مرحوم علامه مصباح یزدی:

بُت مغرب‌زمين و دنياى كفر و استكبار، «‌آزادى‌» است. آزادی که نشأت گرفته از راه و رسم صوفیانه‌ست. شعار آنها اين است كه «‌هر كارى كه مى‌خواهيد انجام دهيد و به ديگران كارى نداشته باشيد‌». هر كسى آزاد است تا هرگونه كه دلش مى‌خواهد زندگى كند. امروزه اين انديشه تا به آن‌جا پيشرفت نموده است كه رسماً هم‌جنس‌بازى شكل قانونى پيدا كرده و براى طرفدارى از هم‌جنس‌بازى بزرگ‌ترين تظاهرات برپا مى‌شود! حتى در كشورهاى مترقى و به اصطلاح متمدن ازدواج مرد با مرد قانونى مى‌شود! و افتخار مى‌كنند كه ما چنين قانونى داريم و اين چنين آزاد هستيم! امّا در مقابل اگر كسى به شخص ديگرى نصيحتى بكند، بى‌ادبى تلقى مى‌شود. كسى حق دخالت در كار ديگران را ندارد. به هرحال گرايش فكرى غلط و برداشت نادرست از توصيه‌ها و دستورات اخلاقى اسلام، اين توهم باطل را در پى دارد كه وقتى مى‌گويند به فكر خود باشيد، گمان مى‌كنند مقصود اين است كه ما تكليفى نسبت به ديگران نداريم و يا در بعضى از جوامع اين فرهنگ غلط، شكل قانونى به خود مى‌گيرد كه هر كسى مجاز است هر كارى كه خواست انجام دهد و آزادانه به هر عملى اقدام نمايد و هيچ‌كس حق اعتراض به او را ندارد، مگر اين‌كه مزاحم آزادى ديگران شود؛ در حالى كه اسلام هيچ‌كدام از اين دو مبناى فكرى را نمى‌پسندد؛ چرا كه از واجبات قطعى اسلام «‌امر به معروف و نهى از منكر‌» مى‌باشد و در بعضى روايات «‌امر به معروف و نهى از منكر‌» از «‌نماز‌» مهم‌تر شمرده شده است. اگر «‌امر به معروف و نهى از منكر‌» ترك شود، حتى نماز و ديگر فرايض نيز ترک مى‌شوند. در واقع رواج فرايض ديگر همگى به رواج امر به معروف و نهى از منكر بستگى دارد. به فرموده حضرت امام محمد باقر (عليه السلام): «اِنّ الاَْمْرَ بِالْمَعْروُفِ وَ النَّهْىَ عَنِ الْمُنْكَرِ سَبيلُ الاَْنْبيِاءِ وَ مِنْهاجُ الصُّلَحاءِ فَريضَةٌ عَظيمَةٌ بِها تُقامُ الْفَرائِضُ...» همانا امر به معروف و نهى از منكر راه انبيا و طريقه صالحان مى‌باشد و فريضه مهّمى است كه ديگر فرايض بدان اقامه مى‌شود. مسلّم است كه فريضه «‌امر به معروف و نهى از منكر‌» هرگز با آن برداشت صوفى مسلكانه تناسب ندارد كه گوشه‌اى را اختيار نموده و مشغول ذكر و عبادت باشيم و با ديگر انسان‌ها بيگانه بوده از آنها كناره بگيريم و با ديگران ارتباطى نداشته باشيم. اسلام مى‌گويد همان‌طور كه نسبت به خود مكلف هستيد، نسبت به سايرين هم تكاليفى داريد. البته با شرايط و ضوابط خاصى كه در كتب مربوط بيان گرديده است. همان‌گونه كه نماز از ضروريات اسلام است و شرايطى دارد، «‌امر به معروف و نهى از منكر‌» نيز از ضروريات اسلام است و شرايطى دارد. اگر شرايطش تحقق يافت به عنوان يك تكليف واجب بايد انجام بگيرد، چه خوشايند ديگران و فرهنگ دنيا باشد چه نباشد. [پند جاوید، علامه مصباح یزدی، ص 80]