پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ اتبـاع احمدالحسـن عبـارت «الائمـه و المهدییـن و سـلم تسـلیما کثیـرا» را بـه ادامـه صلـوات اضافـه کـرده و در توجیـه ایـن بدعـت می‌گوینـد، چـرا شـما که عبارت «وعجل فرجهـم» را بـه صلـوات اضافـه کرده‌ایـد بدعـت نیسـت اما کار ما بدعت است؟

اضافه شدن عبارت «و عجّل فرجهم یا عجّل اللهمّ فرجهم» به صلوات در زمان پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلم)  و ائمه اطهار (علیه‌السلام) نیز مرسوم بوده است، به طوری که این عبارت مورد تأیید و تأکید اهل بیت (علیهم‌السلام) هم می‌باشد، به عنوان نمونه به چند روایت اشاره می‌شود:1. در دعایی با نام «دعای حریق» که امام صادق (علیه‌السلام) از امامان پیش از خود نقل می‌کند؛ جبرئیل (علیه‌السلام) بر پیامبر اسلام (صلّی‌الله‌علیه‌وآله‌و‌سلم) نازل شد و این دعا را به آن حضرت تعلیم داد. در فرازی از آن آمده است:«اللَّهُمَّ صَلّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ  آل محمد و اهْلِ بَیْتِهِ الطَّیِّبِینَ وَ عَجِّلِ اللهُمَ فرَجَهُم»[1]2. امام حسین (علیه‌السلام) از امام علی (علیه‌السلام) دعایی را نقل می‌فرماید که در فرازی از آن چنین آمده است: «الحمدلله رب العالمین و صلی الله علی طیب المرسلین... صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم». [2]3. اسحاق ابن عمار می‌گوید: «به امام صادق (علیه السلام) عرض کردم من از عقرب ها می‌ترسم، امام (علیه‌السلام) پس از بیان آداب خاص، فرمود، سه مرتبه بگو: «اللهم رب اسلم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم...»[3] 4. در روایت دیگری امام صادق (علیه‌السلام) می‌فرماید: «هرکس بعد از نماز صبح و نماز ظهر بگوید: اللهم صل عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ عَجِّلْ فَرَجَهُمْ، نمی میرد مگر اینکه قائم از آل محمد (علیه السلام) را درک کند.» [4]6. عمرو بن ابی مِقدام می‌گوید: «امام صادق (علیه السلام) دعایی را به من یاد دادند و فرمودند خیر دنیا و آخرت در این دعا جمع شده است، در یک فقره از آن دعا آمده: اللهم صَلَ علی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ عَجِّلْ فَرَجَهُمْ وَ رُوحَهُمْ وَ رَاحَتَهُمْ و سرورهم و اذقنی طعم فرجهم و اهلک اعْدَاءَهُمْ مِنَ اْلجِنِّ و الانس. » [5] با این وجود، اتباع احمدالحسن تنها یک روایت بیاورند که در آن عبارت «الائمه و المهدیین و سلم تسلیماً کثیرا»ً به دستور معصومین (علیهم‌السلام) به آخر صلوات اضافه شده باشد.

پی‌نوشت:

[1]. بحارالأنوار، علامه مجلسی، دارالاحیاء التراث، بیروت، ج83، ص 165.
[2]. تهذیب الاحکام، شیخ مفید، دارالکتب الاسلامیة، تهران، ج 3 ص 83 – 84.
[3]. کلینی، محمد، الکافی، دارالکتب الاسلامیة، تهران، ج 2، ص 570.
[4]. بحارالانوار، دار احیاء التراث العربی، بیروت، ج 87، ص 341.
[5]. کلینی، محمد، الکافی، دارالکتب الاسلامیة، تهران، ج 2، ص 583.