پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ احمدالحسن (مدعی یمانی) در تفسیر «بسم الله الرحمن الرحیم» گفته است: «... و این اسماء سه گانه (الله، الرحمن و الرحیم) در خلق، پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) امیرالمومنین (علیه‌السلام) و حضرت زهرا (علیها‌السلام) است...

و این اسماء سه گانه یعنی محمد، علی و فاطمه (علیهم‌السلام) اسم اعظم هستند پس محمد (صلی‌الله‌علیه‌وآله) از خداست و ایشان کتاب خدا هستند بلکه ایشان خدای در خلق هستند و علی و فاطمه (علیهما‌السلام) از رحمت خدا هستند پس آنان رحمان و رحیم هستند.»[1]

پاسخ:
مدعی یمانی در تفسیر بی‌اساس خود پا را فراتر از حد خود گذاشته و به حد شرک رسیده است. وی در جملات بالا مرتکب اشتباهات بزرگی شده است. از جمله:
1- وی می‌گوید: پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) از خداست پس ایشان خدای در خلق (الله فی الخلق) هستند حال آن‌که حق تعالی می‌فرماید: خدای در آسمان و زمین همان خداوند است «الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذي خَلَقَ السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ وَ جَعَلَ الظُّلُماتِ وَ النُّورَ ثُمَّ الَّذينَ كَفَرُوا بِرَبِّهِمْ يَعْدِلُونَ ... وَ هُوَ اللَّهُ فِي السَّماواتِ وَ فِي الْأَرْضِ يَعْلَمُ سِرَّكُمْ وَ جَهْرَكُمْ وَ يَعْلَمُ ما تَكْسِبُونَ  (انعام/1و3 ) همه ستايش‌ها ویژه‌ی خداست که آسمان‌ها و زمین را آفرید و تاریکی‌ها و روشنی را پدید آورد سپس کافران برای پروردگارشان شریک و همتا قرار می‌دهند ... و او در آسمان‌ها و زمین، خداست که نهان و آشکار شما را می‌داند و نیز به آن‌چه که به دست می‌آورید، آگاه است» یعنی هیچ کسی غیر از خدای متعال، الله در آسمان‌ها و زمین نیست.
2- او می‌گوید: «امیرالمومنین و حضرت زهرا (علیهما‌السلام)  از رحمت خدا هستند پس رحمان و رحیم هستند.» خصوصیتی در رحمت بودن امیرالمومنین و حضرت زهرا (علیهما‌السلام) وجود ندارد بلکه کل اهل بیت (علیهم‌السلام) رحمت خدا و واسطه فیض بر کل مخلوقات هستند ولی دلیل نمی‌شود که مراد از رحمان و رحیم در «بسم‌الله‌الرحمن‌الرحیم» امیرالمومنین و حضرت زهرا (علیهماالسلام) باشند زیرا که اولا؛ خصوصیتی در این دو بزرگوار وجود ندارد. ثانیا؛ در برخی از آیات قرآن آمده است: قرآن و تورات نیز رحمت هستند بر این اساس باید گفت که این دو نیز رحمان و رحیم هستند. خداوند متعال می‌فرماید: «ثُمَّ آتَيْنا مُوسَى الْكِتابَ تَماماً عَلَى الَّذي أَحْسَنَ وَ تَفْصيلاً لِكُلِّ شَيْ‏ءٍ وَ هُدىً وَ رَحْمَةً لَعَلَّهُمْ بِلِقاءِ رَبِّهِمْ يُؤْمِنُون‏[الأنعام : 154 ] سپس به موسی کتاب دادیم برای این‌که [نعمت خود را] بر آنان‌که نیکی کردند کامل کنیم، و برای این‌که همه احکام و معارفی که مورد نیاز بنی‌اسرائیل بود تفصیل و توضیح دادیم و برای اینکه هدایت و رحمت [بر آنان] باشد تا به دیدار [پاداش و مقام قرب] پروردگارشان ایمان آورند.» و می‌فرماید: « وَ نُنَزِّلُ مِنَ الْقُرْآنِ ما هُوَ شِفاءٌ وَ رَحْمَةٌ لِلْمُؤْمِنينَ وَ لا يَزيدُ الظَّالِمينَ إِلاَّ خَسارا[الإسراء : 82] و ما از قرآن آن‌چه را برای مومنان مایه درمان و رحمت است نازل می‌کنیم و ستم‌کاران را جز خسارت نمی‌افزاید.»
مدعی یمانی در جای دیگر علت این‌که امیرالمومنین (علیه‌السلام) را رحمان و حضرت زهرا (علیهاالسلام) را رحیم دانسته اینست که: «رحمان یعنی رحمت عامه، رحمتی که بر کل مخلوقات نازل می‌شود و رحیم یعنی رحمت خاصه، رحمتی که مخصوص مومنین است و در روز قیامت حضرت زهرا (علیهاالسلام) شیعیان را انتخاب می‌کند و آنان را وارد بهشت می‌کند.»[2] این علت نیز مطمئنا اشتباه است زیرا که امیرالمومنین (علیه‌السلام) در روز قیامت، به دشمنان‌شان اجازه ورود به بهشت نمی‌دهند و آنان را وارد جهنم می‌کرد امیرالمومنین (علیه‌السلام) می‌فرماید: «من تقسیم کننده‌ی بهشت و جهنم هستم اولیاء خود را وارد بهشت می‌کنم و دشمنانم را وارد جهنم می‌کنم.»[3] روایات در این زمینه در حد تواتر هستند پس علتی که ذکر کردند درست نیست. با این‌همه اشکال قطعا این فرد لیاقت امامت ندارد.

پی‌نوشت:

[1]. احمد الحسن (مدعی یمانی)، المتشابهات، ج1، ص22، چاپ سوم، 1431ق.
[2]. همان، ص27.
[3]. صفار، محمد بن حسن، بصائر الدرجات، ج1، ص416، مکتبه آیه الله مرعشی نجفی، قم، 1404ق.