پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ مدت زیادی از مدیریت اجرایی در تاریخ چهل و سه سالۀ انقلاب اسلامی ایران، در اختیار یک جریان فکری خاص بوده است. وقتی به کارنامه آن‌ها در این ده‌ها سال نگاهی می‌اندازیم، جز وعده‌های بدون عمل چیز دیگری نصیب مردم ما نشد. جالب این‌جاست که اغلب افراد در این دولت‌ها چرخشی هستند و فقط پست مدیریتی آن‌ها تغییر می‌کند. گذشته از فسادهای کلان بعضی از این افراد، می‌بایست به سبب کم‌کاری توبیخ شوند. اما می‌بینیم در هر انتخابات ریاست جمهوری همان افرادی که چندین بار امتحانشان را پس دادند می‌آیند و متأسفانه با حربه‌‌های فریب انگیز از مردم رأی می‌گیرند.

این قشر از سیاسیون امتحان خود را پس دادند و تمام برنامه‌هایشان در یک جمله خلاصه می‌شود و آن‌هم «توافق با کشورهای غربی» است و هر مشکلی را معطوف بر غرب می‌دانند که باید توافق شود و همه مسائل مملکت حل شود و لاغیر و همین مسیر را ادامه می‌دهند. باید بدانیم که مشکلات کشور به سبب عدم مدیریت درست و عدم نگاه به توان داخلی است.

گرچه به نظر می‌رسد آن طیف و جریان، وجهه مردمی گذشته را ندارند، اما ممکن است برای این انتخابات نقشه جدیدی داشته باشند و کاندیدای خود را در جریانی غیر از جریان خود و بی‌طرف معرفی کنند تا بتوانند جلب رأی کنند.

پس فردی را باید انتخاب کرد که در مناصب گذشته خود به نحو احسن عمل کرده و برنامه‌های زیادی اجرا کردند و موفق بودند. آن‌ها چگونه می‌خواهند مشکلات کشور را حل کنند و حال آن‌که این مدت طولانی در رأس کار بودند؟ آن فرد نیز باید شاخصه‌هایی مثل روحیه انقلابی، مسئولیت پذیری و نگاه درست به توان داخل داشته باشد. در غیر این‌صورت همین افراد بی‌کفایت دائما برای انتخابات دوره‌های بعدی ثبت نام خواهند کرد چرا که می‌فهمند برای رییس جمهور شدن مواردی مثل عمل به وظایف لازم نیست!