.[6]
پی نوشت:
[1]. كُونَا لِلظَّالِمِ خَصْماً وَ لِلْمَظْلُومِ عَوْنا. محمد شريف الرضى، نهج البلاغه، نامه 47، ترجمه دشتى، قم: مشهور، 1379ش، ص 561
[2]. https://www.mehrnews.com/news/5264094
[3]. https://www.irna.ir/news/84417979
[4]. http://irdiplomacy.ir/fa/news/2007841
[5]. https://www.irna.ir/news/84417979
[6]. https://eghtesaad24.ir/fa/news/140258; https://www.farsnews.ir/news/14000929000102
افزودن نظر جدید