پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_  به گفته روزنامه «جروزالم پست»، در سال 2017 زنی از همسرش که با او صاحب پنج فرزند بوده است، درخواست طلاق داد و مرد پنج سال است که اسناد حقوقی(گِط یا طلاق نامه) را امضا نکرده است. دادگاه رژیم صهیونیستی این مرد لجوج را از طریق محرومیت ها و محدودیت های اجتماعی وادار کرد تا به درخواست همسرش تمکین کند. برای مثال حاخام ‌ها رای داده ‌اند هیچ کس نباید به او خانه اجاره دهد. از این رو صاحبخانه کنونی وی ملزم شده، قرارداد را با او فسخ کند. البته موارد متعددی از این دست بین یهودیان ارتدوکس[1] در مناطق اشغالی رژیم صهیونیستی وجود دارد.[2] 
در باورهای یهود، طلاق حق انحصاری شوهر است. شکل طلاق، به تأسی از کتاب مقدس(تثنیه، 24: 1- 4) به دست مرد و به صورتی سندی به نام «گِط»(طلاق نامه) امکان ‌پذیر است. مرد این سند را به زن داده و در آن تصریح می ‌کند که «تو مجاز هستی با هر مردی ازدواج کنی».
در قانون یهود، طلاق برای مردان بسیار آسان است و از نگاه تلمود، مرد می تواند با سست ترین دلایل، زن خود را طلاق دهد؛ زیرا در ابتدا عقد نامه را شوهر به زن می دهد و طلاق هم با فسخ قرارداد از سوی شوهر انجام می شود. زن هیچ وعده قراردادی به شوهر نمی دهد. از آنجا که همه وعده ها از سوی شوهر به زن داده می ‌شود، فسخ قرارداد مستلزم آن است که شوهر وعده هایی را که در ابتدای ازدواج داده، فسخ نماید.
سند طلاق باید با اختیار کامل شوهر ارائه شود. در یهود زن نمی‌ تواند از شوهرش درخواست طلاق دهد، مگر دلایلی نظیر عهد شکنی شوهر، عقیم بودن او، ناتوانی او از رابطه جنسی، منع زن از استقلال اقتصادی، رفتار ظالمانه یا بی ‌دینی شوهر داشته باشد. در صورت وجود این مشکلات برای شوهر، اگر بِت دین(دادگاه شرعی یهود) به نفع زن حکم کند، آنگاه شوهر را با زدن یا زندان، وادار می ‌کنند که با «رضایت کامل» زنش را طلاق دهد. در یهودیت اگر مرد طلاق نامه یا گط را به زن ندهد زن نمی تواند مجدداً ازدواج کند.[3] 
در زمان های قدیم، حاخام های یهودی شوهر را می زدند تا راضی به طلاق شود. موسی ابن میمون، دانشمند بزرگ یهودی در قرن دوازدهم، این تناقض آشکار «اجبار مرد» به دادن گِط با «اختیار کامل» به همسر را این چنین توضیح می ‌دهد: «فردی را که شریعت، حکم به اجبار به طلاق همسر کرده است اما او نمی خواهد طلاق دهد، بت دین(دادگاه شرعی یهود) حکم می ‌کند که او را بزنند تا بگوید «می خواهم». حال سوال این است که آیا این گِط، که با «رضایت کامل» شوهر تحویل همسرش نمی شود، مردود نیست؟ پاسخ این است که این فردی که نمی خواهد زنش را طلاق دهد، از آنجا که به عنوان عضوی از بنی اسرائیل مایل است تمام میصواها(احکام تورات) را به جای آورد و از گناهان دوری گزیند، پس در واقع می ‌فهمیم که او زیر فشار تمایلات شیطانی خویش قرار گرفته است. در این صورت او را می زنند تا تمایلات شیطانی اش تضعیف شوند. حال اگر او با کمرنگ شدن تمایل شیطانی، «می خواهم» را به زبان آورد، در واقع دیگر نه به صورت جبری، بلکه آزادانه دارد طلاق می دهد.»
امروزه به جز در مناطق اشغالی رژیم صهیونیستی که می توان شوهر نافرمان را تا آنگاه که به طلاق راضی شود به زندان انداخت، در دیگر نقاط دنیا، حاخام های یهودی قدرتی برای اجبار شوهر به «طلاق اختیاری» ندارند. آنان حداکثر می توانند او را متقاعد کنند و یا آنکه از تضمین های اجتماعی و اقتصادی بهره گیرند. برای مثال گاهی می شود که زنی فقیر باید مقدار زیادی پول به شوهرش دهد تا وی با دادن گط او را رها کند.[4] 

پی نوشت:
[1]. یهودیت ارتدکس از شاخه‌های اصلی یهودیت است که سخت گیری خاصی نسبت به رعایت احکام شریعت دارند و تلمود و متون خود را از جانب خدا می ‌دانند. آنان حدود ۲۵ درصد از جامعه یهودیان مناطق اشغالی رژیم صهیونیستی، ۲۷ درصد از جامعه یهودیان ایالات متحده آمریکا و ۷۰ درصد از جامعه یهودیان بریتانیا را تشکیل داده‌اند. ر.ک: 
“Orthodox Judaism”, From Simple English Wikipedia
[2]. https://tabnakbato.ir/fa/news/235664
[3]. آلن آنترمن، باورها و آیین‌های یهودی، ترجمه رضا فرزین، قم: دانشگاه ادیان و مذاهب، 1393، ص 243- 245؛ کلایو لاتون، «یهودیت»، اخلاق در شش دین جهان، ترجمه محمد حسین وقار، تهران: انتشارات اطلاعات، ۱۳۷۸، ص ۲۸۰- ۲۸۲ 
[4]. آلن آنترمن، همان، ص 245